ตอนที่ 9
1989 Words
อาจจะเป็นแสงแดดอ่อนๆ ตอนเช้าที่เล็ดลอดผ่านเข้ามาทางรอยแยกของผ้าม่านสีทองอร่ามที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแพงระยับแค่ไหนแต้มผิวหน้า หรืออาจจะเป็นเพราะเสียงอื้ออึ้งของคนหลายคนและแสงไฟวิบวับที่เกิดขึ้นภายในห้องที่ทำให้นาริการู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
และทันทีที่หล่อนลืมตาขึ้น โลกที่แสนโหดร้ายก็กระหน่ำเข้าใส่หน้าของหล่อนอย่างเหี้ยมโหด ทุกสายตาของผู้คนที่มาปรากฏกายอยู่ภายในห้องสวีทที่ถือว่าเป็นห้องส่วนตัวที่หล่อนกับเดนนิสอยู่ด้วยกันเมื่อคืนจับจ้องมองมาด้วยสายตากระหายความจริง
ทั้งเสียงชัตเตอร์ทั้งแสงแฟลชรัวระยิบเข้าใส่ร่างของหล่อนและร่างของคนตัวโตที่ตอนนี้หล่อนพึ่งจะรู้ว่าเขาตื่นก่อนหน้าหล่อนแล้วอย่างต่อเนื่อง
“สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรคะ แล้วคุณเดนนิสจะแต่งงานกับเด็กสาวคนนี้หรือเปล่า”
คำถามของคนแปลกหน้าที่หล่อนพอจะเดาได้ลางๆ ว่าเป็นนักข่าว ดังขึ้น และมันก็ทำให้สมองของหล่อนที่ช๊อตตายไปตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาเห็นคนพวกนี้เริ่มทำงานอีกครั้ง หล่อนหันไปมองคนข้างตัวที่นั่งหน้าแดงก่ำด้วยโทสะอย่างขลาดกลัว กายสาวสั่นระริกเมื่อรับรู้ได้ว่าหนุ่มหล่อลากไส้ข้างกายกำลังอยู่ในอารมณ์ใด
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผม...”
“แต่ว่ามีคนแจ้งข่าวให้พวกเรามาที่นี่นะคะ” นักข่าวคนเดิมยังตื้อไม่เลิก
“ผมไม่สนหรอกนะว่าไอ้ระยำที่ไหนเป็นคนโทรเรียกพวกคุณมา”
คนตัวโตเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา ทุกพยางค์อัดแน่นไปด้วยความเดือดดาลที่นาริกาได้ยินแล้วก็ยิ่งตัวสั่นระริก ใบหน้างามซีดเผือดราวกับสีของกระดาษ ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้านิ่ง และก็ภาวนาให้แผนการทุกอย่างจบลงแค่นี้...
ไม่... วาเลนบอกว่ามันมีมากกว่านี้...
“แต่ในห้องนี้คือที่ส่วนตัวของผม... และถ้ายังไม่รีบออกไป ผมฟ้องพวกคนเรียงหัวแน่!”
เดนนิสไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ชีวิตที่แสนจะเฟอร์เฟ็กของตัวเองจะต้องมาถูกขยี้จนเละเทะแบบนี้ด้วยฝีมือของผู้หญิงสวยปานนางฟ้าคนหนึ่ง ผู้หญิงคนที่เขาคิดมาตลอดว่าคือแองเจลล่า โรเจอริโอ น้องสาวของไอ้คู่ปรับตัวฉกาจ แม่ผู้หญิงที่ทำให้เขาคลั่งจนแทบจะจับกินเสียในรถ
และแน่นอนว่าเขาจะเอาคืนให้สาสมเลยทีเดียว!
“ออกไปสิ! ไปให้พ้น!”
เสียงของเดนนิสดังกึกก้องลั่นห้อง ไม่ใช่แค่พวกนักข่าวที่ยืนสะดุ้งหรอก แม้แต่นาริกาที่นั่งก้มหน้าอยู่ก็ยังสั่นสะเทือนไปทั้งตัวและหัวใจ เดนนิสโกรธมาก และหล่อนต้องแหลกเป็นจุลแน่ หากต้องเผชิญหน้ากับเขาตามลำพังในตอนนี้
แค่คิดก็เหมือนถูกดูดลงไปสู่ขุมนรกเสียแล้ว...
นาริกาแสนจะหวาดกลัว แต่ไม่มีทางเลือก ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งเล่นไปตามบทบาทที่ถูกสั่งให้ทำ นั่งก้มหน้ารอจนกว่าไคลแม็กซ์ของเรื่องจะเคลื่อนเข้ามาถึง...
“เอ่อ พวกเราไปก็ได้ค่ะ... แต่คุณเดนนิสจะสละโสดในเร็วๆ นี้หรือเปล่าคะ”
“ผมต้องการความเป็นส่วนตัว!”
หนุ่มหล่อแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้พวกนักข่าวระยำนี่เข้ามาถึงในห้องสวีทนี้ได้ยังไง คงจะเป็นเพราะแม่นี่สินะ แม่ผู้หญิงแพศยาที่กำลังนั่งหน้าซีดเผือดอยู่ข้างๆ
นักข่าวยังไม่ทันจะออกไปจากห้องครบทุกคน มาร์คอส โรเจอริโอ นายใหญ่ของงานนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นซะก่อน พร้อมๆ กับรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่ระบายอยู่เต็มใบหน้าที่หล่อเลิศไม่แพ้กัน
“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง เดนนิส โอซิล...”
“ไอ้มาร์คอส!”
เดนนิสแทบจะกระโดดลงจากเตียงเพื่อไปตะบันหน้าของไอ้คู่ปรับนรก กรามแกร่งของเขาขบกันแน่นจนแทบระเบิด ขณะจ้องตากับผู้ชายตรงหน้าที่กำลังหัวเราะร่วนอยู่
“ตอนนี้คงรู้แล้วใช่ไหมว่าคนชนะน่ะไม่ใช่นาย... แต่เป็นฉัน...”
หนุ่มหล่อตาสีฟ้าจัดก้าวลงจากเตียงด้วยท่าทางสง่างาม “มันยังอีกยาว มาร์คอส... ยกนี้ฉันแพ้ให้นายเพราะนายเจ้าเล่ห์เกินไป...”
“ไม่ใช่... นายโง่เกินไปต่างหาก ริก้าไม่ได้คล้ายคลึงกับแองจี้จนแยกไม่ออก...”
คนถูกพาดพิงได้แต่นั่งน้ำตาซึมอยู่บนเตียง เดนนิสตวัดตามองแม่ผู้หญิงที่ทำให้เขาได้ลิ้มรสความพ่ายแพ้ในชีวิตซ้ำเป็นครั้งที่สองด้วยความชิงชังแล้วก็ยอมรับโดยดุษณีว่า หญิงสาวคนนี้ไม่ได้เหมือนกับแองเจลล่าจนแยกไม่ออกจริงๆ นั่นแหละ
“ฉันพลาดเอง...”
“พลาดและไม่มีทางได้แก้ตัวอีก...” คำพูดของมาร์คอสทำให้เดนนิสต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ
“นายหมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่ายังมีแผนต่อไปอีก”
มาร์คอสส่ายหน้าระบายยิ้มบางๆ ขณะเดินไปหยุดที่เตียงกว้าง “ริก้า... เธอทำได้เยี่ยมมาก แล้วฉันจะให้คนโอนเงินค่าจ้างเข้าบัญชีให้เธอภายในวันสองวันนี้...”
หล่อนไม่ต้องการคำชมเชยเลย... สำหรับการกระทำแบบนี้...
นาริกาช้อนตาขึ้นมองเดนนิสที่กำลังยืนหน้าแดงก่ำด้วยโทสะด้วยความหวาดกลัว แล้วก็เจ็บจนหัวใจกระอักออกมาเป็นเลือดเมื่อเห็นว่าเขามองตอบหล่อนมายังไง
ผู้หญิงสารเลว! ผู้หญิงแพศยา! ผู้หญิงที่เขาไม่มีวันจะเข้าใกล้อีก....! นี่ไงล่ะคือความหมายที่นัยน์ตาของเดนนิส โอซิลบอกหล่อน
“ฉันถามว่านายและแม่นี่... ร่วมหัวกันทำอะไรอีก!” เดนนิสเดินเข้ามาสมทบ ทั้งสองประจันหน้ากันที่ขอบเตียงนอน โดยมีร่างสั่นระริกของนาริกาอยู่บนเตียง
มาร์คอสระบายยิ้มบางๆ ขณะจ้องหน้าคู่สนทนาหนุ่ม ความจริงเขาไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้นัก เพราะพเยียขอร้องให้เขาหยุดเรื่องนี้เอาไว้ แต่... แองจี้อาจจะเป็นอันตรายหากเขาไม่ทำอย่างนี้ เพราะเดนนิสไม่มีทางยอมเลิกลาการแก้แค้นบ้าบอนี้แน่
ดังนั้นจะหาว่าเขาผิดไม่ได้... มาร์คอสแก้ตัวให้กับตนเองในใจ
“นายต้องแต่งงานกับนาริกา...”
นาริกาหรือ? เดนนิสตวัดตามองสาวน้อยแสนบอบบางที่สั่นระริกอยู่บนเตียงเขม็ง นี่หล่อนชื่อนาริกาอย่างนั้นหรือ นาริกา... ผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อเงิน ผู้หญิงที่ยอมอ้าขาให้ผู้ชายเอาเพื่อแลกกับความสะดวกสบาย หล่อนแพศยาเหลือเกิน ร่านที่สุด!
เดนนิสไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเดือดดาลนัก เมื่อสำนึกว่านาริกาเคยทำแบบนี้มากับผู้ชายคนอื่นนับไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าเจ้าความรู้สึกหึงหวงบ้าบอนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง มันเกิดขึ้นครั้งแรก แถมยังเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ไม่มีค่าพออย่างนาริกาอีกด้วย
นี่ทั้งสมอง ร่างกายและจิตวิญญาณของเขาคงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ
ชายหนุ่มคร่ำครวญแต่ก็หาได้ช่วยให้ความรู้สึกอึดอัดภายในอกลดลงได้เลย มันทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะแตกระเบิดออกมา
“ไม่มีทาง...” เดนนิสเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาชัดเจนทุกพยางค์
มาร์คอสหัวเราะลั่น “ไม่มีทางที่นายจะปฏิเสธต่างหากล่ะเดนนิส โอซิล นายจะต้องแต่งงานกับนาริกา เพราะภาพข่าวในวันนี้มันจะทำให้นายไม่มีทางดิ้นหลุดบ่วงนี้ไปได้...”
เดนนิสอึ้งไปพักใหญ่ และก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่มาร์คอสลงทุนทำไปทั้งหมดนี้เพื่ออะไร แต่มันช่างโง่บัดซบเลยที่เขามามองทะลุปรุโปร่งเอาตอนที่ตัวเองไม่มีทางรอดแล้วนี่เอง
“นายคิดหรือว่าหากฉันแต่งงานกับแม่นี่แล้วน้องสาวของนายจะรอดพ้นจากเงื้อมมือของฉัน...”
“ฉันมั่นใจมากเลยทีเดียว ผู้ชายที่หยิ่งผยองในตัวเองอย่างนาย ไม่มีทางนอกใจภรรยาของตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนอื่นอย่างแน่นอน...”
“แม้ว่าแม่ภรรยาคนนั้นจะได้ตำแหน่งนี้มาด้วยวิธีสกปรกอย่างนั้นน่ะหรือ” เดนนิสประชดเสียงเย็นชา ขณะที่นาริกาได้แต่อดสู
“ใช่... แม้ว่านายจะได้เมียโดยไม่ตั้งใจก็เถอะ...”
“อย่าคิดว่าจะบังคับฉันได้... ฉันไม่แต่งใครก็ทำอะไรฉันไม่ได้” เดนนิสโต้ตอบคู่สนทนาตัวร้ายออกมาอีกครั้ง ความเดือดดาลอัดแน่นเต็มสองตาสีฟ้าจัด
“นักข่าวที่มาในวันนี้เป็นคนของฉันทั้งหมด ไม่ใช่นักข่าวจริงๆ หรอก ภาพทุกภาพจะไม่มีทางหลุดรอดออกไป หากนายจดทะเบียนกับนาริกาภายในวันพรุ่งนี้...” มาร์คอสระบายยิ้มของผู้กำชัยชนะออกมา ก่อนจะพูดต่อเมื่อเห็นคู่สนทนายืนนิ่งงัน
“แต่ถ้านายทำตรงกันข้าม... รับรองว่าได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทั่วโลกแน่”
“นี่นายขู่ฉันอย่างนั้นหรือ...?” เดนนิสเป็นฟืนเป็นไฟยิ่งกว่าเดิม เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองจนตรอก เป็นครั้งแรกที่สมองฉลาดๆ ของตัวเองหาทางออกให้กับเขาไม่ได้ และก็เป็นครั้งแรกที่เขาต้องทำตามความต้องการของคนอื่นอย่างไม่มีทางเลือก
“ไม่ได้ขู่... แต่จะทำจริงๆ เอาน่าเดนนิส นาริกาก็สวยนี่ นายอาจจะชอบเธอก็ได้หากได้อยู่ด้วยกันสักพัก”
“ไม่มีทาง! ฉันเกลียดยายนี่เข้าไส้...!”
คำว่าเกลียดของเดนนิสทะลุเข้ากลางหัวใจของนาริกาอย่างอำมหิต หญิงสาวซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ด้วยการก้มหน้าก้มตา
“งั้นสักเดือนแล้วค่อยหย่าก็แล้วกัน... แต่อย่าหวังว่าหลังจากที่นายหย่ากับนาริกาแล้วจะไปวุ่นวายกับแองจี้ได้ เพราะน้องสาวของฉันกำลังจะมีคนคุ้มครอง...”
คำพูดของมาร์คอสไม่ได้ทำให้ในหัวสมองของเดนนิสหยุดคิดถึงนาริกาลงได้เลย แองจี้เหรอ ตอนนี้ชื่อนี้มีความหมายที่ไหนกันล่ะ ในหัวมีแต่ชื่อของนาริกาอัดแน่นเต็มไปหมด ทั้งรักทั้งแค้นจนเขาหัวหมุนติ้วเลยทีเดียว
“ตอนนี้คนที่ฉันอยากฆ่าไม่ใช่น้องสาวของนายอีกแล้วล่ะ...” เดนนิสหยุดพูดปลายตามองนาริกา มาร์คอสมองตามแล้วก็ถอนใจออกมา
“นาริกาอาจจะเป็นคนที่นายตามหามาตลอดชีวิตก็ได้... นายมันความรู้สึกช้าเดนนิส กว่าจะรู้ว่าต้องการก็ถูกแย่งไปแล้ว อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนกรณีของพเยียล่ะ”
มาร์คอสจงใจเตือนให้เดนนิสนึกถึงเรื่องในอดีต และในขณะที่เดนนิสกำลังดื่มด่ำกับความพ่ายแพ้อยู่นั่นมาร์คอสก็เลือกที่จะเดินออกจากเกมนี้ทันที
“ขอให้โชคดีนะ หวังว่านายจะเบามือกับนาริกา...บ้าง...”
ไอ้คู่ปรับตัวแสบมันเดินออกไปแล้ว แต่เดนนิสก็ยังคงยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น นิ่งราวกับถูกสาปให้เป็นหิน นาริกาฉวยโอกกาสที่ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่กระโดดลงจากเตียงและวิ่งตามมาร์คอสออกไปทันที โดยที่เดนนิสไม่สามารถรั้งเอาไว้ได้ทัน ได้แต่ยืนมองประตูห้องปิดลงเท่านั้นเอง
- Writer
