คลั่งรักประธานตัวร้าย (My Perfect Boy)

ตอนที่ 5 เขาคือท่านประธาน 2

ในที่สุดวันประกาศรางวัลก็มาถึง ภายในห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งขณะนี้เต็มไปด้วยนักศึกษาที่ส่งผลงานเข้าร่วมประกวดมากกว่าสองร้อยชิ้น แต่ละคนลุ้นตัวโก่ง ต่างปรารถนาต้องการให้ผลงานตัวเอง เข้ารอบการประกวด ติดหนึ่งในสี่คน เผลอ ๆ ผู้บริหาร JLW อย่าง ปราณธร อาจจะใจดีให้ผู้ที่ชนะได้มีโอกาสร่วมงานกับบริษัทของเขาก็เป็นได้

“ตื่นเต้นจัง” พีรดาที่นั่งอยู่ด้านล่างของเวที หันไปบอกจริยาซึ่งทำหน้าตื่นเต้นไม่แพ้กัน

“เราก็เหมือนกัน อยากรู้จังว่าใครจะเป็นเจ้าของเงินแสน”

“ก็ฉันไงล่ะ” พีรดาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองบอกอย่างมั่นใจ ภาวนาว่าขอให้ผลงานของตัวเองได้ผ่านการคัดเลือกจากคณะกรรมการด้วยเถอะ

“จ้ะแม่คนมั่นใจ แต่ไม่แน่อาจเป็นฉันก็ได้” จริยาไหวไหล่อย่างไม่ได้จริงจัง ความจริงถ้าเพื่อนได้เธอก็ยินดีด้วย ส่วนเธอไม่ได้ต้องการรางวัล ทว่าที่เข้าร่วมประกวดผลงานด้วยก็เพราะอยากพิสูจน์ฝีมือตัวเองว่าพอจะสามารถสร้างสรรค์ผลงานได้ไหม เธอได้ยินมาอีกว่า แบบวาดของคนที่ถูกกรรมการคัดเลือกให้เข้ารอบสี่คนสุดท้าย จะถูกนำไปผลิตเป็นเครื่องประดับจริง จากนั้นก็จะถูกนำไปจัดแสดงภายในงานแสดงสินค้าอัญมณีและเครื่องประดับต่อไป ที่สำคัญคือไม่แน่เจ้าของรางวัลอาจมีโอกาสได้เข้าร่วมเป็นนักออกแบบให้กับ JLW กรุ๊ป ก็อาจเป็นได้

นอกจากเงินหนึ่งแสนที่ทุกคนต่างอยากได้แล้ว วันนี้ได้ข่าวว่า ปราณธร วรุฬห์ธนกิจ ประธานบริษัท JLW กรุ๊ป มาเปิดงานด้วยตัวเองอีก ทำเอาสาว ๆ ในห้องบอลรูมต่างลุ้นกันเป็นแถวที่จะได้เจอเขา

พีรดาที่นั่งอยู่ข้างจริยายิ้มหน้าบาน แต่แล้วหญิงสาวถึงกับยิ้มไม่ออก เมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงเพื่อมาเปิดงาน ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสากล ผู้มีใบหน้าคมหล่อคล้ายนายแบบ ท่วงท่าการเดินของเขาสง่างาม ดูโดดเด่นกว่าผู้ชายทุกคนในห้องบอลรูม นั่นมันผู้ชายคนนั้น คนที่เธอกับเขา… พีรดายังจำท่วงทำนองร่วมรัก ระหว่างเธอกับเขาได้ชัดเจนราวกับฝังแน่นอยู่ในหัว เมื่อคิดถึงเรื่องคืนนั้น… ดวงหน้าหวานถึงกับร้อนผ่าวจนแดงปลั่ง พอเห็นสายตาคู่คมจับจ้องมาที่เธอ ดวงตาคู่สวยรีบเปลี่ยนตำแหน่งจากเขาแทบไม่ทัน นี่เขาเป็นหนึ่งในกรรมการในการคัดเลือกผลงานออกแบบครั้งนี้ด้วยหรือ? เวลานี้หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงหนัก ก่อนเบิกตาโพลงในเวลาต่อมา เมื่อพิธีกรบอกว่าชายผู้นี้เป็นใคร ‘ปราณธร วรุฬห์ธนกิจ’ ประธานบริษัท JLW กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทนำเข้าและส่งออกอัญมณีอันดับต้น ๆ ของประเทศ

“กวางไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าแดง หูแดง เหงื่อแตกขนาดนี้” จริยาเอ่ยทักเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นท่าทางลนลานและรับรู้ว่าเพื่อนเริ่มไม่ปกติ

พีรดาเพียงแค่ส่ายหน้าช้า ๆ ทั้งที่ตื่นเต้นและหวาดหวั่น ไม่คิดว่าผู้ชายที่เธอนอนด้วยในคืนนั้นจะเป็นถึงเจ้าของบริษัท ที่สำคัญไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก เพราะตั้งแต่ที่เขาไปซื้อน้ำเต้าหู้ในวันนั้น เธอก็ไม่เจอกับเขาอีกเลย เวลานี้พีรดาอยู่ไม่ค่อยเป็นสุขนัก เธอควรจะรีบออกไปตอนนี้เลยไหมหรือรอฟังประกาศก่อน เรียวปากอิ่มเม้มแน่นในขณะเดียวกันพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก โดยไม่รู้เลยสักนิดว่าอาการลนลานของเธอในตอนนี้กำลังตกอยู่ในสายตาของปราณธรที่นั่งไขว่ห้างตรงโซฟาสำหรับผู้บริหารข้างเวที ชายหนุ่มถึงกับยิ้มมุมปากเผยให้เห็นลักยิ้มข้างแก้ม ทำเอานักศึกษาสาวในห้องบอลรูมกรีดกราดกันใหญ่ จริยาก็คือหนึ่งในนั้นด้วย

“โอ้ยคุณปราณธรหล่ออ่ะแก” จริยาซึ่งน้อยมากที่จะเอ่ยปากชมผู้ชาย พูดด้วยน้ำเสียงระริกระรี้ พีรดาทำได้แค่เงียบกริบไม่กล้าออกความเห็นใด ๆ ทว่าสายตาของคนที่ยืนเปิดงานอยู่บนเวทีในขณะนี้ มองมายังตำแหน่งที่เธอนั่ง เล่นเอาพีรดาอยากจะสลายร่างไปกับอากาศเสีย เพราะดวงตาดำมืดคู่นั้นเหมือนหลุมดำที่ดึงให้เธอดำดิ่งเข้าไปในนั้นแล้วหาทางออกไม่เจอ

“ฉันว่า ฉันกลับก่อนดีกว่า พอดีมีธุระสำคัญน่ะ” ในที่สุดพีรดาก็โพล่งออกมา จนจริยาที่ยิ้มแก้มแทบแตกหันขวับอย่างฉงนใจ ก็ไหนว่าอยากได้รางวัลนักหนา แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากชิ่งหนีกลับล่ะ?

“แกมีธุระอะไร ไม่เห็นมีงานด่วนอะไรนี่ ฉันว่าแกนั่งรอลุ้นรางวัลดีกว่าเผื่อแกจะได้นะ” จริยาฉุดแขนของร่างแบบบางในชุดนักศึกษาให้ลงนั่ง

“คือ…” พีรดายังไม่ทันได้พูดอะไร ซึ่งบนเวทีพิธีกรเริ่มดำเนินการประกาศรายชื่อบุคคลคนที่ได้รับรางวัลแล้ว และตอนนี้ก็ไม่เห็นร่างสูงสง่ายืนอยู่บนเวทีแล้วด้วย หญิงสาวถึงกับถอนใจออกมาอย่างโล่งอก เขาคงแค่มาเปิดงานเฉย ๆ ก็ได้ คิดได้ดังนั้น เธอจึงนั่งลงข้างเพื่อนอีกครั้งด้วยหัวใจที่ไม่ค่อยสงบเท่าใดนัก

“รายชื่อผู้เข้ารอบสี่คนแรกคือนางสาว…” พอพิธีกรประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบคนแรก เสียงปรบมือดังทั่วทั้งฮอร์ ซึ่งพีรดากับจริยายังคงลุ้นหนักว่าขอให้ชื่อตัวเองติดอยู่หนึ่งในสี่คนด้วยเถอะ

“และนางสาวพีรดา ผาสุก” สิ้นประโยคของพิธีกร พีรดาถึงกับลุกขึ้นกรี๊ดด้วยความดีใจ ขณะที่ชื่อของจริยาประกาศก่อนเธอ สองสาวรีบกอดกันหัวเราะร่า ดีใจยิ่งกว่าถูกรางวัลใหญ่ ทุกการเคลื่อนไหวไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของปราณธรไปได้

ปราณธรเห็นสาวน้อยที่แสดงอาการลิงโลดกับเพื่อนสาวแล้ว อดยิ้มไม่ได้ จากนั้นจึงหมุนตัวกลับออกจากห้องโถงโดยมีเดชาตามหลังไปติด ๆ

หนึ่งในกรรมการคัดเลือกผลงานในครั้งนี้มีไตรภพอยู่ด้วย และเป็นพ่อเขาเองที่สะดุดตาและประทับใจแบบของพีรดาซึ่งเป็นสร้อยข้อมือประดับด้วยจี้บุษราคัมในลวดลายดอกทานตะวัน บิดาชอบแรงบันดาลใจของเธอที่ว่า ‘ผู้หญิงเปรียบเสมือนดอกทานตะวัน ซึ่งให้ความสดใส และร่าเริงในยามมอง ก็เหมือนกับเธอที่เป็นคนร่าเริง แจ่มใส สนุกสนาน แต่ในขณะเดียวกันก็มีความขยันอดทน พึ่งพาตัวเองได้’ นั่นควรจะเป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนพึงมี

…..