เวลาดึกสงัด…หลังจากพ่อหนุ่มจอมตะกละหลับไปเป็นหนที่สองพาฝันก็ลุกขึ้นแต่งตัว แล้วเดินออกมายืนกอดอกทอดอารมณ์ที่ริมทะเลสาบ โดยมีเจ้าแรมโบ้ซึ่งเพิ่งสร่างจากอาการมึนยานอนหลับยืนเคียงข้างอยู่ไม่ห่าง คืนนี้พระจันทร์เป็นรูปทรงคล้ายรอยยิ้มแต่หัวใจดวงน้อยของเธอกลับกำลังร้องไห้ ทว่าแม่สาวห้าวใจแข็งเกินกว่าที่จะปล่อยให้หยาดน้ำตารินไหลออกมา
“เจคอบ เนย์สมิธ ฉันจะไม่ยอมให้คุณลากคอกลับไปรับโทษทัณฑ์ที่ฉันไม่ได้ก่ออย่างเด็ดขาด ต่อให้สู้จนตัวตายฉันก็จะทำ” เธอพึมพำกับตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว
“ให้ลุงช่วยไหม” เสียงที่ดังแว่วมาจากทางเบื้องหลังทำให้หญิงสาวหันขวับไปยังผู้มาใหม่ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจที่เห็นนายอามาน มูอัสซาน มาปรากฏกายที่นี่ในเวลาดึกดื่นเช่นนี้ ส่วนเจ้าแรมโบ้ก็วิ่งเข้าไปทักทายเพราะคุ้นเคยกับอีกฝ่ายพอสมควร
“คุณลุง”
“ลุงจะให้คนพาหนี” ผู้ซึ่งมาทันได้ยินถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากแม่สาวน้อ
