ประสบการณ์เสียว...สยอง

แดจาวูฝันบอกเหตุ

จินเป่า.. )”เรื่องต่อไป กูจะเล่าเองเรื่องนี้อ่านเจอในหนังสือสยองขวัญชอบมาก ไม่รู้ว่าพวกมึงเคยได้ยินและเคยได้อ่านกันหรือเปล่ามันเป็นเรื่อง ของเด็กหนุ่มอายุ 15 ที่ชื่อไผ่เขาเกิดมาพร้อมกับ ความ สามารถพิเศษมองเห็นวิญญาณและ มีความฝันที่เป็นลางบอกเหตุ ล่วงหน้าว่าใครจะตายตอนไหนตายเพราะอะไรตายสภาพไหนจนเพื่อนๆและคนรอบข้างไม่กล้าสุงสิงด้วยเพราะคิดว่าเขาคือปีศาจ

“ อย่าไปเข้าใกล้มันนะไอ้ปีศาจ”

บางครั้งเพื่อนๆมักจะเห็นเค้าคุยอยู่คนเดียวไผ่ไม่สามรถแยกแยะออกได้ว่าคนที่เขาคุยด้วยเป็นคนหรือวิญญาณ เพราะพวกเขาเหล่านั้น อยู่ปะปนกับมนุษย์ ไผ่ต้องเดินก้มหน้า เพื่อไม่ให้เห็นวิญญาณเหล่านั้น

“ เฮ้ย…ไผ่มึงช่วยบอกกูทีสิว่ากูจะตายวันไหนที่ไหนและสภาพยังไง?”

“ไม่รู้…กูไม่รู้”

“อ้าว ก็ที่มึงเห็น ใครๆเขาพูดกันว่ามึงสมารถรู้อนาคตได้”

“ กูไม่เห็นแล้ว”

ไผ่ไม่กล้าตอบเพื่อน แต่สิ่งที่เขาเห็นคือเพื่อนคนนั้นไม่ได้ตายแต่เป็นคนฆ่าเขาตายและก็มีวิญญาณเดินตามเขาอยู่ตลอดเวลาวิญญาณเด็กหนุ่มผู้ชายที่มีสภาพหน้าเละตาถลนออกมาจ้องมาที่ไผ่เขารีบหลบทันทีและก็รีบเดินหนีไป

“ เห้ย..ไอ้ไผ่มึงไม่ต้องกลัวกูขนาดนั้นหรอก”

กลางดึกคืน หนึ่ง ขณะที่ไผ่กำลังนอนหลับอยู่เขาได้ฝันเห็นเพื่อนคน หนึ่ง ซึ่งอยู่บ้านตามลำพังอยู่อยู่ๆไฟก็ลุกท่วมตัวของเพื่อนคนนั้นเพื่อนของไผ่ถูกไฟคลอกตายอย่างอนาถไผ่สะดุ้งตื่นด้วยความหวาดกลัวเขารีบโทรไปบอกเพื่อนคนนั้นด้วยความเป็นห่วง แต่โชคดีที่เพื่อนคนนั้นรับสายของเขาไผ่รู้สึกโล่งใจแล้วก็นอนต่อจนเช้า เขาไปโรงเรียนตามปกติไผ่มองหาเพื่อนคนนั้นแต่ก็ไม่เห็นเขาได้แต่ภาวนาว่าอย่าเกิดเรื่องเหมือนในฝันเลยจนได้เวลาเรียนคาบแรกครูประจำชั้นเดินมาพร้อมกับปล่อยน้ำตาและแจ้งข่าวร้ายให้เพื่อนๆในห้องว่า เพื่อนเขาคนนั้นได้เสียชีวิตลงแล้วจากเหตุการณ์ไฟไหม้บ้านสาเหตุเพราะไฟฟ้าลัดวงจรเขานึกโทษตัวเอง หากรู้แบบนี้น่าจะไปช่วยเพื่อนออกมาจากบ้านหลังนั้นไผ่ ยิ่งเป็นคนเงียบกว่าเดิมไม่พูดจากับใครกลับบ้านก็เก็บตัวเงียบจนพ่อและแม่ของเขาเป็นห่วง

“ไผ่อย่าอยู่แต่ในห้องคนเดียวสิลูกออกมาเจอหน้าพ่อหน้าเเม่บ้าง”

ไผ่ไม่อยากเห็นอนาคตของพ่อและแม่เขาจึงหมกตัวและไม่ยอมเจอหน้าพ่อแม่มาหลายปีแล้วเมื่อบังเอิญต้องได้เจอกันเขาก็จะก้มหน้าก้มตา

“ไผ่ออกมาเถอะลูกไม่ใช่ปีศาจนะแต่มันคือพรสวรรค์ที่ฟ้าประทานให้สิ่งที่ลูกได้รู้และได้เห็นมันก็ดีและหากได้รู้ ว่าเราจะตายจากกันตอนไหน จะได้รักกันและเอาใจใส่กันมากขึ้นไงไม่มีใครหนีความตายไปได้ หากทว่าไผ่มองเห็นอนาคต แม่รู้ว่าแม่ตายวันไหนก็ดีสิแม่จะได้ทำในสิ่งที่อยากทำก่อนตาย”

ไผ่เดินออกมาพร้อมกับโผเขากอดแม่เขายังไม่เห็นอนาคตของแม่ขณะที่เขาสบตาของแม่ หากว่าเขา จะเห็นความตายของใครก็ต่อเมื่อคนๆนั้นถึงวาระสิ้นอายุขัย ไผ่รู้สึกโล่งใจ

“ ถ้าวัน หนึ่งไผ่เห็นความตายของพ่อและแม่ไผ่ก็จงตั้งสติและยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างมันห้ามให้เกิดไม่ได้ เค้าได้ลิขิตไว้แล้วถึงแม้ว่าพ่อและแม่จะพูดแบบนั้นแต่การเห็นความตายบ่อยๆทำให้เขากลัวจนแทบจะเป็นบ้า

วันนี้ภัยไปโรงเรียนแต่เช้าเพราะเขาต้องทำเวร เขาเห็นเด็กนักเรียนชายคน หนึ่ง นั่งเล่นอยู่ บนชั้นดาดฟ้า เขามองขึ้นไปแล้วสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เด็กคนนั้นตกลงมาตรงหน้าเขาพอดีเลือดกระจายเต็มพื้นหัวเละสมองแตกกระจาย ไปทั่วเขาตกใจแทบสิ้นสติแต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาดูอีกครั้งสิ่งที่เขาเห็นเมื่อ กีนี่มันก็หายไป

“ มึงเห็นกูด้วยหรอ?”

เด็กผู้ชายคนนั้นทักไป แต่ไผ่ทำเป็นไม่เห็น

“ กูรู้ว่ามึงเห็นกู กูขออะไรมึงสักอย่างได้ไหม?”

ไผ่เดินหนีแต่วิญญาณนั้นก็ตามตื๊อไม่หยุดจนไผ่รำคาญ

“ ช่วยกูหน่อยนะ”

“ช่วยเหี้ยอะไร ว่ะตัวกูเองยังช่วยตัวเองไม่ได้เลยกูไม่อยากเห็นพวกมึงหรอกนะกูเกลียดและกลัวแล้วจะโผล่มาแต่ละทีแม่งต้องมาสภาพแบบนี้มึงเดินมาบอกกูดีๆไม่ได้เหรอว่ะต้องการอะไร ไม่ใช่ให้กู เห็นมึงตอนสภาพเละ ตอนตกตึก”

“ เออ..กูขอโทษ แต่กูไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงเห็นน่ะ เพราะเมื่อกี้นี้มันเป็นเวลาตายของกูทุกวันกูต้องมาตายแบบนี้ เดิมๆซ้ำๆ มึงเข้าใจกูมั้ยกูฆ่าตัวตายคนที่ฆ่าตัวตายจะต้องมาตายซ้ำๆ แบบนี้ทุกวันๆจนกว่าจะสิ้นอายุขัยจริงๆซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีกูก็ทรมานนะไม่ใช่ไม่ทรมานกูเจ็บซ้ำๆทุกวัน มึงนึกว่ากูชอบหรอ?”

“เออ..จะให้ช่วยอะไรล่ะ?”

“ กูอยากคุยกับแม่กูผ่านมึงนะแม่กูยังทำใจไม่ได้นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วเขาโทษแต่ตัวเองว่าเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้กูฆ่าตัวตายแต่อันที่จริงแล้วกูฆ่าตัวตายเพราะกูแอบไปเล่นการพนันจนเป็นหนี้พวกมันตามมาล่ากูโชคดีที่พวกมันไม่รู้จักบ้านวันที่กูฆ่าตัวตายแม่กูด่าแล้วก็เผลอพูดว่า “ ออกไปจากบ้านนี้เลยอยากไปตายที่ไหนก็ไปไอ้ลูกเลววันๆหาแต่เรื่องขโมยนาฬิกาเรือนที่ย่าให้ พ่อไว้ดูต่างหน้าทำได้ยังไงมึงจะใช้เงินอะไรมากมายถึงแอบเอาของพ่อไปขายไปให้พ้นหน้ากูเลย “ “มึงช่วย ไปบอกกับแม่กูทีนะว่า ที่กูฆ่าตัวตายไม่ใช่ความผิดของแม่เลยแต่เป็นความผิดของกูเอง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับวิญญาณเด็กหนุ่มคนนี้ไผ่สามารถมองเห็นได้เมื่อวิญญาณเด็กหนุ่มนั้น จงใจให้เขาเห็นไผ่นึกสงสารแม่ของเด็ก หนุ่มคนนั้นเขาจึงยอมทำตามที่วิญญาณนั้นขอร้อง

แม่ได้ยินได้ฟังสิ่งที่ไผ่บอกก็ร้องไห้โฮออกมาด้วยความสงสารลูกและคิดถึงลูกชายเพียงคนเดียวของแม่อย่างจับใจ

“ ขอบใจมึงมากนะที่ช่วยกู้แต่ถ้ามึงไม่อยากเห็นกูตกลงมาอีกให้มาช้ากว่านี้สัก 10 นาทีไม่งั้นมึงก็จะเห็นกูตกลงมาทุกวัน”

“ไอ้…!..ปีศาจมึงคุยกับใครวะอย่าบอกนะว่ามึงเห็นผีด้วยก้มหน้าทำไมกูคุยด้วยก็มองหน้ากูด้วยสิวะหรือว่ามึงรู้ว่ากูจะตายวันไหน?”

“ ไม…ไม่ตาย”

“แล้วมึงก้มหน้าทำไม ?เออ..สงสัยกูนอนตกหมอนปวดคอชิบเป๋งปวดขาด้วย เหมือนตัวกูจะหนักขึ้น”

ไผ่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเพราะเขาเห็นใครบางคนห้อยขาลงมาจากบ่าของเพื่อน คนนั้น คนเดิมที่มีวิญญาณ แค้นเดินตามตอนนี้วิญญาณแค้นนั้นคงขี้เกียจเดินจึงขึ้นไปอยู่บนบ่าของเพื่อนแทน เขารีบหันหน้าหนีแต่เหมือนว่า วิญญาณแค้นนั้นอยากให้เขาช่วยบางสิ่งบางอย่างจึงจงใจให้เขาเห็นเหตุการณ์บางอย่าง

“มึงข่มขืนน้องกูกูจะฆ่ามึงไอ้ เหี้ย ไอ้นรก

มึงจะทำอะไรกูได้วะตำรวจยังทำอะไรกูไม่ได้เลยมึงก็รู้นี่นาว่าพ่อกูใหญ่ขนาดไหนกูอยากได้อะไรกูก็ต้องได้น้องมึงกูอุตส่าห์ขอดีๆเสือกขัดขืนก็ต้องเจ็บตัวแบบนั้นแหละ”

“พลั๊กกกก…!”

“ไอ้…สัส…มึงกล้าตีกูหรอสัสเอ้ยเลือดออกเลยมึงตาย”

“พลั๊กกๆๆๆๆๆๆ”

สิ่งที่ไผ่เห็นทำให้เขาถึงกับถอยหลังห่างจากเพื่อนคนนั้นอย่างรวดเร็ว

“มึงเป็นอะไรวะไอ้ปีศาจไอ้นี้นับวันยิ่งแปลกขึ้นทุกวัน” ไผ่รีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีแต่ว่า

“ช่วยกูด้วย …!..”

“ไม่..ไม่ช่วยช่วยไม่ได้ช่วยมึงกูตายสิไอ้นั่นมันโหดจะตาย”

“ช่วยด้วยพ่อแม่ตามหากูอยู่กูอยากกลับบ้าน มันฝังกูไว้ในป่าหลังวัดที่ติดกับโรงเรียนกูอยากให้พ่อแม่รู้ว่ากูตายแล้ว”

“ แล้วใครมันจะเชื่อกูวะ เขาจะได้หาว่ากูเป็นคนฆ่ามึงน่ะสิ”

“คุยกับกูมึงช่วยมองหน้ากูหน่อยได้ไหม?”

“สัส…เอ้ยมึงเก็บลูกตาที่มันถลนออกมาก่อนหน้าเละทั้งเลือดและหนอง ไหนจะหนอนไต่ยั๊วเยี๊ยะอีกมึงคิดว่าหน้ามึงชวนมองนักหรอ”

“ เออก็ได้”

ไผ่ก็ใจอ่อนยอมช่วยผีแค้นตนนั้นโดยการบอกพ่อกับแม่ของผีแค้นแต่ไม่มีใครเชื่อแถมยังขับไล่เขาอีกด้วยจนผีแค้นต้องบอก เรื่องบางเรื่องที่มีแค่เขาและแม่เท่านั้นที่รู้แม่จึงยอมเชื่อ ศพได้ถูกขุดขึ้นมามีสภาพเน่าเฟะตาถลนหนอนไต่ยั้วเยี้ยะเจ้าหน้าที่ได้มาชันสูตรศพและได้ทราบสาเหตุการตายของเขา บนร่างกายมีแต่รอยนิ้วมือ ของเพื่อนคนนั้นอยู่เต็มไปหมดเขาถูกจับทันทีสายตาเขามองมาที่ไผ่อย่างอาฆาตแค้น ที่ทำให้เขาต้องถูกตำรวจจับไผ่ฝันเห็นคนที่รู้จัก ต้องมีอันเป็นไปตลอดมาและทุกคนก็เสียชีวิตเหมือนที่เขาฝันทุกคนโดยที่เขาไม่ สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลยนับจากนี้เขาปฏิญาณตนว่าจะไม่ช่วยเหลือวิญญาณตนได้อีกแล้ว

จินเป่า…)”จบแล้วสนุกไหม”

โจ๋… )”น่ากลัวอยู่แต่ทำไมถึงจบแบบนี้เรื่องนี้ต้องมีภาคต่อใช่ไหม?”

“ ก็ไม่เชิง มันเป็นเรื่องที่ยาวกว่านี้กูแค่ตัดมา แค่ตอนเดียวที่ชอบและเรื่อง นี้ยาวมากมีหลายตอนไผ่ช่วยแก้ไขคดีตั้งหลายคดีเพราะความพิเศษของเขา

จบตอนแดจาวู ฝันบอกเหตุ