Episode 10 : ทำหน้าทีเกินเพื่อน
1286 Words
ช่วงสายของวัน
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาหารที่เรียกว่าทั้งเพลียทั้งเหนื่อยเมื่อร่างกายไปทำงานหนักชนิดที่เรียกว่าทำงานหนักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"เป็นไงบ้างคะ"เสียงของธีร์ดังออกมาเมื่อฉันขยับตัวเองนั่งบนเตียงอย่างงัวเงียแล้ว
ใบหน้าของฉันหันไปมองยังคนที่ยืนพิงกระจกตรงระเบียงอยู่ โดยที่ด้านนอกระเบียงก็เป็นอีกคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่อย่างดีน เมื่อเห็นทั้งสองแล้วฉันก็หันมองอีกคนที่ควรยืนอยู่แถวนี้อยู่เฟิร์สแต่ก็ไม่มี
"ไอ้เฟิร์สไปเคลียร์กับเมียมันอยู่"คำพูดของดีนทำให้ฉันลืมเรื่องที่เฟิร์สคบกับแฟนอยู่ และเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถ้าแฟนมันรู้ฉันคงตายเป็นปุ๋ยแน่นอน
"เอ่อคือเรื่องเมื่อคืนนี้ ฉันว่า…"
"เป็นไงบ้าง"ธีร์เอ่ยถามคนที่ดินเข้ามาใหม่โดยไม่ได้สนใจฉันเลย ส่วนดีนที่ดูดบุหรี่เสร็จก็เดินเข้ามาภายในห้องก่อนจะเดิยเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่เหมือนเดิม โดยที่บนตัวมีเสื้อของดีนให้สวมใส่อยู่
"อืมม์"ดีนจับที่คางของฉันพร้อมกับจับให้เงยหน้าขึ้นมองเจ้าตัวพร้อมกับการที่เขานั้นจูบลงที่ริมฝีปากของฉัน
"เลิกแล้ว กูโสด…ไม่ใช่ซิ กูมีเมียใหม่แล้วเว้ย"ดูามดีใจที่ออกหน้าออกตาของมันฉันอากจะเดินเข้าไปบีดที่หูให้ขาดจริง แต่ติดที่ดีนเนี่ยแหละนี่ก็จูบไม่พักเลย
"เมียกู"ดีนที่ปล่อยให็ฉันเป็นอิสระแล้วก็เอ่ยออกมา ทำให้ฉันอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมาทำให้ฉันรู้ใจทั้งสามพอสมควร
"ไปอาบน้ำกันนะคะ"ธีร์ที่ไม่ได้สนใจเพื่อนก็เดินเข้ามาอุ้มฉันขึ้นจากเตียงเพื่อพาเข้าไปอาบน้ำ
เขาพาฉันมาส่งที่้ห้องน้ำแล้วค่อยเดินออกไปเพื่อที่จะให้ฉันได้ใช้เวลาส่วนตัวเป็นของตัวเอง
แันไม่ได้เดินทางกลับไปที่กรุงเทพฯ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราต้องเดินทางกลับไทำงานในอาทิตย์หน้าแต่กลับป็นว่าทั้งสามตกลงกันเองโดยไม่ได้ถามแันว่าเต็มใจอยู่ด้วยหรือเปล่า ทำให้ฉันต้องอยู่ที่นี่ด้วยคำว่าสั่งให้อยู่
"หิวแล้วอ่ะ"หลังจากที่ฉันรอทั้งสามไปไเคลียร์ห้องแล้วเหลือแค่ห้องฉัน
"งั้นไปหาอะไรทานที่ร้านแถวนี้ไหม"ธีร์เสนอออกมาทำให้ฉันพยักหน้ารับตามที่เขานั้นเสนอออกมา ทำให้อีกสองคนไม่ค้านอะไร
ตลอดเวลาที่ฉันนั้นมาทานอาหารทั้งสามก็ค่อยดูแลเป็นอย่างดีเหมือนที่เคยทำแต่ครั้งนี้ดูพวกเขาแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนแบบไม่ต้องคิดที่จะปิดบังอะไรทั้งนั้น
"พอแล้ว หวานกินไม่ไหวแล้ว จะเป็นหมูสมชื่อแล้วเนี่ย"ฉันเอ่ยออกมาเมื่อั้งสามไม่หยุดตักอาหารมาวางลงบนจานฉันสักที
"ดีจะได้ไม่มีใครมาสนใจลูกหมูของพวกเรา"ดูเฟิรืสพูดเข้าเอาซะฉันไม่กล้าตักอาหารกินต่อเลย นี่กะขุนกันชัดๆ
"อย่าไปฟังมัน ลูกหมูกินเยอะจะได้มีแรง"โห้ นี่ก็อีกคน
"ดีนไม่คิดจะพูดอะไรบ้างหรอ"ฉันมองไปยังดีที่นั่งตรงข้ามฉัน ต่างจากทั้งสองคนที่นั่งประกบข้างๆ ฉัน
"ไม่มีอะไรต้องพูดที่เฟิร์สพูดก็ถูกแล้ว และที่ธีร์พูดก็ถูกอีก"
"งั้นไมต้องพูดอะ่ะดีแล้ว เราอิ่มแล้ว"
"ไปซื้อะไรไหม จะเปย์หรือไง"ฉันถามคนพูดอย่างเฟิร์สในสิ่งที่เจ้าตัวพูดออกมาแบบนั้น
"ก็นั่นแหละ เดี๋ยวเปย์เอง"เรารูนะว่ามันรวยแต่มันก็เปย์เราประจำแล้ว ถ้าวันนี้ได้เปย์เราคงได้กระเป๋าแพงไม่ต่างจากเด็กของเฟิร์สแน่นอน ไม่เอาหรอมีตังซื้อเองได้
"ม่เอาอยากกลับห้อง ไปนอนต่อ"
"ไข้กินหรือเปล่า"ดีนถามออกมาแบบไม่คิดว่าเจ้าตัวจะใส่ใจขนาดนี้ไง แต่พอสิ้นเสียงของดีนเท่านั้น ธีร์ก็เอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของฉันทันที
"อืมม์เหมือนเป็นไข้เลย"
"งั้นถ้าอิ่มแล้วไปคิดเงินเลยนะ"เฟิร์สพูดจับก้เรียกพนักงานให้มาคิดเงินก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับมาที่บ้านพักตากอากาศ เหมือนเดิม
แต่พอมาถึงฉันเพิ่งสังเกตุว่าดีนหายไปไหนก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่รู้ว่าหายไปตอนไหน เพราะเจ้าตัวนั้นเดินหายไปตอนไหนก็ไม่รู้และไม่มีใครทักถามด้วเลยลืมไปเลย
"ดีนไปไหนหรอ"ฉันถามออกมาเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้ว แต่สิ่งที่ได้กลับมาจากทั้งสองคนคือการส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบที่ฉันไม่คิดว่าจะได้กลับมาแบบนี้ไง
"มันเดินไปตอนเดินออกมาจากร้านอาหารแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดว่าจะไปไหนนะ"ธีร์เดินไปนั่งลงบนโซฟาแล้วเอ่ยออกมาทำให้ฉันพยักหน้าอย่างรับรู้ ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูไปเรื่อยๆ
"บอกว่าอยากนอนพัก แต่มานั่งเล่นโทรศัพท์มันใช่ไหม"มาถึงกูดุเลย เปิดประตูเข้ามาภายในบ้านพักแล้วก็พูดออกมาทันที
"ก็รอนายนั้นแหละ"
"พูดให้มันดีๆ "ดีนเดินเข้ามาหาแันพร้อมว่างยาลงตรงหน้าฉัน ทำให้อดที่จะหยิบึ้นมาดูไม่ได้ว่าายาที่เาเอามาให้เป็นยาอะไรบ้าง
และจากที่ดูก็มียาแก้ไข้ ยาและอักเสบเท่านั้น
"อ้าวแล้วยาคุมล่ะ"ฉันถามออกมา เพราะมันไม่มีอยู่
"เห็นไหม ถ้าไม่เห็นแสดงว่าเราไม่ได้ซื้อมาให้ไง"ดีนพูดจบก็เดินออกไปนอกระเบียงและเป็นแบบที่คิดคือดูดบุหรี่
ส่วนแันทำะไรไหม่ได้นอกจากหยิบยาขึ้นมาวางลงที่หัวเตียงเพื่อที่จะได้นอนพักสักที ส่วนสองคนนั้นจับจ้องมองมาที่ฉันเพราะรู้ว่าฉันกินยายาก
"กินยาเลยนะ"ธีร์เดินเข้ามาหาแันพร้อมเฟิร์สที่เดินไปหยิบน้ำ เพื่อที่จะนำมาให้ฉันได้กินกับยาที่ธีร์เป็นคนจัดเรียบร้อยแล้วในตอนนี้
"มันขม"
"แต่ก็ต้องกิน ถ้าไม่กินเดียวไข้ขึ้นอีก"ธีร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียกว่าดุใช้ได้เลย แต่มีหรอที่ฉันจะกิน
"หรือจะให้ป้อน"ดีนส่งเสียงมาจากระเบียง ทำให้ฉันต้องหยิบยาที่อยู่ในมือของธีร์ขึ้นมากินอย่างง่ายได้
เพราะยังจำได้ดีตอนที่ดีนป้อนยาให้เมื่อตอนเรียนปีสองที่เจ้าตัวจับยากรอกปากฉันแล้วเทน้ำตาม ไม่ได้จะตายเพราะไข้แต่จะตายเพราะยามันเนี่ยแหละ
"กินแล้วก็นอนเลย"ดีนเดินเข้ามาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่ฉันวางไว้บนเตียงก่อนเดินออกไปจากห้องอีกครั้ง ฉันมองไปยังดีนที่เปิดโทรศัพท์ฉันเลื่อนดูไปมา ก่อนที่ฉันจะทิ้งตัวเองลงนอนโดยที่ทั้งสองคนเป็นคนค่อยดูแล
- Writer
