When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
สามวันต่อมา... ช่วงเย็นหลังจากเลิกงาน พวกชมพูก็ไปเดินเล่นที่ชายหาดอย่างที่เธอทำเป็นประจำทุกวัน แต่แล้วความซวยมันก็เกิดขึ้นกับเธออีกจนได้ เพราะว่าเธอเจอจักรภพเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม เหมือนว่าวันนั้นเธอไม่ได้บอกอะไรเขาเลย เขายังคงเดินหน้าจีบเธอ ทั้งที่เขาไม่ควรจะมาวุ่นวายกับเธอ ทั้งที่เธอได้บอกทุกอย่างกับเขาไปแล้ว “จะเดินหนีไปไหนครับน้องเม่ย” จักรภพเรียกหญิงสาวไว้ นั่นทำให้พวงชมพูชะงักฝีเท้าทันที งานนี้สงสัยอยากที่โดนเธอว่าแรงกกว่านั้น บรรยากาศยามเย็นที่แสนอบอุ่นของเธอ กำลังจะถูกทำลายลงโดยจักรภพ มันเสียอารมณ์จริงๆ เลย “เม่ยต้องพูดกับคุณจริงๆ จังๆ แล้วมั้ยคะ เม่ยไม่ต้องการที่จะสานสัมพันธ์ในเรื่องชู้สาวกับคุณ เม่ยให้ได้แค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้นค่ะ อย่าทำให้เม่ยอึดอัดได้มั้ยคะ” พวงชมพูเอ่ยออกมาด้วยท่าทางจริงจัง ส่วนคนที่ฟังอยู่ก็เก็บความโกรธเอาไว้ในใจ เขาทำได้เพียงส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับเธอ