คลั่งรักประธานตัวร้าย (My Perfect Boy)

ตอนที่ 1 บังเอิญหรือโชคร้าย 1/2

“เธอเห็นหรือไม่เห็นฉันไม่สน สิ่งที่ฉันสนในตอนนี้เป็นเธอต่างหาก” เขาแสร้งทำเสียงเข้ม “ในเมื่อเธอเป็นคนมาขัดความสุขของฉัน เธอต้องรับผิดชอบ!” ด้วยความที่ใกล้กันเกือบจะใช้ลมหายใจร่วมกันอยู่แล้ว ชายหนุ่มเลยเผลอมองเธออย่างสำรวจ สาวน้อยคนนี้มีดวงหน้าเรียวเล็ก ปากนิดจมูกหน่อย ผิวนวลเกลี้ยงเกลา โดยรวมแล้วน่ารักไม่น้อยในสายตาเขา

พีรดารีบย่นคอหนี เมื่อดวงหน้าคมคล้ามขยับลงมาใกล้ ดวงตาของเขาคล้ายรัตติกาลมืดมิด ทว่ามันกลับลึกลับและน่าค้นหา พีรดารู้ว่าผู้ชายคนนี้คือเจ้าของวันเกิดในค่ำคืนนี้ นอกนั้นเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย แต่ดูจากงานที่จัดอย่างใหญ่โตมีแต่พวกดาราไฮโซมาร่วมงานปาร์ตี้ เขาคงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ แล้วอีกอย่างนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเคยเจอเขา เนื่องด้วยงานที่พีรดาทำคือเสิร์ฟ อาหาร เครื่องดื่มตามงานเลี้ยงต่าง ๆ ทำให้เธอเคยเจอผู้ชายคนนี้ในงานสังสรรค์และงานสังคมอยู่หลายครั้ง

“จะให้ฉันรับผิดชอบยังไงคะ?” ริมฝีปากอิ่มขยับถาม ความรู้สึกภายในบางอย่างก่อเกิดความต้องการที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้ข้างในของเธอกำลังร้อนรุ่ม โดยเฉพาะท้องน้อยของเธอเวลานี้กำลังเกร็งเขม็ง ราวกับมีผีเสื้อนับพันกำลังบินเล่นอยู่ในนั้น พีรดารู้ว่าไม่สบายตัว แต่เพราะอะไรเธอบอกไม่ถูก แต่เธอรู้ว่าตอนริมฝีปากบางของผู้ชายตรงหน้าขยับพูด มันช่างเย้ายวนในความรู้สึก เขาน่าจูบ เธออยากจูบเขา คิดแล้วปลายลิ้นเล็ก ๆ เลียกลีบปากมันวาว แต่แล้วเมื่อคิดได้ว่าตัวเองกำลังคิดลามก พีรดารีบสั่นหน้า เพื่อสลัดความคิดอกุศลออกจากหัว

“เมื่อกี้เธอเห็นอะไรล่ะ นั่นแหละสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบ?” คนตัวสูงกว่าน้าวต่ำกระซิบพร่า ทำเอาคนฟังแทบล้มทั้งยืน เมื่อแปลสารของอีกฝ่ายได้ว่าเขาหมายถึงอะไร

“ว่าไงนะ! จะให้ฉันรับผิดชอบด้วยการ…” พีรดาหยุดประโยค ช้อนตามองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าแดงซ่าน

“ทำเหมือนที่คุณทำกับดาราสาวเมื่อกี้อย่างนั้นหรือ… ไม่! ฉัน อื้อ…” พีรดาทำได้แค่ร้องอู้อี้อยู่ในลำคอเมื่อฝ่ามือหนาฉวยประคองท้ายทอยของเธอพร้อมริมฝีปากอุ่นนาบลงมาบดจูบเธอ นี่เขาจูบเธออย่างนั้นหรือ? เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรนะ! เขามีสิทธิ์อะไรมาขโมยจูบแรกของเธอ! เพียงไม่กี่อึดใจ ร่างเล็กบอบบางถึงกับอ่อนปวกเปียก เพราะคนตรงหน้ารุกรานไม่ยอมปล่อย

“แค่นี้ถึงกับเข่าทรุดเลยเหรอ?” ปราณธรถามภายหลังจากละริมฝีปากออก ดวงตาดั่งยามราตรีส่อประกายแพรวพราวราวกับดาวจรัสฟ้า ปลายลิ้นเล็มเลียคราบหวานบนริมฝีปากอย่างเย้ายวน พีรดากำลังจะด่ากลับ ทว่าตอนนี้ร่างกายของเธอเหมือนขี้ผึ้งลนไฟ เธออยากให้เขาสัมผัส เธออยาก…

“เป็นไงล่ะ ชอบอย่างนั้นหรือ?” ปราณธรถามเจ้าของใบหน้าหวาน ที่จ้องเขาประหนึ่งไม่พอใจ แต่ในความไม่พอใจกลับสะท้อนอารมณ์แสนจะเสียดายผ่านนัยน์ตาหวาน ชายหนุ่มถึงกับจุดยิ้มร้าย

“ถ้าชอบเรามาต่อกันดีไหม?” รอยหยักยิ้มของเขาไม่ต่างอะไรกับเสือกำลังจะได้เหยื่อ ทว่าพีรดากลับชอบ และพยักหน้าตอบรับอย่างง่ายดาย ปราณธรเองเมื่อสาวเสิร์ฟแสนสวยต้องการ เขารับบทพ่อพระได้อยู่แล้ว ชายหนุ่มไม่ได้เร่งรีบ ซึ่งเป็นพีรดาเองที่เขย่งเท้าขึ้นฉกจูบเขา ทั้งที่จูบไม่เป็นเพราะไม่เคย แต่เธอยังทำเก่งดูดดึงริมฝีปากอุ่นของเขาเหมือนอย่างที่เคยดูในหนังฝรั่ง

ปราณธรยิ้มกระหยิ่มได้ใจกับความไร้เดียงสาของเธอ คนช่ำชองอย่างเขามีหรือจะไม่รู้ว่าเธอด้อยประสบการณ์ เขาอยากดูว่าหญิงสาวจะทำยังไงต่อ แต่เมื่อเห็นเธอหยุดอยู่แค่นั้น ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นภายใต้อารมณ์ปรารถนาแรงกล้า ทอดมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจ เมื่อเห็นสองขาเรียวเริ่มเบียดเสียด บวกกับใบหน้าเล็กซับสีแดงปร่า และถ้าสังเกตดูดี ๆ เขาเห็นหน้าผากมนมีเหงื่อผุดชื้น จึงได้เอ่ยถาม

“เป็นอะไร?” ชายหนุ่มเริ่มเอะใจกับอาการของเธอ และเมื่อเห็นนัยน์ตาหวานฉ่ำของสาวน้อยที่มองเขาคล้ายเชิญชวน… ทำให้ปราณธรครุ่นคิดบางอย่างที่เขาไม่ค่อยแน่ใจนัก หรือว่า…

“ไปดื่มอะไรมาหรือเปล่า?” สิ้นคำถาม พีรดาพยักหน้าหงึก ตอนนี้เธอทรมานเหลือเกิน ท้องน้อยเริ่มหดเกร็งแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน เธอเป็นอะไรกันแน่?

“น้ำอะไร?”

“ค็อกเทลในห้องเครื่องดื่มค่ะ” เสียงหวานเอ่ยกระท่อนกระแท่น กลีบปากเม้มแน่น มือน้อยที่วางนาบลำตัวเริ่มกำชายกระโปรงเหมือนกำลังควบคุมอารมณ์บางอย่าง ไม่ให้ชายตรงหน้าเห็นว่าเธอต้องการอะไร

“บัดซบ!” ปราณธรสบถต่ำ หลังได้ยินคำตอบ ดวงตาใต้คิ้วเข้มประกายความวาวโรจน์ งานเลี้ยงวันเกิดของเขามีคนคิดจะเล่นสกปรกกับเขาอย่างนั้นหรือ?

“คุณคะ… เอ่อ คือกวาง…” พีรดาแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น ต้องการบอกอะไรบางอย่างกับเขา… ว่าเธอต้องการเขา ทว่าสุดท้ายจึงตัดสินใจอดทนต่อร่างกายที่จะระเบิดด้วยการผลักเขาออกแล้ววิ่งไปทางห้องน้ำเพื่อดับอาการรุ่มร้อนบางอย่าง ขณะที่ปราณธรเองกำลังจะวิ่งตามเธอไป ทว่าเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามาเสียก่อน ชายหนุ่มกดรับสายแล้วก็เดินเข้าไปในงาน และไม่ลืมที่จะสั่งลูกน้องให้ไปเฝ้าดูพีรดาไม่ห่าง

“คุณหายไปไหนมาคะปราณต์ ได๋ตามหาคุณอยู่ตั้งนาน งานจะเริ่มแล้วนะคะ” จิรวรรณสาวสวยในชุดเดรสสีครีมขยับเข้าไปคล้องแขนชายหนุ่มอย่างสนิทสนม ปราณธรมองมือเล็กที่กอบกุมแขนเขาแวบเดียว แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าหรือดึงออก

“พอดีผมมีธุระนิดหน่อยครับ” ชายหนุ่มบอกอย่างยิ้ม ๆ ก่อนจะผละออกไปขึ้นเวที

“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ ขอให้ทุกคนสนุกเต็มที่เลยนะครับ” เสียงเจ้าของงานวันเกิดพูดอย่างเป็นกันเอง เพราะทุกคนที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ล้วนแต่เป็นคนรู้จักของเขาทั้งสิ้น เมื่อทักทายพอสังเขป ร่างสูงสง่าจึงลงจากเวที จากนั้นก็ออกจากห้องโถงทันที โดยไม่สนใจสาวสวยที่เข้ามาเกาะกุมแขนเขาเมื่อครู่อีก

ในขณะเดียวกันภายในห้องน้ำหญิง ทันทีที่พีรดาวิ่งมาถึงที่อ่างล้างมือ หญิงสาวรีบวักน้ำใส่ใบหน้าเพื่อดับความรู้สึกรุ่มร้อนในกายวุ่น ทว่ามันกลับไม่เป็นผล นาทีนี้เธออยากจะถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเสีย เธอรู้สึกทรมานเหลือเกิน จนเผลอกัดกลีบปากล่างจนห้อเลือด เธอเป็นอะไรกันแน่? ในระหว่างที่คิดหาสาเหตุ แต่แล้วหญิงสาวถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อเห็นเงาสะท้อนของร่างสูงใหญ่มายืนอยู่ข้างหลังเธอผ่านบานกระจก

“คุณมาทำอะไรในนี้ นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ!” พีรดาหันมาต่อว่าคนที่เข้ามาประชิดเธอด้วยน้ำเสียงสั่น

“ไม่เป็นไรหรอก เขาไม่ได้เขียนป้ายไว้ว่าห้ามผู้ชายเข้านี่” ปราณธรกระซิบยียวน ก่อนไล่สายตามองคอขาวระหงซึ่งเปียกด้วยหยดน้ำ เลื่อนตำแหน่งลงมาหน่อย สามารถเห็นเนินอวบภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวแนบเนื้อสนิท พีรดาทันเห็นสายตานั่น แม้มันไม่ได้แสดงถึงความหื่นกระหาย แต่มันก็บ่งบอกถึงความโลมเลีย สองมือเล็กรีบเลื่อนมาปกปิดบริเวณนั้นจากดวงตาสีเข้ม

“เป็นหนักขนาดนี้ยังจะหวงอะไรอีก” ปราณธรคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่เธอจะยกมือมาปิดส่วนเย้ายวนตา เขาคิดว่าอย่างไรเสีย คืนนี้หญิงสาวคงหนีไม่พ้นให้เขาช่วย ยิ่งตอนนี้เห็นรอยฟันซี่เล็กบนริมฝีปากอิ่ม ชายหนุ่มยิ่งสงสาร เธอคงทรมานมาก

“หลบค่ะ กวางจะออกไปเสิร์ฟเครื่องดื่มแล้ว” พีรดาบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น เธอไม่อยากอยู่ที่นี่นานกลัวจะห้ามตัวเองไม่อยู่ เพราะผู้ชายตรงหน้าดาเมจแรงเหลือเกิน ผู้ชายอะไรหล่อไม่บันยะบันยัง ยิ่งดวงที่ทอดมองเธอในตอนนี้อีก… แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับรอยยิ้มมีเสน่ห์ซึ่งส่งมาให้เธอในตอนนี้ ทำเอาเธอหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“สภาพแบบนี้คิดว่ายังจะเสิร์ฟไหวเหรอ?” ปราณธรไม่หลบ ชายหนุ่มกลับช้อนอุ้มเธอขึ้นมา แล้วเลี่ยงเดินไปอีกทางที่ไม่ใช่ห้องปาร์ตี้ พีรดาที่ถูกอุ้มโดยไม่ได้รับการแจ้งเตือน จึงยกกำปั้นน้อยระรัวใส่แผงอกกว้าง แต่เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น กำปั้นเล็กที่ระรัวใส่ปราณธรเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นโอบลำคอแข็งแกร่งเขาแทน เธอไม่สามารถต้านแรงปรารถนาที่กำลังก่อตัวเต็มกำลังได้ เธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดที่จะไม่รู้ว่า หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น คิดแล้วหัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงหนัก…