จิณ
“หึ คิดว่าจะหนีฉันได้หรอ” ผมพูดขึ้นหลังจากตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นณิชาอยู่ในห้อง และที่ที่ผมคิดว่าเธอจะไปนั่นก็คือห้องไอ้เจ้าคุณ เธอคงคิดว่าไอ้เจ้าคุณจะปกป้องเธอจากผมได้ มันอาจจะใช่ถ้าเกิดว่ามันไม่รู้เรื่องผมกับณิชาก่อน แต่ถ้าเกิดว่ามันได้รับรู้เรื่องของผมกับณิชา และเรื่องที่ทำให้ผมเคยเลิกติดต่อมัน ผมคิดว่ามันนั่นแหละที่จะส่งณิชามาให้ผมเอง
“วันนี้ฉันปล่อยเธอไปรักษาตัวก่อนก็ได้ ให้เธอไปเจ็บกับคนที่เธอรักก่อน แล้วค่อยมารับความเจ็บปวดจากฉันต่อ” จะว่าผมเลวอันนี้ผมยอมรับ ถ้าผมไม่เลวพ่อก็คงไม่ส่งผมไปเรียนที่ต่างประเทศกระทันหันแบบนั้นหรอก จริงไหม
ณิชา
“แล้วของๆชาล่ะ” เจ้าคุณถามฉันออกมาหลังจากจัดการความวุ่นวายทั้งหมดได้
“คุณ พาชากลับไปเอาได้ไหม” ฉันบอกเจ้าคุณออกไป เพราะเมื่อเช้าฉันหนีมาจากห้องของจิณเลยไม่ได้มีอะไรติดตัวออกมานอกจากกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ที่ติดตัวเมื่อวานแค่นั้น และจะให้กลับไป
