ไม่กินเด็ก...2

705 Words
“มันกินไม่ได้ก็จริง แต่มันภูมิใจกว่าการแบมือของเงินผู้ชายไปวันๆ นะน้อง เปลี่ยนมายเซ็ตด่วนๆ เลย แล้วเรื่องการกินเด็กนี่บอกเลยว่าเจ้ไม่มีทางที่จะกินแน่ๆ ต่อให้มันจะเป็นอมตะก็เถอะ มันแค่เรื่องที่พวกที่ชอบกินเด็กเขาพูดให้ตัวเองดูดีเท่านั้นแหล่ะ ใครจะไปอยากได้สามีที่เด็กกว่าตัวเอง คนส่วนน้อยเท่านั้นแหล่ะที่เลือกแบบนั้น” พวงชมพูเอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ปาวรีบอก นั่นก็เพราะว่าเธอไม่เคยคิดจะรักหรือชอบผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเลยสักนิด แค่คิดก็แขยงแล้ว “เจ้คิดแบบโบราณเกิน ถึงว่าเจ้ถึงไม่มีแฟนเลย” น้องสาวสุดที่รักเบ้หน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะส่ายหน้ากับความคิดที่มันโบราณคร่ำครึของพวงชมพู แล้วความคิดก็ออกจะเชยๆ สมชื่อด้วยเถอะ สมัยนี้เขามันนี่ทอล์คกันทั้งนั้นแหล่ะจ้า แล้วผู้ชายที่อายุน้อยกว่าก็ไม่ได้น่ารังเกียจเสมอไป มีหลายคู่มากที่ผู้หญิงอายุมากกว่าผู้ชาย แล้วก็แต่งงานกันอย่างมีความสุข พวงชมพูคงไม่เคยเล่นโซเชี่ยลสินะ ถึงไม่ได้สัมผัสอะไรที่มันฟินๆ แบบนั้น “ไม่มีแฟนก็ไม่ตายค่ะหนู เจ้อยู่คนเดียวแบบโสดๆ แบบนี้มีความสุขจะตาย อย่าหาห่วงมาผูกคอ ถ้าไม่อยากตกนรกทั้งเป็น” พวงชมพูผู้เชื่อมั่นในความคิดของตนเอง เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ นั่นเพราะว่าเธอเชื่อว่าชีวิตคู่คือความทุกข์ ทำให้เธอไม่แสวงหาใดๆ ประกอบกับการที่ควรจะแต่งงานกับกองเอกสารมากกว่าแต่งงานกับผู้ชายสักคน มันเลยทำให้เธอไม่เคยมีแฟนเลย “เจ้ นี่มันความคิดแบบคนส่วนน้อยจริงๆ ใครเขาก็อยากได้ผู้ดีๆ ทั้งนั้นแหล่ะ รู้จักมั้ยคู่ชีวิตน่ะ คนที่จะคอยแชร์ทั้งความทุกข์และความสุขของเรา เจ้รู้จักมั้ย” ปาวรีผู้ที่เชื่อมั่นในเรื่องของเนื้อคู่และเรื่องของความรักพยายามที่จะอธิบายให้สาวรุ่นพี่เปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ถ้าไม่เปลี่ยนนะมีหวังเจ้ของเธอต้องขึ้นคานแหงๆ “เขาเรียกว่าคนที่หลุดพ้นจากบ่วงความทุกข์ต่างหากเล่า เข้าใจใหม่นะน้องสาว” พวงชมพูเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ นั่นเพราะว่าการศึกษาเรื่องธรรมะของเธอ ที่มันทำให้เธอเชื่อว่าการมีความรักคือความทุกข์ เธอไม่เห็นว่าจะมีใครมีความสุขจากการมีคู่ครอง อย่างมากก็มีความสุขบ้าง แล้วสุดท้ายก็ทุกข์อยู่ดีเถอะ เพราะฉะนั้นพวงชมพูไม่มีทางเปลี่ยนความคิดเรื่องนี้หรอก เธอจะแก่ไปอย่างมีความสุข หากว่าจะทุกข์ก็ขอทุกข์เพราะเธอทำตัวเองดีกว่า กริ้ง..กริ้ง..กริ้ง... เสียงโทรศัพท์พื้นฐานที่โต๊ะของพวงชมพูดังขึ้นมา เธอก็เลยต้องหยุดการสนทนากับน้องสาวคนสนิทลงไปก่อน แล้วก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นรับสายทันที “สวัสดีค่ะ” เสียงหวานหรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยความสุภาพ “เข้ามาหาฉันที่ห้องด้วย” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร เสียงเหี้ยมเหมือนโกรธใครเธอมาทั้งชาติ เสียงที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุด กำลังเรียกเธอเข้าไปหา หัวหน้าที่เธอไม่อยากจะเข้าไปเสวนาด้วยที่สุด หมดกันแล้วสินะความสุขของวันนี้ “ค่ะ หัวหน้า” พวงชมพูตอบออกไป ก่อนที่จะวางสายลงด้วยความเครียด แล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ หนึ่งครั้ง ทำให้น้องสาวคนสนิทนั้นสงสารจับใจเลยก็ว่าได้ เพราะทุกครั้งที่รุ่นพี่คนสนิทเข้าไปในห้องหัวหน้า จะต้องบาดเจ็บทางใจกลับมาทุกครั้ง โดยที่เธอไม่สามารถช่วยอะไรรุ่นพี่ได้เลย “รีบเข้าไปเถอะเจ้ ไม่อย่างนั้นแม่คุณจะอารมณ์เสียอีก” เสียงที่ดังพอจะทำให้ปาวรีได้ยินว่าใครโทรมาพูดอะไรกับพวงชมพู ทำให้เธอบีบที่มือพี่สาวคนสนิทเพื่อให้กำลังใจ ส่วนพวงชมพูก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้างานเธอ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD