บทที่17 ดูแลคนป่วย

1404 Words

เปลือกตาบางกระพริบสองสามครั้งก่อนที่จะลืมตาเผยให้เห็นดวงตาหวานก่อนที่จะจ้องมองตรงหน้า สิ่งที่สายตาคมเฉียบมองเห็นคือผ้ายืดสีเทาคล้ายๆกับเสื้อ แพรชมพูมองก่อนที่จะแปลกใจเมื่อรู้สึกว่าไม่ใช่สีเดียวกับหมอนที่เธอหนุนนอนมาร่วมสัปดาห์ก่อนที่จะรู้สึกว่าเธอไม่ได้อยู่ในท่านอนปกติราวกับเธอกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนแต่รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน แพรชมพูตื่นเต็มตาก่อนที่จะยกศีรษะขึ้นมองชัดๆก่อนที่จะตกใจอย่างหนักเมื่อเห็นว่าตนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ในอ้อมแขนของเจ้าสมุทรแถมเธอก็กอดเขาไว้แน่นเหมือนกัน "ผู้กะ..." เสียงที่เอื้องเอ่ยออกมาเงียบลงทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าชายหนุ่มกำลังหลับอยู่อาจจะเพราะเขาเฝ้าไข้เธอทั้งคืนก็เป็นได้ ดวงตาคมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมของเจ้าของอ้อมกอดอย่างพิจารณาเริ่มตั้งแต่คิ้วคมลงมาที่แพขนตางอนไม่แพ้ผู้หญิง จมูกเข้ารูปด้วยสวยจากธรรมชาติจนผู้หญิงยังต้องอิจฉ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD