When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“แล้วถ้าอย่างนั้นอะไรคือเหตุผลที่เจ้ข้ามสายงานไปขนาดนั้น ตอบจริงๆ นะ ไม่ต้องตอบแบบโลกสวย” ปาวรีเอ่ยถามออกมาด้วยความจริงจัง “เคยมีความสุขกับที่ไหนมากๆ จนอยากจะไปอยู่ตรงนั้นมั้ย นั่นแหล่ะคือความรู้สึกที่เจ้เป็นในตอนนี้” ประกายตาของพวงชมพูเวลาที่เอ่ยออกมามันมีความสุขจริงๆ และปาวรีก็เริ่มมั่นใจแล้วว่า พวงชมพูรู้สึกแบบนั้นจริงๆ “งั้นน้องก็ขอให้เจ้โชคดี ไปครั้งนี้ขอให้มีคนมาดูแลหัวใจนะเจ้นะ” ปาวรีเอ่ยออกมาด้วยท่าทางจริงจัง การไปอยู่จังหวัดทางภาคใต้ มันน่าเป็นห่วงไม่น้อย ควรจะต้องมีใครสักคนมาคอยดูแลเจ่เจ้ผู้น่ารักของเธอมันถึงจะถูก “หัวใจของเราก็อยู่ที่เรา อย่าเอาไปให้ใคร เพราะฉะนั้นหัวใจตัวเองอย่าเอาให้ใครย่ำยี” พวงชมพูเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ เธอไม่เชื่อหรอกนะว่าจะมีใครมาดูแลหัวใจใของเธอได้ดีกว่าการที่เธอดูแลหัวใจตัวเอง “เจ้นี่มายเซ็ตสมาชิกคานทองนิเวศน์จริงๆ เลย” ปาวรีเอ่ยออกมาพร้อมทั้งส่ายหน