แพรชมพูในชุดดูทะมัดทะแมงเบื้อง่างสวมรองเท้าผ้าใบคู่โปรดผมยาวสลวยถูกมัดรวบไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจยืนกอดอกหันมองนาฬิกาก่อนที่จะถอนหายใจออกมา 'เจ้าสมุทรบอกจะกลับเย็นๆแต่นี่มันล่วงเลยมาถึงเจ็ดโมงเช้าวันถัดมาแล้ว ทั้งคนทั้งรถยังไม่โผล่มาเลย
"แล้วจะไปยังไงเนี้ย ไหนบอกจะกลับเมื่อวานไงผิดสัญญาชัดๆเลย ไหนบอกถือสัจจะไงเล่าทหารน่ะ" แพรชมพูเอ่ยบ่นอย่างแสนงอน เขาบอกจะกลับเมื่องานทำให้เธอรอกินกับข้าวฝีมือเขาอยู่จนดึกสุดท้ายต้องต้มมาม่ากินอย่างหัวเสีย
บรืนนน เสียงดังจากหน้าบ้านที่แพรชมพูฟังก็รู้ว่าเป็นรถของเจ้าสมุทรทำให้หญิงสาวแอบมองผ่านระเบียงห้อง สภาพของเจ้าสมุทรเหมือนไปคลุกฝุ่นที่ไหนมาสักแห่งทั้งเปื้อนฝุ่นและเปื้อนคราบที่น้ำตาลแดงที่เธอมองปราดเดียวก็รู้ว่ารอยเลือด
*'ไปสู้กับใครมาล่ะนั้น อย่างกับหนุมานคลุกฝุ่น ฝุ่นเต็มเชียว เลือดนั่นเลือดเขารึเปล่านะ?'*หญิงสาวได้แต่คิดในใจก่อนที่จะทำท่าเป็นเดินไป
