หากแต่เมื่อเขารั้งบราให้ต่ำลงจนปลายยอดสีชมพูครัดเคร่งชูชันอยู่ตรงใบหน้าคมสัน กชนิภาก็สะดุดลมหายใจเฮือก
เธอผลักเขา แต่ชายหนุ่มกลับกอดรัดร่างเธอไว้แน่นหนานไม่หลุด
“เป็นอะไรไป”
เขาขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย และกชนิภาจำเป็นต้องคิดหาข้อแก้ตัวเร็วรี่ เธอดึงบราเซียขึ้นปิดอก กลัดกระดุมเม็ดบนจนเรียบร้อยก็ซุกซบใบหน้าลงไปอกกว้างเพื่อปิดบังพิรุธที่ซ่อนไม่ไหว
“ฉัน... ยัง... ไม่ได้อาบน้ำค่ะ”
จักรธนนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนคาดไม่ถึงกับคำตอบนี้ หากแต่เพียงชั่วครู่ เขาก็โน้มหน้าลงมาสูดดมกลิ่นกายเธอที่ซอกคอพร้อมกับกระซิบบอกเสียงแหบพร่า
“ฉันไม่ถือ”
กชนิภายกไหล่หลบเขา สองมือผลักอกเขาให้รู้ตัวว่าเธอไม่ยินยอม และไม่อยากเชื่อว่าเขาจะผละออกโดยง่ายด้วยใบหน้างุนงงสงสัย ไม่ใช้กำลังข่มเหงเธออย่างที่เคยทำ
“อะไรอีก” เขาถามอย่างฉุนๆ
หญิงสาวกะพริบตาเบาๆ ใบหน้าแดงซ่านกับสิ่งที่กำลังจะพูดออกมา แม้เธอจะวางแผนไว้ดีแล้วว
