ตอนที่ 3 อยากรู้จัก 1
1059 Words
พีรดาพาร่างอ้อนแอ้นออกจากโรงแรมด้วยความล้าระบม เมื่อกี้เธอกับเขาร่วมบรรเลงบทรักกันอย่างหนักหน่วง หลังจากคลื่นสวาทสงบลงเธอก็ต้องรีบกลับบ้านโดยไม่ได้พักเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้เมื่อยไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะกึ่งกลางกายเจ็บมากจริง ๆ
ไม่ถึงชั่วโมง จักรยานคันเก่งก็เคลื่อนมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังเล็ก ซึ่งตอนนี้ไฟในบ้านยังคงสว่าง หญิงสาวนำรถเข้ามาจอดในที่ประจำ ทว่าที่สำหรับจอดจักรยานยนต์อีกคันกลับว่างเปล่า ไร้รถแต่งของพี่ชายซึ่งเวลานี้ควรจะจอดอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เหรอ? พีรดาคิดแค่นั้นแล้วไม่สนใจอีกพร้อมกับเดินเข้าบ้าน เตรียมขึ้นชั้นบนในทันที เวลานี้เธอคิดถึงที่นอนนุ่ม ๆ ซึ่งนอนเป็นประจำ แม้มันจะเก่าไปบ้างก็ตามเถอะ แต่เวลาหลับแล้วไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลย โดยเฉพาะคืนที่ทำงานกลับบ้านดึก แต่แล้วเมื่อคลาไคลเข้ามาในห้องโถง ฝีเท้าพลันชะงักกึก! เมื่อเห็นร่างผ่ายผอมของมารดากำลังนั่งรอเธออยู่บนโซฟาเก่า โดดเด่นคงจะเป็นผมสีน้ำตาลอ่อนสั้นรองทรงรับกับใบหน้าเรียวเล็ก แม่เป็นคนผิวขาว ตัวเล็ก ถึงอายุจะเลยห้าสิบปลาย ๆ แล้ว แต่ท่านก็ยังดูดี
ในความทรงจำของพีรดา เธอเห็นผมทรงนี้ของท่านตั้งแต่เด็ก ตอนสมัยเรียนประถม บางคนคิดว่าแม่ของเธอเป็นทอมบอยเสียด้วยซ้ำ แม้มารดาจะมีบุคลิกแมน ๆ แต่ท่านกลับใจดีและอ่อนโยนที่สุด
“แม่มาทำอะไรตรงนี้คะ?” พีรดาเดินเข้าไปหามารดา เคยบอกท่านหลายครั้งแล้วว่าอย่านั่งรอเธอให้เข้านอนก่อนได้เลย เพราะบางวันเธอเลิกงานดึก แต่ถึงอย่างนั้นมารดาก็ยังนั่งรอเธออย่างนี้ทุกคืน
“ก็แม่เป็นห่วงลูกนี่ ทำไมคืนนี้กลับดึกเอาป่านนี้” คนเป็นแม่ถามขณะที่สายตาจับสังเกตสีหน้าลูกสาวไปด้วย ดูเหมือนพีรดาจะอิดโรยกว่าทุกคืน งานน่าจะหนักมาก และคงจะเหนื่อยน่าดู
“หนูรับจ๊อบพิเศษไงคะ เลยเลิกดึก เราขึ้นไปนอนกันดีกว่าค่ะ” พีรดากลบเกลื่อนบางอย่างด้วยการยิ้มแป้น พร้อมเข้าไปประจบมารดาด้วยการแนบแก้มบนไหล่ของท่าน ผู้เป็นแม่มองด้วยความอาทร หัวคิ้วเริ่มชนเข้าหากัน ก่อนจะวางมือที่เต็มไปด้วยรอยยับย่นลงบนศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มสลวยแล้วลูบเบา ๆ ด้วยความรัก “อย่าโหมงานสิลูก”
“จ้ะแม่” พีรดาพยักหน้า ไม่ถึงปีเธอก็จะเรียนจบแล้ว ถ้าเรียนจบ เธอจะหางานดี ๆ ทำ แต่ตอนนี้เธอต้องอดทนรับจ้างทำงานพิเศษไปก่อน ลำพังแค่เงินขายน้ำเต้าหู้ของมารดาที่ช่วยกันกับพี่ชายไม่พอค่าเทอมของเธอด้วยซ้ำ ยิ่งช่วงหลัง ๆ มานี้พี่ชายมัวแต่เที่ยวเสเพลกับเพื่อนฝูงไม่ค่อยได้ไปช่วยแม่ เธอถึงต้องพยายามพึ่งพาตัวเองให้ได้มากที่สุด
“แม่ขอโทษนะที่แม่…” พีรดารู้ว่ามารดาจะพูดอะไร หญิงสาวรีบเบรกตามเคย
“แม่คะ กวางบอกแล้วไงคะว่าแม่ไม่ต้องเสียใจหรือโทษตัวเอง แค่มีแม่อยู่ด้วยกวางก็มีความสุขและมีกำลังใจที่จะสู้แล้วล่ะค่ะ” แม่มักจะชอบโทษตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่าเป็นแม่ที่ไม่สามารถให้ความสะดวกสบายกับลูก ๆ ได้ แต่สำหรับพีรดาแล้ว เธอมีความสุขที่สุดต่อให้จะเหนื่อยยากเข็ญสักเพียงใด แค่ได้เห็นใบหน้าอ่อนโยนนี้ยิ้มให้เธอในทุก ๆ วันก็ถือว่าเป็นยาหล่อเลี้ยงหัวใจดวงน้อยให้มีแรงสู้ต่ออย่างไม่ย่อท้อแล้วล่ะ
“แล้วนี่ลูกกินอะไรมาหรือยัง?” หญิงวัยกลางคนรูปร่างแบบบางพอ ๆ กับบุตรสาว ทว่าแหบแห้งกว่ามากเอ่ยถาม
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” พีรดาผงกหัวให้ผู้เป็นแม่
“ดีแล้วล่ะ ลูกไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปเรียนแต่เช้าไม่ใช่หรือ?”
“ก็ไม่ถึงกับเช้าหรอกค่ะ หนูมีเรียนเก้าโมง พรุ่งนี้กวางสามารถตื่นมาช่วยแม่ขายน้ำเต้าหู้ยังได้เลยนะ” เธอเสนอตัวช่วย แม่ขายน้ำเต้าหู้สองเวลา คือช่วงเช้ามืดในตลาดสด กับช่วงเย็นบางวันในตลาดนัดแถว ๆ บ้าน แต่ถ้าวันไหนฝนตกหนักแม่ก็ไม่ได้ออกไปขาย
“อย่าเลย ลูกต้องนอนพัก แม่ตื่นมาทำเอง” ปรียานุชรีบห้ามด้วยน้ำเสียงจริงจัง หล่อนไม่อยากให้ลูกสาวต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้อีกแล้ว พีรดาเห็นสีหน้าเข้มของมารดา หญิงสาวจึงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ก่อนเข้าห้องนอน เธอฉวยหอมแก้มสากของผู้เป็นแม่พร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน ตั้งแต่จำความได้เธอมีแค่แม่กับพี่ชาย ทุกวันนี้แม่ก็มักจะป่วยบ่อย อะไรที่ช่วยมารดาได้เธอก็เต็มใจทำทุกอย่าง ขอแค่ให้มีท่านอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับเธอ พีรดาก็มีความสุขแล้ว
เมื่อเข้ามาในห้องนอนแล้ว พีรดาทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยล้า แต่แล้วเมื่อมองยาคุมฉุกเฉินในมือก็อดคิดถึงใครบางคนเสียไม่ได้ เธอรู้สึกว่ากลิ่นกายของเขายังติดตรึงอยู่ในความรู้สึก มือน้อยเลื่อนมาเกาะกุมกึ่งกลางกาย ตอนนี้มันยังเจ็บแปลบ ๆ ทว่าในวูบหนึ่งใบหน้าเรียวเล็กร้อนผ่าว เมื่อคิดถึงเรือนกายกำยำเคลื่อนไหวเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะเสียตัวให้กับคนที่เธอไม่รู้จัก…
คิดแล้วก็รีบแกะยาในมือมากินพร้อมน้ำดื่ม หวังว่าเขาคงไม่รู้ชื่อและที่อยู่ของเธอนะ นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่จะเจอผู้ชายคนนั้น คนที่สอนประสบการณ์ครั้งใหญ่ให้กับเธอ
จากนั้นพีรดาลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำนอนพัก แม้อยากจะนอนซะเสียตอนนี้เลย แต่ก็เลือกที่จะชำระล้างเนื้อตัวก่อน
- Writer
