ตอนที่ 6
2177 Words
06:00 PM[1]
ร่างสูงเพรียวสมบูรณ์แบบในทุกการเคลื่อนไหวของเดนนิส โอซิลที่กำลังก้าวเข้ามาหานั้นตรึงสายตาของนาริกาให้หยุดเพียงแค่ที่เขาแต่เพียงผู้เดียวได้อย่างเหลือเชื่อจริงๆ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำเงินอมดำกับกางเกงขายาวผ้าเนื้อดีที่ได้รับเกียรติให้อยู่บนเรือนกายแข็งแกร่งทรงพลังนั้นช่วยทำให้คนตัวโตดูดีมากขึ้นอีกหลายเท่าตัวนัก ทั้งๆ ที่มันเป็นแค่เสื้อผ้าธรรมดาๆ ชุดนั้นเท่านั้น
เดนนิส โอซิลคงจะหล่อเหลา คงจะดูดีหล่อระเบิดได้ในทุกๆ อาภรณ์นั่นแหละ หรือแม้แต่จะไม่สวมอะไรติดกายเลย หล่อนก็เชื่อว่าผู้ชายที่ตอนนี้มาหยุดยิ้มบางๆ ให้ตรงหน้าก็ยังหล่อลากไส้ได้อยู่ดี หล่อจัด หล่อเหลาจนหล่อนแทบหยุดหายใจเมื่อได้เห็นเขาใกล้ๆ อีกครั้ง
“จะไม่เชิญผมนั่งหรือครับ นางฟ้าคนสวย...”
น้ำเสียงหยอกเย้าติดแปร่งเล็กน้อยของหนุ่มหล่อตรงหน้าทำเอานาริกาแก้มแดงก่ำ เพราะจากที่สบตากัน หล่อนมองออกว่าเดนนิสรู้ตัวเป็นอย่างดีว่า เขานั้นมีอิทธิพลกับหล่อนมากเพียงไหน
“เอ่อ เชิญนั่งค่ะ...”
เขายิ้มกว้างอีกครั้ง ช่วยทำให้ใบหน้าที่หล่อระเบิดอยู่แล้วมีเสน่ห์มากขึ้น จากนั้นก็เลือกนั่งลงบนเก้าอี้ตัวตรงกันข้ามกับหล่อน จ้องหน้าหล่อนด้วยรอยยิ้มพึงพอใจไม่ปิดบัง ความหิวกระหายผุดพรายขึ้นมาในดวงตาสีฟ้าจัดที่ค่ำคืนนี้มันดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงของเดนนิสมากมายจนเจ้าตัวซ่อนไม่มิด
“คุณสวยมากนะ... สวยจนผมตะลึง”
เดนนิสไม่ได้พูดเกินจริงเลย แต่วันนี้สาวน้อยตรงหน้าสวยหวานไปทั้งตัวเหลือเกิน แถมไอ้ชุดที่เจ้าหล่อนสวมใส่อยู่นั้นยังยั่วกิเลสชายให้กระพือเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก
ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อเลยว่าภายใต้ใบหน้าหวานฉ่ำ ดวงตาไร้เดียงสาของแองเจลล่า โรเจอริโอ จะมีความร่านร้อนดุจไฟกัลป์ซ่อนเอาไว้ แต่จากที่เห็น... มันก็บอกให้รู้โต้งๆ อยู่แล้วนี่ว่าเจ้าหล่อนทั้งร้อน ทั้งร่าน ทั้งน่าฟัดมากมายแค่ไหน และแน่นอนว่าคืนนี้แม่แองจี้จะได้ชื่อของเขาไปต่อท้ายบรรดาชื่อผัวของเจ้าหล่อนอย่างแน่นอน
อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะดุเด็ด เผ็ดมันมากแค่ไหน เวลาที่เจ้าหล่อนสลัดผ้าแล้วกระโดดขึ้นไปส่ายเร่าๆ อยู่ใต้ร่างของเขาบนเตียง หรือบางทีเขาอาจจะให้หล่อนควบขี่เขาอยู่ด้านบนก็ได้...
โอ้... ให้ตายเถอะ แค่คิดว่าจะได้เป็นม้าหนุ่ม แค่นี้เขา... เดนนิส โอซิล ผู้เก่งฉกาจในเชิงรักก็แทบจะทนอดกลั้นให้อาหารมื้อนี้ผ่านไปไม่ได้เสียแล้ว เขาอยากกินหล่อนแทนอาหารตรงหน้านัก อยากมาก... อยากจับร่างบอบบางเปลื้องผ้าออกให้หมด จากนั้นก็จับเจ้าหล่อนนอนหงายบนโต๊ะอาหารตรงหน้า แล้วก็เจาะเน้นๆ เข้าไปสู่ขั้นตอนสำคัญของเซ็กซ์ร้อนๆ
เขาคงมีความสุขน่าดูเชียวแหละ... แค่คิดก็แทบจะระเบิดอยู่แล้ว
เดนนิสกัดฟันข่มเจ้าตัณหาราคะที่มันมีมากมายจนล้นปรี่อยู่ที่คอหอยให้ลดต่ำลงไปในที่ที่มันควรจะอยู่ จากนั้นก็เริ่มต้นทำหน้าที่สุภาพบุรุษด้วยการตักอาหารให้กับสาวน้อยที่หน้าแดงก่ำไม่เลิกตรงหน้าอย่างเอาอกเอาใจ
“ขอบ... ขอบคุณค่ะ”
นาริกาก้มหน้าหลบสายตาคมกริบมองจานอาหารของตัวเองด้วยความขัดเขิน รู้สึกได้ถึงความร้อนวูบวาบในช่องท้องที่มันรุนแรงขึ้นทุกขณะ ยิ่งถูกเดนนิสจ้องมองไม่วางตาแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งร้อน ร้อนในที่ที่ไม่ควรจะรู้สึก ฝืนใจนั่งทนให้คนตัวโตเอาใจอยู่หลายอึดใจก็ต้องรีบขอตัวแจ๋นเข้าห้องน้ำ
หล่อนทนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้อีกแล้ว... ร่างกายร้อนไปหมด ร้อน... ร้อนผ่าวจนน่าตกใจ
นี่หล่อนเป็นอะไรนะ เป็นอะไรไป ทำไมต้องรู้สึกตื่นเต้น จนควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ด้วย ยามที่ถูกหนุ่มตาสีฟ้าคนนั้นจ้องมอง ทำไมต้องรู้สึกโหยหา ราวกับเขาคือลมหายใจด้วยนะ ทำไมถึง...? นาริการ้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วก็ยังหาคำตอบที่ดีให้กับตัวเองไม่ได้อยู่ดี
อับจนหนทางหมกตัวอยู่ในห้องน้ำอยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมง หวังเอาไว้ลึกๆ ว่าเดนนิสอาจจะทนรอหล่อนไม่ไหวและกลับไปก่อน แต่เท้าบางก็ต้องชะงักเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วยังเห็นคนตัวโตนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารเช่นเดิม แถมพ่อเจ้าประคุณยังโปรยยิ้มมหาเสน่ห์มาใส่หน้าหล่อนซ้ำแล้วซ้ำอีก
เขาจะปั่นหัวหล่อนไปถึงไหนกันนะ ทำไมต้องทำให้หล่อนรู้สึกต้องมนต์แบบนี้ด้วย แค่ที่หล่อนต้องการเขาใจจะขาดนี้ยังไม่พอใจอีกหรือไง?
“ไม่สบายหรือครับ เห็นหายไปนาน...”
“เอ่อ... ค่ะปวดหัวนิดหน่อย คืนนี้คง...” ตั้งใจจะเล่นบทคนป่วย แต่ก็ถูกคนตัวโตดักทางได้ซะงั้น
“ไม่ต้องห่วงครับ คืนนี้ผมจะดูแลคุณทั้งคืน และรับรองเลยว่าพอตื่นเช้ามาคุณหายป่วยเป็นปลิดทิ้งอย่างแน่นอน”
เขาต้องการอะไรจากหล่อน ทำไมนาริกาจะไม่รู้ ก็สายตาสีฟ้าจัดของเขาบอกอย่างชัดเจนว่าอยากเขมือบหล่อนใจจะขาด ซึ่งมันก็เหมือนกับหล่อนนั่นแหละที่อยากกินเขาใจจะขาดเช่นกัน
แต่... ทำไม่ได้หรอก ทุกอย่างมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก
แผนการร้ายกำลังรอให้เดนนิส โอซิลเดินเข้าสู่กับดัก และหล่อนก็คือเหยื่อสาวคนนั้น
“ริก้า... เอ่อ แองจี้อยากกลับห้องพักจริงๆ ไม่อยาก... เอ่อ มีสัมพันธ์กับคุณคืนนี้ ไว้พรุ่งนี้นะคะ”
นาริกาฝืนพูดออกไปจนจบประโยค กำลังจะเดินหนี แต่ก็ถูกเดนนิสที่ไม่รู้ว่าลุกขึ้นยืนตั้งแต่เมื่อไหร่คว้าข้อมือเอาไว้เสียก่อน เขาดึงร่างของหล่อนเพียงแค่เบาๆ เท่านั้น ร่างสาวก็ลอยละลิ่วเข้ามาในอ้อมแขนแข็งแกร่งดุจปลอกเหล็กอย่างง่ายดาย
“แต่ผมอยากได้คุณคืนนี้...” ลมหายใจของเขาช่างหอมหวานเหลือเกิน ทำให้หล่อนเคลิบเคลิ้มหลงใหล
“เดี๋ยวนี้... อยากจนทนไม่ไหวแล้วล่ะแองจี้”
“แต่ว่า... คือว่า...”
เดนนิสหัวเราะเบาๆ มองกิริยาอ้ำๆ อึ้งๆ ของสาวน้อยเนื้อตัวนุ่มนิ่มในอ้อมแขนด้วยความขบขันแกมรำคาญ นี่เจ้าหล่อนจะเล่นบทบาทสาวน้อยไร้เดียงสาไปจนถึงไหนกันนะ หรือจะเล่นจนว่าจะสิ้นสุดเกมสวาทบนเตียงในคืนนี้ แต่จะยังไงก็ช่างมันประไร ในเมื่อเขาไม่เคยคาดหวังความบริสุทธิ์ผุดผาดจากผู้หญิงคนนี้อยู่แล้ว ดีเสียอีกทุกอย่างจะได้จบลงง่ายขึ้น
พรหมจารีจากผู้หญิง... ไม่ใช่สิ่งที่เขาปรารถนาอยู่แล้ว...
สิ่งล้ำค่าแบบนั้นจะต้องถูกตอบแทนด้วยทะเบียนสมรส ซึ่งเขาไม่มีทางมอบมันให้กับสาวคนไหนได้ ในเมื่อสมองอันแสนฉลาดของเขายังคงรักอิสระมากมายเพียงนี้
“ไม่มีแต่นางฟ้าคนสวย... คืนนี้ให้ผมได้รับเกียรติปรนนิบัติคุณด้วยเถอะ...”
ยามที่ริมฝีปากร้อนผ่าวของเดนนิสนาบลงมาบนเนื้อนุ่มหลังลำคอทำให้นาริกาคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งให้คนตัวโตพรมจูบไปเรื่อย ระทดระทวยอยู่ในอ้อมแขนกำยำนั้นด้วยความเต็มอกเต็มใจ
“รับรองว่าคุณจะไม่ลืมผมไปตลอดชีวิต...”
“เดนนิส... บางทีฉันอยากจะเตือนคุณ...”
“ไม่ต้องบอกผมหรอกว่าคุณไม่ซิงน่ะ ผมรู้ทุกอย่าง และก็ไม่เคยต้องการผู้หญิงอ่อนหัดด้วย ผมต้องการมืออาชีพแบบคุณ เราจะสนุกกันแบบนันสต๊อป ตั้งแต่ชั่วโมงนี้จนถึงรุ่งเช้า และหากคุณยังติดใจลีลารักร้อนๆ ของผมล่ะก็ มาหาผมได้ทุกเมื่อ ผมยินดีบริการให้กับคุณ... นางฟ้าคนสวย”
วูบหนึ่งหล่อนก็อยากจะสารภาพความจริงกับเขา แต่ดูท่าพ่อคุณจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากเนื้อตัวของหล่อนเพียงอย่างเดียว ไม่มีประโยชน์ที่จะต่อต้านอีกแล้ว ยังไงซะเขาก็จะต้องหลับคาอกของหล่อน ไม่มีทางได้ทำมากไปกว่านั้นหรอก
“ก็ได้ค่ะ... ฉันตามใจคุณ”
“มันต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว... ไปกันเถอะ ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหวจนไม่ถึงเตียง”
“ปะ ไปที่ไหนคะ” ถามออกไปเสียงสั่นระริก”
เดนนิสระบายยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยแรงราคะสูงลิบ “เตียงของผมไง... เพ้นเฮ้าส์ของผม”
ไม่ได้! วาเลนกำชับมาแล้วว่าจะไปที่เพ้นเฮ้าส์ของเดนนิสไม่ได้ เพราะที่นั่นมีระบบการรักษาความปลอดภัยอย่างยอดเยี่ยมเลยทีเดียว อย่าว่าแค่คนเลย แค่แมลงก็ยังเล็ดลอดเข้าไปไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต และแน่นอนว่าต่อให้มาร์คอสมีอิทธิพลแค่ไหน ก็ไม่สามารถเข้าไปเดินเกมในที่ที่เป็นส่วนตัวของเดนนิส โอซิลได้แน่
“โรงแรม... ฉันจองห้องสวีทเอาไว้ให้แล้ว...” เสียงของวาเลนยังกึกก้องอยู่ในหู
“เอ่อ... คือว่าฉัน...”
“มีอะไรหรือคนสวย หรือว่าอยากลองในรถ...”
ไม่รู้ว่าคำถามจริงๆ หรือแค่หยอกเย้าเท่านั้น แต่จะยังไงมันก็มีผลต่อร่างกายและพวงแก้มของหล่อนอยู่ดี หน้าของหล่อนร้อนผ่าวราวกับถูกลนด้วยไฟ
“มะ... ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือว่าฉัน...”
“คุณทำไม...?”
เขาจ้องเขม็งด้วยความรำคาญ มือใหญ่กดร่างอรชรให้แนบกับความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างจงใจให้หล่อนรู้ว่าเขาทนรอได้อีกไม่นานนักหรอกนะ
“ฉัน...จองโรงแรมเอาไว้แล้ว”
เห็นได้ชัดว่าดวงตาสีฟ้าจัดของเดนนิสเบิกกว้างคล้ายกับคาดไม่ถึง ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาเบาๆ แต่หัวเราะอารมณ์ใดนั่นหล่อนไม่อาจจะคาดเดาได้เลย เพราะริมฝีปากของเขายิ้มกริ่ม แต่สายตาสีฟ้านั่นกลับไม่ได้ยิ้มด้วยสักนิด มันเหมือนกับมีกองไฟข้างในต่างหาก
“ใจร้อนกว่าผมอีกน่ะเนี่ย ก็ดี... เราจะได้สนุกกันอย่างเต็มที่ แล้วที่ไหนล่ะ โรงแรมที่นี่หรือ...?”
“มะ... ไม่ใช่ค่ะ ฉันจองเอาไว้อีกที่หนึ่งแต่รับรองว่าไม่ไกลนัก...”
“ทำไมต้องลำบากด้วยล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”
เป็นเรื่องปกติที่คนฉลาดอย่างเดนนิสจะต้องเอะใจขึ้นมา แต่กระนั้นความฉลาดของชายหนุ่มก็ถูกตัณหาราคะบดบังเอาไว้ซะเกือบครึ่งเลยทีเดียว
“ไม่มีค่ะ แค่ฉัน... เห็นว่าเพ้นเฮ้าส์ของคุณอยู่ไกล แล้วก็ที่โรงแรมนี้มีคนของ... เอ่อ พี่ชาย... ของฉันอยู่เต็มไปหมด มันไม่สะดวกนัก...”
นาริกาสะดุดกับคำว่าพี่ชายอยู่นานทีเดียวว่าจะพูดได้จบประโยค แต่เดนนิสไม่ได้สนใจมันเลย เขากำลังรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าร้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้เยอะทีเดียว
“รอบคอบดีนี่” เขาชมหรือประชดกันนะ นาริกาพยายามคบคิดแต่ก็คิดไม่ออก
“เราจะได้... เอ่อ หมายถึงสนุกกันให้สุดเหวี่ยงยังไงล่ะคะ สนุกกันแบบที่คุณต้องการ...” พูดไปก็หน้าแดงไป แต่ก็สามารถพูดจนจบประโยคได้
เดนนิสหรี่ตามองสาวน้อยในอ้อมแขน ก่อนจะหัวเราะออกมา “ใช่... ผมจะทำให้คุณสนุกจนลืมไปเลยล่ะว่าคุณเคยถูกใครเอามาแล้วบ้าง...”
‘เอา’ เหรอ?
นี่เขาพูดจาหยาบคายแบบนี้กับหล่อนออกมาได้ยังไง นาริกาหน้าแดงจนแทบไหม้ ท่าทางเนียมอายยิ่งกว่าเด็กสาววัยสิบสองซะอีก แต่เดนนิสกลับคิดว่าเจ้าหล่อนแสดงละครเก่งซะงั้น
“และแน่นอนว่าคุณจะร้องให้ผมเอาคุณทั้งคืน...”
คนตัวโตแสดงความมั่นใจออกมาเต็มเปี่ยม ขณะคลายอ้อมกอดมาเป็นการโอบเอวคอดแบบหลวมๆ แทน จากนั้นก็รั้งร่างอรชรที่กลมกลึงไปซะทุกสัดส่วนให้เดินตามไปที่รถ
ภาวนาให้รถไม่ติดด้วยเถอะ... เพราะไม่อย่างนั้นเขาอาจจะฟาดแม่นางฟ้าคนงามนี้ในรถก็เป็นได้
เดนนิสสวดภาวนาไปตลอดทางที่เดินตรงไปยังรถสปอร์ตที่ตอนนี้พนักงานนำมาจอดรอไว้ด้านหน้าโรงแรม เขาดันร่างอรชรให้เข้าไปนั่งในรถด้วยความรีบร้อน จากนั้นก็แทบจะกระโดดเข้ามานั่งประจำที่ รถคันงามแล่นด้วยความเร็วสูง มุ่งหน้าสู่โรงแรมอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
[1] หน่วยเวลา
- Writer
