หลังจากเหตุการณ์เมื่อตอนบ่าย คุณป๋าก็ไม่คุยกับฉันเลย เหมือนจะพยายามหลบหน้าฉันด้วยซ้ำ แถมวันนี้คุณป๋าก็ไม่มานอนกับฉัน ฉันแชทไปโทรไปก็ไม่ตอบ ทำไมคุณป๋าไม่ฟังฉันเลย
เช้าวันใหม่...
ฉัน “พี่ทีคะ คุณป๋าละคะ?”
พี่ที “นายไปบริษัทแล้วครับ”
ฉัน “อ้อ งั้นพี่ที ไม่ต้องไปส่งหนูนะคะ อยู่ดูอานิที่บ้านแหละ เดี๋ยวอาการอานิจะกำเริบอีก เดี๋ยวหนูขับรถไปทำงานเองค่ะ”
พี่ที “ครับคุณหนู”
ณ โรงแรมxx
ฉันพยายามโทรหาคุณป๋าแต่คุณป๋าไม่ยอมรับสายฉันเลย นี้จะโกรธจริงจัง ไม่ยอมฟังอะไรฉันบ้างเลยรึไงเนี้ย
จนเวลาล่วงเลยไปถึงตอนเย็น คุณป๋าก็ไม่ยอมรับสายฉัน ทำแบบนี้ฉันน้อยใจนะ คุณป๋าจะรู้บ้างไหม ทำไมคุณป๋าถึงเป็นคนแบบนี้นะ แล้วถ้าวันนี้คุณป๋าไม่คุยกับฉันอีกล่ะ แค่คิดก็ไม่อยากจะกลับบ้านเลย
ฉันเดินไปเรื่อยๆ เห็นเหมยพอดี เลยเข้าไปทัก
ฉัน” เอ้าเหมย ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ!!”
เหมยเล่าเหตุการณ์เมื่อกี้ให้ฉันฟังว่าเหมยไปขอดาร
