"ถอดนาฬิกาออกก่อนดีกว่ามั้ยคะ "
"ถอดให้พี่หน่อยสิปวดไปหมด ไม่มีแรงยกแขนเลย " ฉันยืนมองเขาอยู่พักนึง คิดในใจไหนๆ ก็ช่วยแล้ว พี่อินเทิร์นเจ็บตัวเพราะฉันฉะนั้นก็ควรช่วยให้ถึงที่สุด
ฉันทำถูกใช่มั้ย สภาพนี้เขาคงไม่มีแรงฮึดจับฉันปล้ำหรอกมั้ง บ้าจริงคิดไปได้ยังไง อกุศลที่สุด!
"นาฬิกาสวยดีนะคะ รุ่นอะไรน้องไม่เคยเห็นเลย "
"พี่ก็จำไม่ได้ ซื้อมานานแล้วเห็นว่ามันแปลกดีก็เลยซื้อมา " แปลกจริงๆ นั่นแหละ ปาป๊าก็ชอบสะสมนาฬิกาเหมือนกันถ้าได้เห็นรุ่นนี้คงอยากได้ เหมือนมีบางอย่างพิเศษ ฉันคิดว่าการทำงานของมันน่าจะมากกว่าใช้ดูเวลาได้
"ถอดเสื้อด้วยมั้ยคะ น้องจะทายาให้ "
"ครับ " เขายิ้มแล้วยอมทำทุกอย่างตามที่ขอ ฉันจะใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาจัดการคนไข้จอมดื้อตรงหน้า แผลที่หัวต้องเย็บ ส่วนตรงอื่นแค่ฟกช้ำทายาก็พอ งานใหญ่และยากสำหรับฉันคือเย็บแผล ไม่เก่งแล้วก็ไม่โปร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเรียนหมอเพื่ออะไร
