หวามสวาทมาเฟีย

เค้นคอผู้ร้ายปากแข็ง (25%)

คืนนี้พาฝันจำต้องให้พ่อหนุ่มจอมโอหังนอนร่วมกระโจม เพราะขับไล่เท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล แถมคนขวานผ่าซากยังมาข่มขู่เธอด้วยถ้อยคำห่ามๆ ส่อไปทางกดขี่ทางเพศจนน่าโมโห หลังจากที่ทั้งคู่ล้มตัวลงนอนโดยหันหลังให้แก่กัน ชายหนุ่มก็หลับไปในทันที แต่สาวห้าวนี่สิกระวนกระวายจนข่มใจหลับไม่ลง เธอลืมตาโพลงขึ้นท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาล หลังจากแสร้งทำเป็นหลับมาพักใหญ่ๆ ก่อนจะเบนสายตาคมกริบไปยังเจ้าของร่างทรงพลังที่นอนอยู่ริมกระโจมอีกด้าน ซึ่งกำลังหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขากำลังหลับลึกและจมจ่อมอยู่ในห้วงนิทราที่ดูเหมือนว่าจะแสนหวานถึงใจเพราะริมฝีปากหยักลึกนั้นกำลังเผยอน้อยๆ คล้ายเป็นรอยยิ้ม เมื่อโอกาสมาถึงแม่สาวขาโหดก็ไม่รอช้าที่จะดึงอาวุธคู่กายออกมาจากรองเท้า แล้วเคลื่อนเข้าหาร่างทรงพลังอย่างเงียบกริบ 

“อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะ เพราะถ้าฉันไม่ฆ่าคุณสักวันคุณก็คงจะฆ่าฉัน” เสียงหวานพึมพำอย่างขอลุแก่โทษ ก่อนจะง้างมีดในมือขึ้นเหนือศีรษะ  

“คิดจะฆ่าผมยังเร็วไปสิบปีจ้ะยาหยี” เจ้าของน้ำเสียงเย็นเยียบลืมตาพรึ่บ พร้อมกับคว้าเข้าที่ข้อมือกลมกลึงได้ทันท่วงที ก่อนที่ปลายมีดอันแหลมคมจะปักจ้วงลงตรงกลางหน้าอกด้านซ้าย  

“คุณประเมินฉันต่ำไปแล้ว” ขาดคำเธอก็ปีนขึ้นไปนั่งคร่อมบนร่างใหญ่ แล้วใช้แรงทั้งหมดกดมีดลงไปหาแผ่นอกกว้างของมาเฟียหนุ่มอีกครา พร้อมเค้นเสียงลอดไรฟัน  

“ตายซะเถอะ!” คนที่อยู่เบื้องล่างแสร้งทำเป็นอ่อนข้อให้เธอได้ย่ามใจด้วยการผ่อนแรงนิดหน่อย มุมปากสีชมพูระเรื่อของแม่สาวแสบยกยิ้ม ทว่าจังหวะที่มีดกำลังจะจมดิ่งลงสู่เป้าหมายปลิดชีวิตให้วอดวายพ่อหนุ่มมาดเถื่อนก็ออกแรงผลักจนร่างแน่งน้อยกระเด็น แล้วกระโจนตามไปปลุกปล้ำและแย่งมีดออกจากมือเรียว ก่อนจะขว้างมันไปยังมุมกระโจมด้านที่ไกลมือของยัยตัวร้ายมากที่สุด

“คนอย่างเจคอบ เนย์สมิธ สามารถฆ่าให้ตายด้วยรสสวาทเท่านั้น ถ้าได้ตายคาอกนุ่มๆ ของคุณผมยอมตายร้อยครั้ง” ทันใดนั้นใบหน้าหล่อลากไส้ก็วูบลงมาชิดพวงแก้มสุกปลั่ง แล้วกระซิบเสียงเข้มติดจะกระเส่า  

“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะเรียกให้เจ้าแรมโบ้มาฟัดคุณให้จมูกแหว่งไปเลย” สาวเจ้ายกมือเรียวขึ้นดันแผงอกกว้างของเสือร้ายแห่งลอนดอนที่ชะโงกอยู่เหนือร่าง ก่อนจะเค้นเสียงกระด้างขู่ฟ่อ

“หมาคุณมันไม่ตื่นหรอกทูนหัว และมันก็คงจะหลับยาวจนยันเช้า” น้ำเสียงครื้นเครงชวนน่าหมั่นไส้ที่ดังริมใบหูกระจุ๋มกระจิ๋มทำให้คนฟังนิ่วหน้าด้วยความฉงน

“ไม่มีทาง เจ้าแรมโบ้มันตื่นง่ายจะตาย แค่ได้ยินเสียงฉันมันก็วิ่งเข้ามาแล้ว” แม่สาวแสบสวนกลับเป็นเชิงค้าน เพราะรู้ดีว่าหมาของตัวเองนั้นมีนิสัยเช่นไร  

“ถึงไอ้หมาแก่ของคุณจะประสาทหูดีแค่ไหน มันก็ไม่อาจต้านทานฤทธิ์ยานอนหลับไปได้หรอกทูนหัว” เจคอบลอยหน้าบอกด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์  

“นี่คุณวางยานอนหลับหมาฉันเหรอ” พาฝันอุทานลั่น ก่อนจะดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการแกร่ง ทว่ายิ่งเธอแสดงอาการพยศเขาก็ยิ่งออกแรงทาบทับร่างอ้อนแอ้นจนแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน  

“ช่วยไม่ได้หมาคุณมันอยากตะกละเอง” พ่อตัวโตไหวไหล่ทรงพลัง

“คนเลว!” เสียงขุ่นคลั่กประณามดังลั่นด้วยความคั่งแค้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่ใบหน้าหล่อระเบิดทว่าอีกฝ่ายกลับโยกตัวหลบได้ทัน  

“ใครกันแน่ที่เลว พาฝัน คริสเต็นสัน!” เจคอบเค้นเสียงกระด้างลอดไรฟัน วาจาที่หลุดออกมาจากปากหยักลึกทำให้คนฟังอ้าปากค้าง ลมหายใจพลันสะดุดกึกอย่างมิอาจกลั้น

“คุณรู้…” ครั้นควานหาเสียงตัวเองเจอสาวเจ้าก็ครางแผ่วเบา  

“ผมไม่โง่ให้คุณมาตบตาหรอกนะคนสวย คนอย่างเจคอบ เนย์สมิธ ฉลาดกว่าที่คุณคิดไว้เยอะ” มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่กล่าวเสียงห้าวติดจะดุดัน ก่อนจะแค่นยิ้มหยัน ระหว่างที่เธอเดินกระฟัดกระเฟียดไปทางทะเลสาบในช่วงบ่ายที่ผ่านมาเขาก็ได้ถือวิสาสะลงมือค้นสัมภาระทั้งหมดของสาวเจ้า ก่อนจะพบหลักฐานบางอย่างที่ยืนยันว่าเธอคือแม่หัวขโมยตัวแสบซึ่งเขากำลังตามหา ไม่ผิดตัวแน่! 

“งั้นฉันคงปล่อยคุณไว้ไม่ได้แล้วล่ะ” ขาดคำสาวเจ้าก็ผลักไสร่างทรงพลังจนกระเด็น ก่อนจะกระโจนไปซัดหมัดอุตลุดเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลา

“บัดซบ! ผู้หญิงระยำ!” เสียงห้าวเจือดุดันสบถลั่นอย่างหยาบคาย ในจังหวะที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ทำให้เลือดกลบปากจนชายหนุ่มต้องร้องลั่นได้เหมือนกัน ก่อนที่เขาจะรวบมือเรียวไว้ในอุ้งมือใหญ่ แล้วยื่นหน้าเข้าไปดูดกลีบปากเต้นระริกอย่างจาบจ้วงปนดิบเถื่อนเป็นการลงทัณฑ์ ทว่าไม่นานเสียงอุทานก็หลุดออกมาจากปากหยักครั้นศอกน้อยกระทุ้งเข้าใส่ชายโครงแกร่งเต็มแรง จากนั้นพาฝันก็หาทางเล่นงานเขาอีกครั้ง 

“บอกไว้ก่อนนะทูนหัว ว่าถ้าคุณฆ่าผมไม่สำเร็จ คุณจะต้องตกอยู่ใต้อาณัติของผมไปตลอดชีวิต” ในจังหวะที่เธอกลิ้งตัวไปเอาปืนที่ซ่อนอยู่ไม่ไกล เขาก็ควานหาอาวุธคู่กายของตัวเองเช่นกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมาประจันหน้ากันขณะเล็งปืนไปยังอีกฝ่ายอย่างพร้อมเพรียง