ฉันกับจินเลือกบะหมี่เป็นอาหารเย็นมื้อนี้ เพราะมันติดกับร้านผลไม้ปั่นที่เราชอบมาทานกันบ่อยๆ แถมขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยทั้งบะหมี่และน้ำผลไม้ คนที่ขี้เกียจคิดเมนูอย่างพวกเราจึงตัดสินใจกันง่ายๆ
“คุยกับใครหนอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว”
“พี่นนท์นั่นไง” ฉันตอบแล้ววางมือถือลง หยิบแก้วแตงโมปั่นของตัวเองมาดื่มให้ชื่นใจดับความร้อนทั้งร่างกายและจิตใจได้ดีทีเดียว
“ยิ้มแบบนี้แปลว่าเริ่มแล้ว”
“เริ่มอะไรของแก”
“เริ่มรู้สึกดี”
“พูดอะไรของแก เขาส่งคลิปตลกมาให้ดูแล้วมันก็ตลกจริงๆ จะให้ฉันร้องไห้เหรอ” ฉันตอกกลับมันแล้วเอากำปั้นทุบไปตรงกลางหน้าผากเบาๆ แต่อีกคนก็ยังหัวเราะจนน่าหมั่นไส้
“ก็ไม่แน่หรอก พี่นนท์นี่ก็เพอร์เฟคอยู่นะ แล้วเมื่อกี้ยังโมโหอยู่เลยมีคนมาทำให้หัวเราะได้เดี๋ยวแกก็ตกหลุมเขา”
ฉันไม่ตอบอะไรมันแต่ก็คิดตาม เพราะช่วงนี้พี่นนท์ก็ทักมาคุยทุกวัน ฉันก็ตอบบ้างเวลาที่ว่าง เขาเป็นคนคุยเก่งแถมยังชอบชวน
