Episode 1 นายหญิง(สี่)

1365 Words

Episode 1 เมื่อพูดถึงมาเฟีย ทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็ไม่พ้นเรื่องผู้หญิง น้อยคนนักที่จะพ้นเรื่องนี้ แต่สำหรับเหมันต์ คิดว่าจะพ้นเหรอ! ไม่มีทาง! ผู้หญิงข้างกายของเหมันต์ มีทั้งหมด 4 คน ผู้หญิงคนแรกหรือที่ทุกคนในคฤหาสน์เรียกกันว่า นายหญิงหนึ่ง กระต่าย ภรรยาคนแรกของเหมันต์ อดีตของเธอนั้นเคยเป็นคนใช้ในคฤหาสน์แห่งนี้ เหมันต์ชื่นชอบและถูกใจใสตัวของเธอ จึงได้ยกเธอขึ้นมาเป็นภรรยาคนแรก หรือว่านายหญิงหนึ่ง ภรรยาคนที่สองหรือว่า นายหญิงสอง เธอชื่อว่ากวาง เธอเคยเป็นเด็กนั่งดริ้งในผับที่เหมันต์เป็นเจ้าของ ในบรรดาภรรยาทั้งสี่ถือว่ากวางนั้นแซ่บและปากร้ายที่สุด ภรรยาคนที่สามหรืออีกศักดิ์ก็คือ นายหญิงสาม ชื่อของเธอก็คือเหมียว อดีตของเธอนั้นเคยเป็นเด็กในอ่าง ผู้ชายก็แบบนี้วันเหนื่อยหน่ายจากงานก็อยากจะไปพักผ่อนกับสาวๆ นอกบ้านบ้าง เมื่อเหมันต์ถูกใจ เขาจึงมอบฐานะภรรยาคนที่สามให้เธอ ภรรยาคนสุดท้าย เธออายุน้อยที่สุด ชื่อของเธอคือหงส์หยก ฐานะของเธอก็คือ นายหญิงสี่ เธอเป็นหลานของป้าพร ป้าแม่บ้านที่ทำงานอยู่ในคฤหาสน์แก๊งดรากอนท์แห่งนี้ เธอคือคนเดียวในโลกที่ทำให้เหมันต์ปวดหัวที่สุด! Talk หงส์หยก ขอต้อนรับสู่เรื่องราวชีวิตของเรา เราไม่อยากจะแนะนำตัวหรือสาธยายอะไรมากหรอกนะ มันเสียเวลาอ่านหนังสือ เราชื่อ หงส์หยก ทุกคนที่นี่เรียกเราว่า นายหญิงสี่ เราอายุยี่สิบปี แต่ยังเรียนอยู่ ม.6 เฮ้อ...เพราะคุณเหมันต์นั่นแหละที่ทำให้เราต้องดรอปเรียน เสียเวลาชะมัด! เราคือหนึ่งในผู้หญิงของคุณเหมันต์ จริงๆ ก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกนะ เราไม่เคยคิดอยากจะมาเป็นเมียน้อยใครเลยด้วยซ้ำ ในช่วงปิดเทอม ม.6 เรามาอยู่กับป้าพรที่คฤหาสน์แห่งนี้ เราไม่ใช่ผู้หญิงจะสวยขนาดนั้นหรอกนะ เรายังไม่เข้าใจคุณเหมันต์เลยว่าจะอยากได้เราไปทำไม และเมื่อเขาอยากได้ เงินห้าสิบล้านก็ส่งไปยังพ่อและแม่ของเรา พวกท่านเลือกที่จะรับมันและหลังจากวันนั้นมา...เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปจากที่นี่เลย เงินห้าสิบล้านมันเยอะมากเลยนะ แต่ใครจะไปคิดล่ะ...ว่าพ่อแม่แท้ๆ จะกล้าขายลูกสาวตัวเองเพื่อแลกกับเงินห้าสิบล้าน สำหรับเราแล้ว ไม่ว่าจะอีกกี่ร้อยล้านมันก็ไม่มีค่าพอที่จะซื้อเรา แต่จะทำยังไงได้ล่ะ...ขึ้นชื่อว่าคุณเหมันต์แล้ว ไม่มีทางหลุดพ้น เรากลายเป็นผู้หญิงของเขาไปในที่สุด... “นังหยก แกมาทำอะไรที่นี่คุณเหมันต์จะกลับมาแล้วนะ ทำไมไม่ไปรอรับ! พวกคุณๆ ทั้งสามเขาไปรอกันหมดแล้วนะ” เสียงของหญิงวัยกลางคนพูดดังขึ้น ในขณะที่เรานั้นกำลังอ่านหนังสืออยู่ เขาคือป้าพร ป้าของเราเอง “ไม่ค่ะป้า มันเสียเวลาอ่านหนังสือ อาทิตย์หน้าสอบปลายภาค หนูยังไม่เข้าใจในสูตรคณิต” ร่างบางตอบกลับป้าของตนเองไป กับอีแค่สามีกลับบ้านทำไมเราจะต้องออกไปรับด้วย ในเมื่อภรรยาอีกสามคนก็ไปรอแล้ว กว่าเขาจะลงจากรถได้ เสียเวลาอ่านหนังสือไปตั้งสิบกว่านาที! “เอ็งเป็นเมียเขานะ จะปล่อยให้อีนังคุณสามตัวนั้นได้หน้าเหรอ? ถ้าเอ็งเป็นแบบนี้เขาจะเบื่อเอ็งนะ เผลอๆ อาจถึงวันที่เขาจะเขี่ยเอ็งทิ้งก็เป็นได้” ผู้หญิงที่พูดขึ้นมาใหม่ เธอคือน้าสา แม่บ้านในคฤหาสน์หลังนี้เช่นกัน เรามักคลุกคลีกับพวกแม่บ้านและคนในห้องครัวเสมอ “หนูก็ไม่ได้อยากจะเป็นเมียเขาอยู่แล้ว” ร่างบางตอบบรรดาน้าๆ ป้าๆ มือพลางเปิดหนังสือหน้าต่อไปเพื่ออ่านเตรียมสอบ “เขาจะเขี่ยหนูทิ้งก็ดี จะได้ไปจากที่นี่สักที” “กลัวจะไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ เอ็งก็รู้คุณเหมันต์เป็นยังไง ข้าว่าเอ็งไปรอรับเขาเถอะ เดี๋ยวป้าเอ็งจะเดือดร้อนเอา” ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งเอ่ยตอบ คนคนนี้ชื่อลุงพล เป็นคนขับรถของที่นี่ ลุงพลก็ชอบมาคลุกคลีในครัวเหมือนกันกับเรา “ไปก็ได้” ร่างบางตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนที่จะเดินออกมาที่หน้าคฤหาสน์เพื่อรอรับสามี หรือก็คือคุณเหมันต์ โดยที่สายตานั้นยังคงใจจดจ่อกับหน้าของหนังสือที่อ่านอยู่ “นี่! ให้มารอรับคุณเหมันต์นะ ไม่ใช่ให้มายืนอ่านหนังสือ!” เมื่อเดินออกมาก็ถูกภรรยาคนที่สอง กวาง แซะทันที “พูดดีเป็นศรีแก่ปาก พูดมากระวังปากเป็นสี!” ร่างบางตอบโต้นิ่งๆ โดยที่สายตาไม่ได้มองกวางแม้แต่นิดเดียว เขาไม่มีค่าพอให้เราเลื่อนสายตาออกห่างจากตัวหนังสือหรอกค่ะ “นี่แกว่าฉันเหรอ!” “เปล่าค่ะ ฉันกำลังจำคำสุภาษิตเอาไว้ไปตอบในข้อสอบข้อเขียนค่ะ” “ร้ายนักนะเราน่ะ!” กระต่าย ภรรยาคนแรกของคุณเหมันต์ยิ้มแซวเรา ในบรรดาเมียหนึ่ง สอง สาม เนี่ย...เราคิดว่ากระต่ายน่าจะมีมารยาทและมีค่าพอให้เรามองหน้าที่สุดแล้วล่ะค่ะ “พยายามไม่ยุ่งกับใครแล้วค่ะ” เราตอบกระต่ายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและยังคงไม่ละสายตาออกจากตัวหนังสือ เราเสียเวลาไปเป็นปีเพราะคุณเหมันต์ ฉะนั้นเมื่อได้กลับมาเรียนใหม่ เราจะไม่ยอมทำให้มันสูญเปล่าเด็ดขาด! “แล้วนี่เธอจะอ่านไปถึงเมื่อไหร่” เสียงหวานๆ ดังขึ้นอีกคน ภรรยาคนที่สามของคุณเหมันต์ เหมียว แม้ว่าจะไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่แต่ในเมื่อเธอถามดีๆ เราก็จะตอบดีๆ “ก็จนกว่าจะจำแนวข้อสอบได้ทั้งหมดค่ะ หรือจนกว่าจะผ่านสอบปลายภาคไปได้” “ไว้อาลัยให้กับคุณเหมันต์ล่วงหน้า” กระต่ายหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะเช็กนาฬิกาว่าคุณเหมันต์จะมาถึงในอีกกี่นาที ไม่นานนักรถหรูสีดำคันที่คุณเหมันต์นั่งไปทำงานทุกวันก็เคลื่อนตัวเข้ามาถึง ร่างสูงเดินลงจากรถด้วยท่าทีสุขุมและสง่าสมเกียรติของนักธุรกิจและทายาทมาเฟียเพียงคนเดียวในตอนนี้ ขณะนั้นเอง...ภรรยาทั้งสามก็วิ่งกรูเข้าไปกอดซบ คนหนึ่งแขนซ้าย อีกนางนั้นแขนขวา แต่เหมือนว่าที่จะไม่พอสำหรับสามคนนะคะ อีกคนน่าจะกอดอวัยวะเพศค่ะ “สวัสดีตอนเย็นค่ะ” เมื่อร่างสูงลงจากรถ ร่างบางก็ได้เอ่ยทักทายยามเย็นและเตรียมตัวหันหลังเดินกลับเข้าบ้านทันที “อ่านหนังสืออีกแล้วเหรอ?” ร่างสูงที่ยืนให้ภรรยาทั้งสามของตนออดอ้อนพูดขึ้น ร่างบางหยุดนิ่งก่อนที่จะหันไปตอบร่างสูงด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ค่ะ...พอดีว่าสัปดาห์หน้ามีสอบ ตอนนี้หนูกำลังจำแนวข้อสอบคณิตศาสตร์และภาษาไทยอยู่ค่ะ” คุณเหมันต์ยืนนิ่งเมื่อได้ยินคำตอบที่เย็นชา เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีอะไรแล้วเราจึงขอตัวไปอ่านหนังสือที่สระน้ำ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าตรงนี้มันเสียงดังรบกวนการอ่านหนังสือน่ะค่ะ” ไรท์ : เรื่องนี้ไรท์ขอเน้นไปทางความรู้บวกกับฉากเรทหน่อยๆ 555 หากข้อมูลความรู้ในส่วนไหนที่ไรท์แต่งลงไปแล้วเกิดผิดพลาด ไม่เป็นความจริง สามารถคอมเม้นบอกได้นะคะ ไรท์จะได้นำไปแก้ไขในข้อมูลตรงนั้นค่ะ ปล.คอนเซ็ปคือ อ่านนิยายยังไงให้ได้ความรู้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more