บ่วงมาร ชุด จอมมารที่รัก

ตอนที่ 2

นาริกาถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเคาะประตูเบาๆ ที่หน้าห้องสวีทบนโรงแรมหรู หญิงสาวในชุดนอนขาวสะอาดราคาแพงระยับผุดลุกขึ้นนั่ง มือบางยกขึ้นขยี้ดวงตาสีดำขลับของตัวเองอย่างงัวเงีย สมองยังไม่ตื่นตัวนักขณะจ้องมองแขกผู้มาเยือนแต่เช้าตรู่

สาวใช้คนแรกเดินเข้ามาพร้อมๆ กับอ่างล้างหน้า ส่วนอีกสองคนเดินตามหลังมาในมือมีชุดสวยที่ถูกห่อเอาไว้อย่างดีและตะกร้าสานใบเล็กที่หล่อนเดาได้ไม่ยากว่าข้างในเต็มไปด้วยอุปกรณ์แต่งหน้ามากชิ้นอยู่ในนั้น ทุกคนก้มหน้าทำความเคารพให้กับหล่อน แสดงกริยานอบน้อมเหมือนกับที่หล่อนเคยแสดงกับแองเจลล่าตัวจริงไม่มีผิดเพี้ยน

“เอ่อ...”

“คุณแองจี้ต้องแต่งตัว และเตรียมตัวลงไปเดินข้างล่างได้แล้วค่ะ สายของเรารายงานมาว่าเดนนิส โอซิลกำลังเดินทางมาที่นี่...”

แม้ว่าจะอยู่ในห้องหับอันรโหฐาน แต่สาวใช้ตรงหน้าที่รู้ตื้นลึกหนาบางของเรื่องนี้เป็นอย่างดีก็ยังไม่วายเรียกชื่อหล่อนว่าแองจี้ทุกคำ คงเป็นเพราะมาร์คอสกำชับมาล่ะมั้ง

นาริกาถอนใจยาวๆ ขณะค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงนอน สาวใช้สองคนที่อยู่ด้านหลังรีบวางข้าวของในมือและช่วยมาประคองหล่อน

“ไม่ต้องช่วยก็ได้ค่ะ ริก้า... ทำเองได้”

“แองจี้...” หัวหน้าสาวใช้นามว่าวาเลนเน้นเสียงดุ มองหล่อนอย่างตำหนิ จนหญิงสาวต้องรีบแก้ตัวอีกครั้งด้วยความลนลาน

“แองจี้... เดินเองได้...”

“ไม่ได้หรอกค่ะ พวกเราจะต้องทำทุกอย่างเหมือนกับคุณแองจี้คือเจ้านายจริงๆ เพราะหากเรื่องนี้เกิดผิดพลาดขึ้นมา พวกเราจะรับไม่ไหว และพวกเราต้องตกงานแน่หากถูกเดนนิส โอซิลจับได้ว่าคุณคือแองจี้ตัวปลอม”

นี่คือคำพูดสุดท้ายของบรรดาสาวใช้สองคนที่ประคองหล่อนมาส่งที่หน้าห้องน้ำ นาริกาพ่นลมออกจากปากอีกครั้งเมื่อประตูห้องน้ำถูกปิดลงและตัวเองได้อยู่ตามลำพัง

สมองใคร่ครวญต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างหนัก และก็มองเห็นหายนะของตัวเองเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใบหน้างามซีดเผือดเมื่อในหัวอัดแน่นไปด้วยความหวาดกลัว มือบางรีบปลดชุดนอนเนื้อบางเบาออกจากกาย จากนั้นก็เดินไปหยุดใต้ฝักบัวขนาดใหญ่ ละอองน้ำกระเซ็นใส่ตลอดทั้งร่างเมื่อหล่อนหมุนมันให้เปิดออก ความเย็นของน้ำทำให้ร่างบางสะท้านยะเยือก แต่กระนั้นมันก็ยังไม่สาหัสเท่ากับความเย็นชาที่ผู้ชายไร้หัวใจ ดุกระด้างอย่างเดนนิส โอซิลจะโยนใส่หน้าหล่อน ยามเมื่อรู้ว่าตัวเองตกหลุมพรางของมาร์คอสจนไม่สามารถหลุดพ้นออกไปได้

หล่อนไม่อยากทำ...

แต่ไม่มีทางเลือก...

รถสปอร์ตสีดำเงาวับเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมชื่อดัง อาควา ทาวเวอร์ โรงแรมที่มีแต่คนรวยล้นฟ้าเท่านั้นที่จะมีโอกาสเหยียบย่างเข้ามาพักได้ เขาเคยเข้าไปในนี้แค่สองสามครั้งเท่านั้น และก็อดทึ่งกับการออกแบบยิ่งนัก เฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งดูไม่มาก ไม่รกสายตา แต่ของแต่ละชิ้นล้วนแต่แพงระยับทั้งนั้น

สายตาทุกคู่คล้ายกับถูกตรึงเอาไว้ด้วยโซ่ตรวนอยู่กับที่เมื่อได้เห็นร่างสูงกำยำหกฟุตกับสี่นิ้วก้าวลงมาจากรถสปอร์ตคู่ใจคือบุรุษรูปงามดุจเทพบุตร เสียงกรี๊ดกร๊าดที่เต็มไปด้วยความชื่นชมจากสตรีแท้และเทียมดังขึ้นเป็นระยะ แต่เดนนิสชินเสียแล้วล่ะ เพราะหากเขาไม่ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดพวกนี้สิถึงจะเรียกว่าแปลก

เดนนิส โอซิล ส่งกุญแจให้กับเจ้าหน้าที่โรงแรมเพื่อนำรถคันงามของตัวเองไปเก็บในที่จอดรถวีไอพี ก่อนที่ตัวเองจะย่ำเท้าไปตามพรมสีแดงสดหายเข้าไปใน อาควา ทาวเวอร์ ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

“เดนนิส โอซิล หล่อมากเลยน่ะเธอ... ยิ่งมองยิ่งหล่อ...”

พนักงานสาวนางหนึ่งของโรงแรมถึงกับเพ้อกับเพื่อนร่วมงานออกมา ขณะมองตามร่างสูงใหญ่ที่แสนจะดูดีของเดนนิลไปจนลับตา

“ใช่... หล่อมาก ถ้าได้กินคงอิ่มไปทั้งชาติ” อีกคนหนึ่งซึ่งมีอาการไม่ผิดจากคนแรกรีบสนับสนุนทันที

“ฝันไปเถอะยะ อย่างเธอนะไม่มีทางได้แม้แต่เข้าใกล้พ่อหล่อลากไส้เดนนิส โอซิลหรอก แค่ได้มองก็ถือเป็นบุญตาแล้ว นี่ฉันยังแปลกใจอยู่เลยว่าเขามาทำไมที่นี่ ทั้งๆ ที่ปกติเก็บตัวจะตาย”

“ไม่รู้สิ... ตอนนี้สมองของฉันคิดอะไรไม่ออกแล้ว ผู้ชายอะไรหล่อลากไส้จริงๆ หล่อจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้”

แม่พนักงานนางเดิมยังคงอ่อนระทดระทวยด้วยความลุ่มหลงกับเสน่ห์ที่มีมากจนล้นตัวของเดนนิส โอซิลไม่หยุด จนเพื่อนร่วมงานต้องมองด้วยความหมั่นไส้

“ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวเจ้านายรู้ว่าหล่อนแอบมาจ้องมองแขกแบบนี้ โดนเด้งนะจะบอกให้”

และเมื่อชื่อของหัวหน้างานถูกนำขึ้นมาอ้าง ทุกคนก็แตกฮือกันไปคนละทิศละทางด้วยความเกรงกลัวอย่างรวดเร็ว

กระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้าสะท้อนภาพของสาวงามประดุจเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ออกมาอย่างชัดเจน จนคนเฝ้ามองอย่างนาริกาถึงกับอึ้งไปนานเลยทีเดียว

สวย...

สวยจริงๆ หล่อนไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสวยงามได้ถึงเพียงนี้ ใบหน้ารูปไข่ขาวสะอาดตาไร้กะไร้ฝ้าผุดผาดน่ามอง ดวงตากลมโตที่ตอนนี้มีคอนแทคเลนส์สีน้ำตาลไหม้สวมทับเอาไว้หวานหยดย้อย เพราะได้อิทธิพลจากคนตาสีดำจัดล้อมกรอบ จมูกโด่งเชิดน้อยๆ กลีบปากสีแดงสดที่ถูกเคลือบด้วยลิปกลอสบางเบายิ่งทำให้มันดูอิ่มเต็มและเย้ายวนต่อสายตาของผู้พบเห็นยิ่งนัก

“คุณแองจี้สวยเหลือเกิน...”

คนแต่งหน้าให้เอ่ยชมออกมาด้วยความจริงใจ ทั้งๆ ที่หล่อนแทบไม่ได้แต่งเติมอะไรบนใบหน้านวลผ่องของสาวน้อยคนนี้เลย มีเพียงแค่ลิปกลอสบางๆ กับบลัชออนสีชมพูอ่อนเท่านั้นเอง แต่ใยแม่เด็กสาวตรงหน้าถึงได้ดูสมบูรณ์แบบและยวนตาเช่นนี้ สวยยิ่งกว่านางฟ้าเสียอีก...

“เอ่อ... เพราะคุณฝีมือดีต่างหาก”

“ไม่จริงหรอกค่ะ ฉันแทบไม่ได้แต่งเติมอะไรบนหน้าของคุณแองจี้เลย...”

คนพูดวางลิปกลอสใส่ตระกร้าสานใบเล็กเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนจะขยับมายืนด้านหลังของสาวน้อยคนงามที่ตอนนี้สวมบทบาทเป็นแองเจลล่า โรเจอริโอน้องสาวสุดที่รักของมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวยอย่างมาร์คอส โรเจอริโอ หวีขนาดกลางถูกกดลงบนเส้นผมสีน้ำตาลไหม้แผ่วเบา หวีอยู่สองสามครั้งผมที่ยุ่งเหยิงเพราะผ่านการนอนมาตลอดทั้งคืนก็กลับมาแผ่สลายอยู่เต็มแผ่นหลัง

“ผมของคุณแองจี้ก็สวย... นุ่มมือเหลือเกิน”

นาริการะบายยิ้มบางๆ ให้กับคำชมของสาวใช้หนึ่งในสามคนที่มาร์คอสมอบหมายให้มาดูแลหล่อนในระหว่างที่มาล่อเหยื่อในกรุงเทพมหานคร จากนั้นก็ไม่คิดจะพูดอะไรออกมาอีก เพราะยิ่งใกล้เวลาต้องไปเผชิญหน้ากับผู้ชายตาสีฟ้าคนนั้นเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งหวาดกลัว

“เสร็จแล้วค่ะ ไหนคุณแองจี้ลองลุกขึ้นและหมุนตัวให้พวกเราดูสิคะ...”

นาริกาไม่มีทางเลือก นอกจากขยับกายลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ชุดสีขาวแขนกุดโชว์เนินอกอิ่มพองามดูเข้ากับร่างกายของหล่อนยิ่งนัก มันเน้นรูปร่างกลมกลึงอย่างจงใจ หล่อนไม่ชอบให้ตัวเองดูเปิดเผยแบบนี้เลย ไม่ชอบให้ตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของใคร โดยเฉพาะผู้ชาย...

“เพราะเธอมันจืดชืด ไร้เสน่ห์ไงล่ะริก้า ฉันถึงต้องทิ้งเธอ”

คำพูดของเดวิดยังกึกก้องอยู่ในหัวไม่คลาย เขาทิ้งหล่อนไปพร้อมๆ กับขว้างวาจาต่ำช้าใส่หน้าหล่อนอย่างโหดเหี้ยม ไม่หลงเหลือคราบผู้ชายแสนดีคนเดิมอีกเลย

หล่อนเสียใจ เสียน้ำตาอยู่หลายเดือน จนในที่สุดก็สามารถทำใจได้ ทนเห็นเดวิดคลอเคลียกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีก

มันผ่านมาสองปีแล้ว... และตอนนี้หล่อนก็ลืมมันไปจนหมดสิ้นแล้วเช่นกัน

“สวยมากเลยค่ะ ชุดก็สวยคนก็สวย แบบนี้นายเดนนิส โอซิลจะต้องตกตะลึงแน่ๆ”

ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการยิ้มอีกแล้ว นาริกายิ้มบางๆ ออกมาจ้องมองตัวเองในกระจกซ้ำแล้วซ้ำอีก และก็ได้เห็นผู้หญิงต่ำช้าคนหนึ่งอยู่ในนั้น

เดนนิสจะต้องเกลียดหล่อนไปจนวันตาย... หากสักวันหนึ่งเขารู้จุดประสงค์แท้จริงของหล่อน...

“รออยู่ในนี้สักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันออกไปนัดแนะกับคนของเราก่อน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะต้องเป็นเรื่องบังเอิญ โดยเฉพาะเรื่องการขึ้นเตียงของคุณแองจี้กับเดนนิส โอซิลในคืนนี้...”

แก้มนวลที่ถูกตกแต่งด้วยบลัชออนสีชมพูอ่อนระเรื่อขึ้นโดยอัตโนมัติ แผนการทุกอย่างมันถูกสั่งตรงมาจากมาร์คอสตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว แผนจะยังคงถูกดำเนินไปตามเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลงหากไม่ได้รับคำสั่งจากมาร์คอส ซึ่งตอนนี้มาร์คอสก็ยังไม่ได้สั่งเปลี่ยนแปลงอะไรมา อาจจะเป็นเพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับการเอาอกเอาใจภรรยา หรืออาจจะเป็นเพราะว่ามาร์คอสยังต้องการให้หล่อนจับเดนนิส โอซิลแต่งงานให้ได้เช่นเดิม

แต่ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลใดก็ตาม... หล่อนก็ยังคงเป็นเหยื่อในเกมนรกนี้อยู่ดี...