Eighteen

1496 Words

“Just let me sleep! I don’t want to eat.” Paangil na sabi ni Vaughn habang masama ang tingin sa akin. I was holding a tray with a glass of warm calamansi juice and a bowl of soup na ako pa ang nagluto. “You got to eat. Para ka namang bata,” Pigil ang inis na sabi ko. “Just leave it there.” Tumaas ang kilay ko. “No, dapat makita ko na kakain ka.” Pilit ko. Wala na syang nagawa when I put the tray into the bed. I heard him groan pero di na sya tumutol. I helped him up para makaupo sya at makasandal sya sa headboard ng kama namin. Hindi na sya kasing init from last night, but he still looks pale as hell. But for someone na may sakit, Vaughn never seizes to amaze me kasi sobrang gwapo nya pa rin tingnan. Effortless, ganoon. I’ve been waking up and sleeping seeing this face pero minsan ay h

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD