ร่างหนักอึ้งและแข็งแกร่งด้วยกล้ามเนื้อนั้นทรุดลงทาบทับร่างแน่งน้อยบอบบางจนกชนิภารู้สึกเหมือนตัวเธอกำลังจะหักครึ่งเขาพยายามขยับ ขัดขืนความง่วงงุน จนหญิงสาวไม่กล้าขยับตัว เธอรอให้เขานิ่งไปก่อน จึงสูดลมหายใจรวบรวมเรี่ยวผลักอกเขาออก จนร่างสูงใหญ่ผละไปนอนหงายหลับตานิ่งอยู่บนฟูกข้างตัวเธอ
กชนิภาหอบหายใจด้วยความเหนื่อย เธอนั่งพักอยู่ครู่หนึ่งจึงรีบฉวยเอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมและยกฟูกขึ้นเพื่อหยิบของที่ซ่อนไว้ออกมา อันมีแหวนของรงรอง กุญแจผี และขวดยานอนหลับที่เอาไปซ่อนไว้เป็นอย่างสุดท้ายระหว่างรอเขามาที่นี่
เธออ่านวิธีใช้กุญแจได้ไม่เข้าใจนัก หากแต่กชนิภาก็พยายามไขกุญแขออกจากข้อเท้าอย่างเร่งรีบ แต่จนเวลาผ่านไป ผ่านไป ก็ไขไม่ได้เสียที! ใบหน้านวลเหยเกเมื่อขยับโดนแผลถลอกจากการถูกล่าม แต่ก็ไม่ยอมถอดใจง่ายๆ
เธอเกือบพลาดแล้ว... เกือบเอาตัวรอดไม่ได้อยู่แล้ว!
เพราะแก้วไวน์ที่ถูกใส่ยานอนหลับนั้นยังวางนิ่
