Chapter 12
451 Words
Kim p.o.v
Tumingin ako sa paligid ang lahat ay nagsasaya pero parang may kulang parang kinakabahan ako inikot ko pa ang paligid ko at saka pinakiramdaman ang lahat at doon ko lang napagtanto na nawawala ang isa sa mga importanteng tao sa buhay ko my daughter,my Princess...
Hindi ako nagpanik pinikit ko ulit ang mga mata ko ng biglang may nagsalita..
"Buti naman at napansin mo na akala ko hindi mo mapapansin your such a stupid Queen kung anak mo palang ay di mo napansing nawawala paano pa kaya ang mga nasasakupan mo kaya mo bang iligtas?oh baka naman tatakbuhan mo lang lahat ng responsibilidad mo hindi ka karapat dapat sa trono mo kung ganyan ka isa kang mahina walang kwenta umaasa ka lang sa mga taong nasa paligid mo tsk"
Napa higpit ang pagkakahawak ko sa laylayan ng damit ko ngayon at saka na alala ko na naman
Mahina ba talaga ako?
Siguro nga?
Kasi wala man lang akong magawa para sa mga taong naka paligid at mga importante sa akin
Sawa na ako
Palagi na lang ganito
Ngayon anak ko naman
Ano pang susunod
I need to do my mission for the third time...
Author p.o.v
Ng matapos na sa pakikipag usap si Kaitou agad agad nyang hinanap ang prinsesa walang iba kundi si AmethystLey pero patuloy sya sa paghahanap pero walang ni isang bakas na nandoon si AmethystLey sa lugar
Patuloy lang sya sa paglinga at doon napansin nya ang kayang asawa na tila may malalim na iniisip at maya maya pa ay labas ito at dahil sa kanyang pagka pansin doon sinundan nya ito
Ng maka labas sya nakita nya si Kim na nagtatagas ang mga panga at mahigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang damit at tila maya maya ay pwedeng may mangyayari sa kalagayan ng reyna ngayon
Kim p.o.v
Hindi ko na nakayanan pa at naiyak na ako ayoko man pero wala ea ayaw papigil ng luha ko maya maya pa ay nagulat na lamang ako ng may yumakap sa likuran ko at sa amoy pa lang nito at tindig ng pangangatawan ay alam ko na kung sino ito
Hinawakan ko ang mga braso nito ng nakayakap sa akin at saka bigla nya akong hinarap sa kanya at pinunasan ang mga luhang pumapatak at saka ngumiti
"Ano ba yan pumapangit na tuloy ang Reyna ko huwag ka ng umiyak kasi nasasasaktan din ako kung ano man yang bumabagabag sa iyo lulutasin natin yan"
Hanggang sa unti unting lumalapit ang mukha nya sa mukha ko at dama ko na rin ang hininga nya kaya ipinikit ko na lang ang mga mata ko hanggang sa may naramdaman akong malambot na kung ano sa labi ko..
To be continued..
- Writer
