มัจจุราชแดนเถื่อน

บทที่5. นางโลม

ใบหน้าหวานใสส่ายสะบัด เกร็งข้อนิ้วที่จิกผ้าปูที่นอนแน่น ขยุ้มผืนผ้าเต็มอุ้งมือ กระชากแรงๆ แทบจะฉีกขาดออกจากกัน เอวบางส่ายไหวตามจังหวะร้อนแรงที่เกอร์เตสเป็นผู้นำ เปล่งเสียงครางอย่างลืมอาย แอ่นกายรับการจู่โจมด้วยความเต็มใจ แอ่งน้ำหวานใสฉ่ำเยิ้มดูดตอดแก่นกายตุ๊บๆ เธอจึงวิงวอนเขาเสียงแผ่วพร่า เมื่อรู้สึกเหมือนอากาศรอบๆ ตัวใกล้จะหมดลง และเธอใกล้จะขาดใจตาย

“อ๊า...ได้โปรดช่วยรสด้วย” เกอร์เตสโหมแรงสุดกำลัง เขาขยับกายถี่เร็วจนเตียงใหญ่แทบพัง เสียงสั่นพั่บๆ กับเหงื่อไคลไหลโชกชุ่ม เมื่อความร้อนในกายพลุ่งพล่านใกล้จะแตกกระจายเข้าไปทุกนาที

“อูยยย อ่าว์ โอยยย เสียวค่า” เสียงหวานใสกรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อก้าวถึงฝั่งฝัน กายอ่อนบางอ่อนยวบ ทิ้งตัวนอนแผ่แบบคนหมดแรง เกอร์เตสเอื้อมจับเอวบางไว้มั่น เขายิ้มสมใจที่สอนให้เด็กสาวได้พบเจอกับความสุขสม ก่อนจะขยับแก่นกายรัวเร็ว เร่งขยับถี่ๆ ก้าวตามจรสจันทร์ไปติดๆ เมื่อความสุขสมมาเยือนตนเอง เบียดอัดกายใหญ่สุดทางปลดปล่อยสายน้ำอุ่นร้อน สาดซัดเต็มแอ่งน้ำหวานใสอย่างลืมตัว หลงลืมการป้องกันตัวเองเหมือนทุกครั้ง

“อ๊าคคคค!!” ชายหนุ่มทิ้งตัวเอนราบ หลังคำรามลั่น เมื่อตะกายสวรรค์ได้สำเร็จ เขาซวนซบลงมาบนร่างกายอ่อนนุ่มเต่งตึง กายใหญ่เปียกชื้นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อชุ่มตัว พลิกกายกลับด้านข้างโดยการรั้งเอวบางไว้ ดันลำตัวอ่อนบางขึ้นไว้บนอก โดยไม่คิดจะถอนกายแกร่งที่ตอกลึกอยู่ในส่วนอ่อนนุ่ม พริ้มตาหลับอย่างพอใจ ปลายนิ้วขยับลูบไล้ผิวกายเนียนเรียบของจรสจันทร์เล่นอย่างเพลิดเพลิน

บทรักร้อนๆ ครั้งแรกจบลงด้วยความสุขสมของทั้งสองฝ่าย เกอร์เตสผ่อนลมหายใจยาวๆ จนอาหารหอบโยนลดลงจนเกือบปกติ เขาจึงได้เริ่มสำรวจเด็กสาวในอ้อมกอดอย่างจริงจังอีกครั้ง

“เธอยังไม่เคยมีอะไรกับใครใช่ไหม?” คำถามคำแรก ของสามีตามพฤตินัย เล่นเอาเธอเจ็บจนจุก

“...” ไม่ตำตอบสำหรับคำถามนี้ เมื่อเธอยังนอนราบอยู่บนตัวของชายหนุ่ม จรสจันทร์รีบซุกหน้าหลบจากสายตาคมดุด้วยความอาย

มือหนาเกร็งแน่นเมื่อเด็กสาวพยายามกระถดตัวหนี จนส่วนที่เชื่อมติดกันเสียดสีกัน ปลุกกระแสกระสันซ่านให้ตื่น เพลิดขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่า...” เสียงทุ้มๆ เอ่ยห้ามเสียงของเขาสั่นพร่า อะไรบางอย่างกำลังขยับเคลื่อนที่อยู่ในร่างกายของเธอ จรสจันทร์จึงหยุดชะงักด้วยความตกใจ

“ปล่อยรสเถอะคะ...คุณได้สิ่งที่คุณต้องการไปแล้วนี่คะ รสอยากกลับไปพักผ่อน” เสียงสั่นพร่าเอ่ยอ้อนวอน เมื่อเกอร์เตสสมใจแล้ว เขาควรปล่อยเธอไปสักที

“ครั้งเดียวไม่พอหรอกเด็กน้อย เห็นไหมล่ะร่างกายของฉันยังพร้อมสู้ได้อีกหลายครั้ง ราตรีนี้ยังอีกยาวนัก ฉันจะสอนให้เธอรู้ซึ้งถึงความวาบหวาม ยามเราสองคนรวมกายเป็นหนึ่งเดียว” เอวสอบส่ายวน ขยับกายแกร่งเป็นจังหวะช้าๆ จรสจันทร์กัดริมฝีปากแน่น เมื่อความรู้สึกเสียวซ่านเกินจะทนเกิดขึ้นมาอีกครั้ง

เกอร์เตสดันลำตัวอ่อนบางขึ้นนั่ง โดยที่มือหนาจับเอวบางไว้มั่น ไม่ยอมให้จรสจันทร์กระถดตัวลงจากหน้าตัก ผิวผ่องแดงก่ำ ด้วยความอาย แก้มใสซับสีเลือด เธอพยายามหนีลงจากสถานการณ์ล่อแหลมที่พาให้หัวใจเต้นแรง จนเกือบทะลุออกมานอกอก กายแกร่งแข็งชันตอกลึกอยู่ในแอ่งน้ำหวานชุ่ม ดวงตาคมดุหยาดเยิ้ม ไอปรารถนาลอยล่อง เขาพยักใบหน้าให้เด็กสาวทำตามจังหวะที่ตัวเองนำ จรสจันทร์ทำตามการบังคับของชายหนุ่ม กริยาเก้ๆ กังๆ ไม่ประสีประสา แต่สามารถทำให้เกอร์เตสครางอู้ได้อย่างไม่ยาก เมื่อเนินเนื้ออวบอูมบีบรัดกายแกร่งจนแทบจะแตกกระจาย เธอขยับตัวช้าๆ เสียดสีเนินเนื้ออวบอัด บดเบียดกับแก่นกายอย่างลืมอาย เมื่อเสียวซ่านเกินบรรยาย และอยากก้าวไปให้ถึงฝังฝันเร็วๆ จะได้พ้นจากความทรมานอันแสนหวานนี่เสียที

หน้าอกอวบอิ่มกระเด้งกระดอน ยามที่กายใหญ่กระแทกสวนจนลำตัวไหวโอน มือใหญ่เอื้อมบีบเคล้นหน้าอกอวบอัด เพิ่มความเสียดเสียวให้จรสจันทร์อีกทาง เขาและเธอจึงขยับกายเร็วรี่ ไม่ต้องให้ชายหนุ่มนำพา เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามผิวเนื้อ จนร่างกายขาวผ่องมันปราบ ดวงหน้าหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม เมื่อเร่งควบขับอย่างไม่รีรอ

“อ่า...” เกอร์เตสครางลั่น ขยับส่ายไหวตัวตนเข้าใส่กลีบสวาทแบบไม่ยอมน้อยหน้า เสียงลมหายใจหอบโยนดังก้องทั่วห้องกว้าง ประสานไปกับเสียงครวญอย่างลืมอายของจรสจันทร์ เธอส่งเสียงคราง หลับหูหลับตาขย่มร่างกายสุดแรง โดยที่ชายหนุ่มให้ความร่วมมือ เขายกแก่นกายขึ้นสวนอัด เพิ่มความหนักหน่วงตามอารมณ์แรงโลด

บทเพลงแสนหวานบรรเลงโดยคนสองคน คลอเคล้าไปด้วยเสียงหอบหายใจฟืดฟาด กับเสียงเตียงใหญ่สั่นเกลียวกราวที่แทบจะหักพังเพราะความร้อนแรงของสองหนุ่มสาวที่เบียดกายเข้าหากันอย่างไม่ยอมน้อยหน้า เตียงไม้ขยับกึกกัก เสียงขาเตียงกระแทกกับพื้นเป็นจังหวะรัวเร็ว ก่อนจะเงียบสนิทลงทันที ที่จรสจันทร์เดินไปถึงดินแดนมหัศจรรย์ มีสายรุ้งพราวพรายเต็มแผ่นฟ้า เธอกรีดเสียงหวานแหลม ซวนซบร่างกายลงมาอย่างอ่อนแรง

“อ้ายยยย...”

“ไปก่อนฉันอีกล่ะ...รอกันหน่อยก็ไม่ได้” เกอร์เตสบ่นเบาๆ เขาอารมณ์ดีจนอดไม่ได้ที่จะหยอกเอินคนในอ้อมกอ ชายหนุ่มชันกายขึ้นนั่งโดยไม่ยอมปล่อยให้เด็กสาวได้พักผ่อนตามความต้องการของหล่อน เอวหนาส่ายไหวหมุนวนอย่างร้อนแรง มือจับร่างอ่อนบางของเด็กสาวคู้เข่าไปข้างหน้า ตบบั้นท้ายเต่งตึงแรงๆ และรั้งบั้นท้ายงอนงามขึ้นเสมอตัว เกอร์เตสแทรกท่อนลำแข็งตึง ที่ยังขยายใหญ่เช่นเดิม เขากดความโอฬารแทรกลึกลงกลางกลีบสวาท ขยับบั้นเอวเป็นจังหวะรักอีกครั้งอย่างช้าๆ เติมเต็มอารมณ์หวามๆ ของจรสจันทร์ให้ปะทุตามตนเองอีกครา

แก่นกายแข็งชันเป็นมันปราบขยับเข้าขยับออกล่องลึก ความอลังการเสียดสีส่วนอ่อนไหวสุดแรง เร่งตอกอัดอย่างหนักหน่วง จนจรสจันทร์เผลอตัวครางลั่น มือเรียวขยำกำผ้าปูที่นอนแน่น ส่ายใบหน้ากับหมอนใบใหญ่ที่รองอยู่ใต้ใบหน้า เธอเสียวกระสัน ซาบซ่านประหนึ่งร่างกายจะปริแตก จนอดไม่ได้ที่จะครางระรัว เมื่อเกอร์เตสยังโหมกายเข้าใส่ ท่อนลำขนาดใหญ่วิ่งเข้า วิ่งออกอยู่กลางร่าง และนั่นสร้างความเสียวซ่านให้ตนเองแบบที่บรรยายไม่ถูก ชายหนุ่มกรามกรอดๆ เมื่อส่วนที่เสียดสีกัน บีบรัดแก่นกายของเขาแทบจะแตกกระจาย ร่างกายอ่อนบางไหวโยกเมื่อชายหนุ่มตอกอัดสุดแรงกำลัง เรียกเสียงครางสั่นๆ ของจรสจันทร์ได้ตลอดเวลา

“โอวววว...จะตายแล้วค่ะ พอก่อนๆ พอก่อน” หล่อนส่งเสียงห้ามเสียงขาดๆ หายๆ หัวใจเต้นรัวแรงเหมือนจะขาดออกจากขั้ว เสียดเสียวแทบขาดใจตาย กับความทรมานปนเปกับความเจ็บแสบ

“หึๆ...” เกอร์เตสหัวเราะร่า เขาไม่ได้สนใจเสียงวิงวอน กลับทำตรงกันข้าม ชายหนุ่มโหมกายสุดแรง ชักชวนเด็กสาวเดินชมทุ่งเสน่หาบนวิมานชั้นฟ้าอย่างไม่ยอมหยุดพัก เมื่อร่างกายสาวสดหอมกรุ่นถูกใจ เนินเนื้ออวบอูมแทบจะแหลกลาญ ยามเมื่อกายใหญ่บุกทะลวงอย่างเอาเป็นเอาตาย

ชายหนุ่มวนเวียนตักตวงความใหม่สดของเรือนกายบอบบาง เกือบทั้งคืน เขารู้สึกคึกคักประหนึ่งโด๊ปยา ขยับปรับเปลี่ยนท้วงท่า ทำมันทุกลีลาที่นึกขึ้นได้ จรสจันทร์ครางเสียงแหบ ร่างกายอ่อนบางปวดร้าว ปนเสียวกระสัน จนแยกไม่ออกว่ามันคือความทรมานหรือความสุขกันแน่ จนกระทั่งเธอสลบ หลับสนิทคาอกกว้าง ที่ยังขยับไม่หยุด จนกว่าเขาจะปล่อยสายธารชีวิตที่อัดแน่นอยู่ในแก่นกาย เข้าใส่เรือนกายอ่อนบางของเธอจนพอใจ เกอร์เตสจึงปล่อยให้จรสจันทร์นอนพักได้

เกอร์เตสหยัดกายลุกขึ้นจากที่นอน เขามองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของจรสจันทร์ แบบไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ ก่อนจะก้มลงมองกลางหน้าขา แก่นกายผงาดง้ำบ่งบอกความต้องการที่ยังไม่รู้จักพอ แม้จะดื่มชิมรสสวาทกับหล่อนหลายครั้ง ก็ยังไม่รู้จักอิ่มและพอใจ จรสจันทร์อวบอัดแสนจะถูกใจ หน้าอกอวบใหญ่ เหมาะพอดีกับฝ่ามือตัวเอง ยามได้กอบกุมไว้เต็มอุ้งมือ