คลั่งรักประธานตัวร้าย (My Perfect Boy)

ตอนที่ 5 เขาคือท่านประธาน 3

วันไหนที่พีรดาไม่มีเรียน เธอจะตื่นเช้ากว่าทุกวัน เพราะตั้งใจจะช่วยแม่ทำงาน หญิงสาวคลี่ยิ้มอารมณ์ดีแต่เช้าในขณะลงมาจากบันไดบ้าน เนื่องจากเมื่อวาน ผลงานของเธอเข้ารอบหนึ่งในสี่คนด้วย เธอต้องคอยลุ้นอีกว่าเมื่อแบบวาดที่เธอออกแบบถูกนำไปสร้างจริง ๆ จะได้รางวัลไหม แต่ถึงอย่างนั้นแค่ได้เข้ารอบในตอนนี้เธอก็ดีใจมากแล้ว

“แม่คะวันนี้มีอะไรให้กวางช่วยไหม?” พีรดาถามมารดาที่นั่งกรองถั่วที่ผ่านการปั่นเรียบร้อยแล้วในห้องครัว โดยมีอุปกรณ์เรียงอยู่ข้างกายหลายชิ้น

“กวางช่วยแม่เตรียมอุปกรณ์ยกไปขึ้นรถก็แล้วกัน” ปรียานุชพยักหน้าบางเบา เพราะอย่างอื่นหล่อนเตรียมไว้หมดแล้ว

“ค่ะ” พีรดายกของขึ้นรถกระบะเก่าคร่ำครึ แต่กลับแรงดีไม่มีตกตามมารดาว่าอย่างไม่รอช้า เช้านี้ไร้ซึ่งใครอีกคน หลายวันมานี้พีรพลมักจะออกจากบ้านบ่อยขึ้น กลางคืนก็ยังหายออกไปบ่อย ๆ อีก แต่พีรดาคิดว่าพี่ชายน่าจะออกไปหาเพื่อนในละแวกเดียวกัน ไม่ได้สงสัยอะไร

สองแม่ลูกพากันขับรถคันเล็กออกจากบ้าน ภายหลังจากเตรียมวัตถุดิบเรียบร้อยหมดแล้ว แล้วมุ่งหน้าไปยังตลาดที่ปรียานุชขายน้ำเต้าหู้ประจำ แม่ของพีรดาขายน้ำเต้าหู้มาหลายสิบปีได้ แม้รายได้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตามสภาพเศรษฐกิจ แต่เพราะยังมีลูกค้าประจำที่มาอุดหนุนทำให้พวกเธอยังสามารถประกอบอาชีพนี้ได้จนถึงทุกวันนี้

“วันนี้กวางไม่มีเรียนหรือ?” ปรียานุชเอ่ยถามขณะบังคับพวงมาลัย

“ไม่มีค่ะ” พีรดามองเสี้ยวหน้าของมารดาแล้วไหวศีรษะ วันนี้ไม่มีเรียนไม่มีงานพิเศษ จึงได้ออกมาช่วยแม่ขายน้ำเต้าหู้แต่เช้า

“แม่ดีใจกับกวางด้วยนะ…” ปรียานุชเพิ่งรู้เมื่อเช้าเหมือนกันว่าผลงานของพีรดาเข้ารอบหนึ่งในสี่ หล่อนรู้ว่าบุตรสาวตั้งใจมากแค่ไหนกับงานชิ้นนี้

“ขอบคุณค่ะแม่” พีรดาคลี่ยิ้มน้อย ๆ กับความภาคภูมิใจ ทำให้คนเป็นแม่เอาแต่ยิ้มตาม หล่อนยอมรับอย่างภาคภูมิเลยว่าพีรดาเป็นลูกสาวที่น่ารักมาก ขยันกตัญญู แม้หล่อนจะเลี้ยงเธอมาแบบประคบประหงม ทว่าเด็กสาวกลับไม่ได้อ่อนแอเลยสักนิด กลับเข้มแข็งทำงานทุกอย่าง และยังช่วยแบ่งเบาภาระในบ้านได้มากเลยทีเดียว

“ตอนนี้มีหนุ่ม ๆ มาจีบบ้างหรือเปล่า?” จู่ ๆ แม่ถามแบบนี้พีรดาถึงกับนิ่งไปสักพัก ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ เมื่อแม่เห็นเธอส่ายหน้าปฏิเสธ ท่านระบายริมฝีปาก น่าจะบ่งบอกถึงความพอใจมั้ง เพราะที่ผ่านมาแม่ย้ำนักหนาว่าอย่าเพิ่งมีแฟนก่อนเรียนจบ และเธอก็ทำแบบนั้นมาโดยตลอด แม้จะมีคนมาจีบเธออยู่ไม่น้อย แต่พีรดาไม่เคยสนใจใครเลย ทว่าตอนนี้ใบหน้าของใครคนหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว ‘ปราณธร’ ผู้ชายคนที่เธอพยายามจะลบทิ้งออกจากหัว ทว่ามันยากเหลือเกิน ยิ่งดันทุรัง ใบหน้าคมหล่อกลับลอยเด่นชัดขึ้นกว่าเดิม ซึ่งวนเวียนอยู่แบบนี้จนคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้ว

“ตั้งใจเรียน พอเรียนจบมีงานทำแล้ว ผู้ชายดี ๆ ก็เข้ามาเองแหละเชื่อแม่” คนเป็นแม่บอกอย่างสบาย ๆ พีรดาพยักหน้าบางเบาอย่างเชื่อฟัง ทว่าในใจเริ่มเอนเอียงเล็กน้อย เพราะใครบางคน…

…..

หลังเลิกเรียนวันต่อมา พีรดาไม่ได้ไปทำงานพิเศษ แต่เธอกลับชวนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวอย่างจริยาไปเดินซื้อของในศูนย์การค้า เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของมารดาแล้ว ตั้งใจไว้ว่าปีนี้จะซื้อนาฬิกาสักเรือนมอบเป็นของขวัญให้ท่าน ทั้งสองคนเดินมาหยุดอยู่ที่โซนนาฬิกา ทั้งแบรนด์ไทยและแบรนด์ต่างประเทศซึ่งแต่แบรนด์มีทั้งของบุรุษและสตรี

“เราว่าเรือนนี้ก็สวยใช้ได้นะ” จริยาหยิบนาฬิกาเรือนสีเงินขึ้นมาให้พีรดาดู ทันทีที่เห็นราคาเฉียดหมื่นพีรดารีบส่ายหน้า เธออยากได้ราคาไม่เกินห้าพัน เพราะงบเธอมีแค่นี้ จริยาที่เห็นสีหน้าเพื่อนก็พอจะเข้าใจจึงพาไปดูอีกแบรนด์ที่ราคาจับต้องได้

“เรือนนี้เป็นไง เราว่าน่าจะเหมาะกับน้านุชนะ” จริยาหยิบนาฬิการาคาห้าพันนิด ๆ ออกมาให้เพื่อพิจารณา พีรดามอง ตัวหน้าปัดนาฬิกาสีดำ ซึ่งสายนาฬิกาก็เป็นสีเดียวกับหน้าปัด แลดูโฉบเฉี่ยวลุย ๆ เหมือนแม่ เลยพเยิดหน้าเห็นด้วย

“งั้นเอาเรือนนี้ก็ได้ เพราะงบเรามีแค่นี้แหละ” เธอบอกพร้อมกับรับนาฬิกามาจากเพื่อน จากนั้นเดินไปยังเคาน์เตอร์เพื่อชำระเงิน ดวงตาคู่สวยมองเรือนนาฬิกาที่พนักงานแพคใส่กล่องแล้วยิ้มน้อย ๆ เธอเชื่อเหลือเกินว่ามารดาจะชอบนาฬิกาเรือนนี้

“ไปหาของอร่อยกินกันเถอะ วันนี้เราเลี้ยงเอง” พีรดาเก็บกล่องนาฬิกาลงในกระเป๋าเป้ จากนั้นคว้าแขนกลมกลึงของเพื่อนรักไปทางร้านอาหารที่ทั้งสองชอบกินเป็นประจำนั่นก็คือสุกี้เอ็มเค

“อาทิตย์หน้าจะมีการจัดแสดงรถยนต์ที่… พี่จิณณ์ก็จะนำรถยุโรปที่เพิ่งนำเข้ามาไม่กี่วันก่อนเข้าร่วมโชว์ด้วย กวางสนใจเป็นพริตตี้ไหม เราจะบอกพี่ชายให้เป็นกรณีพิเศษ” จริยาเอ่ยอย่างใจดีในระหว่างรออาหาร เธอนี่แหละที่หางานให้เพื่อนสาวเสมอ เพราะเธออยู่ในสังคมที่เอื้อต่อทุกอย่าง แตกต่างจากพีรดาที่ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับงานอะไร

“ขอบใจนะจีจี้ ทำไมจีจี้ดีกับเราขนาดนี้…” พีรดารีบพยักหน้า ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว จริยาที่เห็นเพื่อนซาบซึ้งจนจะร้องไห้รีบปรามทันที

“หยุดร้องเลยนะ เราเป็นเพื่อนกันนี่ มีอะไรต้องช่วยเหลือกันสิ” ความจริงเคยจะช่วยเหลือเพื่อนในเรื่องเงินอยู่หลายครั้ง แต่พีรดาปฏิเสธ เธอจึงช่วยด้วยการหางานให้เพื่อนทำ

“ขอบใจนะแก” พีรดาขอบคุณเพื่อนอีกครั้งอย่างสุดซึ้ง เธอกับจริยาคบกันตั้งแต่มัธยมต้น จวบจนกระทั่งถึงตอนนี้ ทั้งคู่จึงเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก และจริยามักจะดีกับเธอในทุก ๆ เรื่อง

“จ้ะ” จริยาคลี่ยิ้มน่ารัก ก่อนจะลงมือกินอาหารบนโต๊ะเมื่อพนักงานเริ่มทยอยนำอาหารมาเสิร์ฟ

“กินเสร็จแล้วไปดูหนังต่อไหม?” จริยาเอ่ยถามเพื่อนสาวที่กินอย่างเอร็ดอร่อย

“ไว้โอกาสหน้าได้ไหม วันนี้ตั้งใจจะกลับเร็วหน่อย” พีรดาบอกเพื่อนอย่างรู้สึกผิด เพราะเมื่อเช้าเธอบอกแม่ว่า จะกลับไปช่วยแม่เตรียมของเพื่อขายในวันพรุ่งนี้

“ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวไว้วันหลังอย่างที่กวางว่าก็ได้” จริยาพยักหน้ายิ้มอย่างเข้าใจเพื่อน เพราะถ้าว่างจากรับจ๊อบพิเศษ พีรดาก็จะไปช่วยแม่เตรียมน้ำเต้าหู้เพื่อวางขายในวันรุ่งขึ้นเสมอ