Episode 4 : รับปากส่ง ๆ NC30++
551 Words
ท่อนเอ็นที่พยายามขยับเข้าออกด้วยความเร็วที่เรียกว่าเริ่มจากช้าๆ ก่อนเท่านั้น
ดีนโน้วตัวเองเข้ามาหาฉันก่อนที่เขานั้นจะเริ่มที่จะจูบลงที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง โดยที่มือทั้งสองจะเริ่มบีบเคล้นทรวงอกของฉัน เขาเพิ่มแรงในการออกแรงขยับเข้าออกในตัวของร่างบาง
ท่อนเอ็นของร่างหนายังขยับเข้าออกมาอย่างต่อเนื่องแต่ไม่ได้เร็วมาก ดีนก้มลงไปฉกชิมที่ทรวงอกของฉัน เขาเริ่มดูดดึงด้วยความแรงพอสมควรจนเริ่มมีรอยออกมาให้ได้เห็น
ดีนขยับถอยห่างจากร่างบางโดยที่เขาเริ่มขยับท่อนเอ็นตัวเองเร็วมากกว่าเดิมและแรงมากกว่าเดิม
"อืมม์ ซีดส์ เสียวอืมม์เสียวมาก…แบบนั้นมันเสียวอ่ะ อ่ะ อ่ะ "
ฉันครางออกมาด้วยความเสียวซ่านที่ดีนส่งมาให้ มือที่ถูไปมาที่ร่องสวาทของฉันทำให้ฉันนั้นเริ่มรู้สึก
"อืมม์ เน้นไปหมดเลย…อย่างไปนอนกับใคร ไม่งั้นมึงจะเจอกู" ดีนมันเอ่ยออกมาก่อนที่จะเริ่มขยับตัวเอง
ดีนขยับตัวเองลุกขึ้นมาในลักษณะของตั้งฉาก ทำให้ร่างบางนั้นเริ่มขยับตัวเองเร็วมากกว่าเดิม
ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ ผั่บ
"อืมม์ เสียวเสียว มันนเริ่มไม่ไหวแล้ว"
"อืมม์ พร้อมกันนะ"ดีนเอ่ยออกมาเขานั้นขยับตัวเองเร็วมากกว่าเดิม
เพียงไม่นานฉันก็ไปถึงปลายทาง และความอุ่นในท้องน้อยหลังจากที่เขานั้นปล่อยน้ำเชื้อเข้ามาในตัวของฉันเรียกว่ารดจนหมดไม่เหลือ
"เสร็จแล้วก็ลุก"ฉันเอ่ยออกมา ก่อนที่จะเริ่มขยับตัวเองเพื่อให้ร่างบางนั้นขยับถอยห่างจากตัวเองแต่เหมือนเปล่าประโยชน์
"ไม่ทำไม"ดีนมันทำหน้าพร้อมเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เรียกว่ากวนจนฉันอดที่จะมองค้อนไม่ได้
"ลุกมันหนัก"ฉันเอ่ยออกมา เพื่อที่จะให้ดีนมันขยับออกไป
"มึงต้องรับปากกูก่อนว่ามึงต้องห้ามยุ่งกับคนอื่น"
"ไร้สาระ"ฉันตอบออกไปพร้อมผลักร่างหนาให้ลุกออกไปจากตัวเอง แต่เหมือนก็เปล่าประโยชน์
"ตอบออกมาก่อนไม่งั้นคืนนี้มึงก็ไม่ต้องนอน"
"เอ่อก็ได้"แันตอบออกไปแบบส่งๆ แต่ร่างหนานั้นกลับยิ้มออกมาอย่างที่ฉันเป็นเพื่อนของมันแต่ไม่เคยเจอมาก่อน
"ลุก เอาออกไปได้แล้ว"ดีีนไม่พูดอะไรเพียงแต่ขยับตัวเองถอยหนีจากร่างของฉัน
"จะทำอะไร"ฉันมองร่างบางด้วยความงงงั่วกับสิ่งที่ได้เห็น เพราะทางด้านของดีนนั้นเก็บเสื้อผ้าตัวเองแต่กลับเดินไปที่ห้องน้ำในห้องของฉัน
"อาบน้ำไง"ดีนตะโกนกลับมาแล้วหายไปในห้องน้ำ เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ฉันตื่นตระหนกไม่น้อย
ฉันมองไปที่ประตูห้องแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้าชนิดที่เรียกว่าลวกๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง
"ว่าไง"ฉันถามออกมาด้วยเสียงที่คิดว่าปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
- Writer
