ตอนที่ 5 เขาคือท่านประธาน 4

1139 Words

ขณะนี้ภายในคลับหรูที่ปราณธรและกลุ่มเพื่อนมานั่งดื่มกันเป็นประจำ ทว่าวันนี้เขามานั่งดื่มกับภาสกรเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันเพียงสองคนเท่านั้น ขณะที่เพื่อนคนอื่นติดงานไปต่างประเทศ “ตกลงมึงได้นัดคุยกับมิสเตอร์เจมส์หรือยัง?” ภาสกรซึ่งนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาเอ่ยถามเสียงหนัก ก่อนจะยกวอดก้าขึ้นมาดื่ม “ยังว่ะ ยังหาจังหวะไม่ได้” ปราณธรควงแก้วเหล้าแล้วยกขึ้นมาดื่มบ้าง มิสเตอร์เจมส์คือเจ้าของ ไดมอน กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทอัญมณียักษ์ใหญ่ของสหราชอาณาจักร และเป็นคนที่นักธุรกิจในวงการอัญมณีอยากร่วมงานด้วยมากที่สุดในตอนนี้ ทว่าเจ้าตัวกลับไม่เปิดโอกาสให้ใครได้เข้าพบและพูดคุยเรื่องธุรกิจกับเขา ถือเป็นคนที่จับต้องได้ยากคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่ปราณธรไม่ละความพยายามที่จะร่วมงานกับ ไดมอน กรุ๊ปแน่ ในขณะที่สองหนุ่มพูดคุยกันด้วยบรรยากาศสบาย ๆ แต่แล้วจู่ ๆ แขกที่ไม่ได้รับเชิญคนหนึ่งโผล่มาด้วยอาการระริกระรี้ แลดูมีจริตในที “คุณปราณต์มานั่งดื่มด้วยเหรอคะ งั้นลินีขอนั่งเป็นเพื่อนด้วยคนนะคะ” นาถลินียิ้มหวานให้หนุ่มหล่อทั้งสอง กับภาสกรหล่อนพอจะรู้ว่าเขามีคู่หมั้นคู่หมายแล้วและชายหนุ่มเป็นถึงเจ้าของอสังหาริมทรัพย์อันดับต้น ๆ ของประเทศ ทว่านาถลินีไม่สนิทด้วย เคยเห็นแค่ไม่กี่ครั้งตอนมานั่งดื่มกับปราณธรที่นี่ นาถลินีที่ทักทายเพื่อนของปราณธรเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวพาร่างเพรียวบางในชุดเดรสรัดรูปเข้ามานั่งข้างผู้บริหาร JLW ที่ยังคงปั้นหน้านิ่ง หล่อนรู้สึกได้ถึงความเย็นเยือกในแววตาคู่นั้น ตั้งแต่คืนงานเลี้ยงวันเกิด นาถลินีไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่มอีก กระทั่งวันนี้เห็นเขาโดยบังเอิญเลยอยากมาทักทายตามประสาคนคุ้นเคย… หญิงสาวแสร้งเบียดเข้าหาชายหนุ่มราวกับยังสนิทสนมกับเขาทั้งที่ในอกรู้สึกผิดปกตินิด ๆ เพราะปราณธรไม่เคยเย็นชาต่อเธอแบบนี้มาก่อน หรือว่าเขาจะรู้เรื่องเมื่อคืนวันเกิดแล้วอย่างนั้นหรือ? เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวรีบผุดลุกขึ้น แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เพราะบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนเข้ามาขวางทางประตูห้องวีไอพี “จะรีบไปไหน นั่งคุยกันก่อนสิ” เสียงเย็นเยียบที่ดังมาจากด้านหลัง ชวนให้นาถลินีขนลุกชันไปทั้งตัว เขารู้แล้วใช่ไหม? เธอถามตัวเองในใจ หากแต่เธอก็คลี่ยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนอาการประหวั่น “พอดีลินีมีธุระต่อค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” “คุณไม่มีอะไรจะพูดจริง ๆ เหรอนาถลินี?” สายตาที่ทอดมองหญิงสาวตรงหน้าฉายแววบางอย่างจนคนถูกมองหน้าเผือดสี “ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง มีอะไรอยากพูดก็พูดมาเถอะ” ปราณธรยังคงกดเสียงต่ำในลำคอ หากแต่ในน้ำเสียงนั้นยิ่งชวนให้คนฟังเสียวสันหลังวาบ “เออคือ…” นาถลินีอ้ำอึ้งจะพูดก็พูดไม่ออก เอาแต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก ปราณธรที่มองด้วยความขัดใจจึงพูดขึ้นมาเสียเอง “เขาจ้างคุณเท่าไหร่?” ดวงตาคมกริบช้อนมองร่างบางระหงที่เขาเคยขี่อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันด้วยความผิดหวัง แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนัก เพราะหล่อนไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขาเลย… ก็แค่คู่นอนแก้ขัดเท่านั้น “คุณปราณต์พูดเรื่องอะไรคะ ลินีไม่เข้าใจ” นาถลินีแกล้งเฉไฉ ทำเอาชายหนุ่มที่ควบคุมอารมณ์อยู่สบถออกมาอย่างเหลืออด “ถึงขนาดนี้แล้วคุณยังจะเล่นละครอยู่อีกเหรอ คุณยังไม่ได้ข่าวเรื่องปรีชาใช่ไหม?” “คุณปราณต์คะอย่าทำอะไรลินีเลยนะคะ ลินียอมแล้วค่ะ…” นาถลินีถลาเข้าไปหาร่างใหญ่ ยอบตัวลงนั่งระหว่างขา สองมือเอื้อมมากุมหน้าขาแข็งแรงอย่างวิงวอน ทำไมหล่อนจะไม่รู้ข่าวของปรีชากันล่ะ ตอนนี้ไปนอนกินข้าวแดงในคุกแล้ว เนื่องจากเล่นไม่ซื่อกับปราณธร “เสี่ยวันชัยค่ะ เสี่ยวันชัยให้ลินีวางยาคุณ เพื่อที่จะแบล็คเมล์คุณ ทำลายชื่อเสียงของคุณ ให้ชวดโอกาสได้ร่วมงานกับ มิสเตอร์เจมส์ค่ะ” นาถลินีรีบพูดในสิ่งที่รับรู้มาอย่างคร่าว ๆ ให้ปราณธรรู้ “ปัญญาอ่อนคิดได้ยังไงกับเรื่องตื้น ๆ แค่นี้” ปราณธรหัวเราะต่ำในลำคอ ขณะที่ภาสกรนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา ไม่ได้ออกความเห็นแต่อย่างใด เพียงแค่ฟังพวกเขาทั้งสองคนคุยกันอย่างเงียบ ๆ “ลินีผิดไปแล้ว ลินีขอโทษค่ะ” นาถลินีครางเสียงสะอื้น เอาแต่ร้องห่มร้องไห้กับความผิดพลาดอันไร้สมองของตัวเอง เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับนักธุรกิจเหลี่ยมจัดอย่าง ‘ปราณธร วรุฬห์ธนกิจ’ “ออกไปซะ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ” เขาไม่อยากเอาเรื่องผู้หญิงที่เคยขย่ม แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะปล่อยไปง่าย ๆ ใครเล่นสกปรกกับเขา เขาจะเอาคืนอย่างสาสม! เมื่อภายในห้องเหลือเพียงแค่เขากับภาสกร ปราณธรจึงหันไปทางการ์ดทั้งสองที่ยืนทำหน้าที่อย่างรู้งาน “ตอนนี้พีรดาอยู่ไหน?” ตั้งแต่คืนนั้น เขาสั่งให้คนคอยเฝ้าติดตามพีรดาไม่ห่าง อยากรู้ความเคลื่อนไหวของเธอทุกเวลา “ตอนนี้เดินชอปปิงกับเพื่อนในห้างสรรพสินค้าครับ” “อือ” ปราณธรโบกมือให้ลูกน้องออกไปอย่างสบายใจ ภายหลังได้รู้ความเคลื่อนไหวของสาวน้อยบ้างแล้ว ชายหนุ่มนั่งดื่มต่ออย่างเงียบ ๆ ภาสกรที่นั่งตรงข้ามเลิกคิ้วสงสัย เขาพลาดอะไรหรือเปล่า? พีรดาคือเด็กใหม่ของเพื่อนเหรอ? แม้ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถาม ถ้าเจ้าตัวอยากเล่าคงบอกกับเขาเอง เพราะปราณธรไม่ค่อยชอบคุยเรื่องผู้หญิงกับเขานัก ไม่สิแทบจะไม่พูดเลยแหละ “นายทำหน้าสงสัย อยากรู้ว่างั้น” ปราณธรหัวเราะออกมาเบา ๆ ราวกับอารมณ์ดี ต่างจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง “แล้วอยากเล่าหรือเปล่าวะ” “ไม่ว่ะ” ปราณธรกดยิ้มมุมปาก เมื่อนึกถึงสาวน้อยเนื้อหวานคนนั้น เขาอยาก… คืนนั้นถ้าไม่ใช่เธอรับเคราะห์แทนเขาไม่แน่เขาอาจพลาดให้ดาราสาวนั่นก็ได้ ครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้พีรดา เขาจะตอบแทนเธออย่างไรดีนะ?... คิดแล้วริมฝีปากบางโค้งขึ้น ขณะที่ดวงตาทอประกายพราววับ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more