“ไม่ทำได้ไหมคะ เรื่องแบบนี้หนูไม่ชอบ” ฉันขอร้องผู้ชายตรงหน้า เมื่อเห็นว่าเขาตั้งท่าจะรังแกกัน
เขามีพฤติกรรมเหมือนโรคจิต ฉันคงผิดเองที่คิดท้าทายเขา
ใบหน้าที่ไม่เคยโดยอะไรขีดข่วนแม้แต่อย่างเดียว บทจะโดนก็โดนฝ่ามือหนาฟาดลงเต็มแรง
“แต่ฉันโคตรจะชอบเรื่องแบบนี้” นี่คือคำตอบที่เขามีให้กับเรื่องที่ฉันขอร้อง
เขากระชากชุดที่ฉันสวมใส่ออกจากร่าง
“ยะ...อย่า อย่าทำ หนูขอร้อง” ฉันเริ่มปลดปล่อยน้ำตาอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าท่าทีของเขามันเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ
“ไม่ทันแล้วพีช หึหึ...” เขาพูดเสียงเย็นเยือก และเขาก็รวมแขนทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือหัว แล้วใช้เศษเสื้อของฉันนั่นแหละมาผูกมัดไว้
เขากดขึงร่างฉันไว้ แล้วกระชากกางเกงของฉันจนขาด
“นะ...ไหน ฮะ... เฮียบอกจะไม่ทำหนูไง” ฉันพูดเสียงสั่นหวั่นกลัวในสิ่งที่เขากำลังเริ่มกระทำกับร่างกายฉัน ฉันเริ่มทวงถามถึงคำพูดที่เขาเคยบอกจะไม่ทำร้ายฉัน
“แล้วหนูดื้อกับเฮียทำไมล่ะครับ” สิ้นเสียงนี้ลิ้นสากน่ารังเกียจน่าขยะแขยงก็เริ่มลากเลียตามเรือนร่างของฉัน
“กรี๊ด... อื้อ!” ด้วยความรังเกียจฉันจึงกรีดร้องออกมาจนสุดเสียง เขารีบยื่นมือหนามาปิดปากของฉันอย่างไว
“เฮียไม่ชอบเสียงกรี๊ดนะรู้ไหม? ถ้าพีชไม่อยากให้เฮียทำพีช เฮียไม่ทำก็ได้นะ เดี๋ยวเฮียไปทำเด็กนั่นก็ได้ ชื่ออะไรน้า...อ้อ! ฟิล์ม” เขาพูดเหมือนคนโรคจิตที่ฉันเคยเปิดดูในทีวี เขาปล่อยมือออกจากปากฉัน
เขากำลังให้ฉันเลือก เลือกสิ่งที่ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นสักอย่าง
เขาไม่ใช่แค่ข่มขู่แน่ ๆ คนแบบเขาพูดจริงทำจริง
“อย่ายุ่งกับฟิล์ม” ฉันเอื้อนเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาให้เขาเล็งเห็นความสงสาร
แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีเลย ความสงสารความเมตตาฉันมองไม่เห็นสักนิด
“งั้นหนูพีชก็พลีกายให้เฮียสิ” เขายกยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อรู้ว่ายังไงฉันก็ยอม
ฉันหลับตาพริ้มหลังจากที่หาทางออกไม่ได้ ฉันกำลังจะโดนย่ำยี
ซึ่งฉันไม่ชอบมันเลย!
ลิ้นสากที่เปียกชื้นกำลังลากเลียที่ยอดเม็ดอก มือหนากำลังลูบไล้ไปทั่วร่าง และไม่นานนักริมฝีปากหนาก็มาประกบเรียวปากฉัน เขาบดขยี้ด้วยความแรงเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมเผยอปาก
และเขาก็ทำมันสำเร็จ เขายัดลิ้นที่น่ารังเกียจเข้ามาในโพรงปากฉัน แค่จินตนาการภาพฉันก็โคตรขยะแขยง น้ำตาของฉันไหลรินมาเรื่อย ๆ แบบเงียบ ๆ
ฉันจะไม่ขัดขืนเขาเด็ดขาด แม้ในใจจะอยากหยิบมีดมาทิ่มแทงเขาให้ตายก็ตาม
“ปากหวาน ๆ ที่ปนเปื้อนคราบน้ำตามันได้รสชาติจริง ๆ” เขาถอนจูบออกแล้วลากเลียลิ้นไปทั่วรูปหน้าของฉัน
“แล้วที่คอเนี่ย เฮียทำได้คนเดียวนะจำเอาไว้” เขาบอกก่อนจะงับลงไปที่ต้นคอของฉัน
“ฮะ...เฮีย พีชเจ็บ” ฉันร้องบอกโดยไวเมื่อเขากัดเข้าที่ต้นคอของฉันอย่างจัง
แต่เขาก็ไม่คิดจะฟังกัน เขายังคงกัดซ้ำ ๆ บริเวณต้นคอ
“ฮึก ฮึก” ฉันเจ็บจนอดที่จะเปล่งเสียงร้องไห้สะอื้นออกมาไม่ได้
“เจ็บให้จำ อย่าคิดทำอีก” เขาผละออกจากต้นคอฉัน เขาใช้ลิ้นเลียที่ขอบปากของตัวเอง ซึ่งตรงที่เขาเลียมันมีรอยสีแดง
นั่นคงจะเป็นเลือดของฉันสินะ
“คุณมันบ้า” ฉันต่อว่าเมื่ออดไม่ได้ที่เห็นพฤติกรรมแปลกประหลาดแบบนี้
“มีบ้ากว่านี้อีก เธอเตรียมรับมือได้เลย แต่ถ้าจะเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ เพราะเฮียก็อยากเห็นเรือนร่างของยัยเพื่อนรักของพีชเหมือนกัน จะสวยเท่าพีชหรือสวยกว่าพีชกันนะ” เขาวกกลับเข้าเรื่องฟิล์ม เพื่อข่มฉัน
“ไม่ค่ะ อย่ายุ่งไปกับคนอื่น นี่มันเรื่องของเรา” ฉันรีบร้องปรามก่อนที่เขาจะทำอะไรที่มันบุ่มบ่าม
“หึ รักมันขนาดนั้นก็เตรียมรองรับความเจ็บปวดได้เลย” เขาชักสีหน้าไม่พอใจ
จากนั้นก็ควักสิ่งที่ฉันไม่เคยสัมผัสคิดจะออกมา แล้วเขาก็นำมาจ่ออยู่ที่ส่วนนั้นของฉัน
ตอนนี้หัวใจของฉันมันสั่นระรัวไปหมด ฉันมองหน้าเขาด้วยความหวั่นกลัว ส่วนนั้นของเขามันเป็นแท่งยาวใหญ่ แต่ที่น่ากลัวคือมันเหมือนมีเม็ดบางอย่างโผล่ผุด แล้วถ้าฉันมองไม่ผิด ตรงหัวมันมีอะไรห้อยอยู่คล้ายๆเหล็กหรือจิวอะไรสักอย่าง
เขาค่อยๆเอาส่วนหัวถูไถตรงปากทางเข้า แต่เท่าที่ฉันเห็นความน่าจะเป็นไม่น่าเข้าไปได้
แล้วจู่ ๆ เขาก็มุดก้มหน้าลงไปตรงหว่างขาฉัน แล้วจากนั้นลิ้นของเขาก็ชอนไชอยู่ตรงส่วนนั้นของฉัน การกระทำที่ปรนเปรอบำเรอฉัน มันทำให้รู้สึกจะขาดใจตายอย่างไรอย่างนั้น
สิ่งที่เขากำลังทำมันยิ่งกว่าสิ่งที่ฟิล์มเคยทำ
ในขณะที่ฉันหลงระเริงเพราะเรียวลิ้นที่ฉันนึกรังเกียจ เขาก็...
“อ๊ะ!” ฉันอยากจะร้องให้ดังกว่านี้ แต่มันจุกเสียดไปหมดเพราะจู่ ๆ ไอ้ดุ้นที่ฉันคิดว่าไม่น่าจะเข้ามาอยู่ในตัวฉันได้ มันดันถลำลึกเข้ามาอยู่ด้วยความรวดเร็วและจุกไปทั่วท้อง
“จิ๊! โคตรเจ็บ” เสียงของเจ้าของดุ้นประหลาด ที่มีอุปนิสัยเป็นคนขวางโลก ตอนนี้เขาทำหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย
“นะ...หนูเจ็บ” ฉันร้องบอกเมื่อต้านทานความเจ็บปวดไม่ไหว ทั้ง ๆ ที่พยายามฝืนแต่มันดันเจ็บเจียนจะขาดใจ
“เดี๋ยวเธอก็ชิน เพราะเธอจะโดนทุกวัน” เขากระซิบพร้อมยิ้มเหี้ยม จากนั้นเขาก็เริ่มขยับสะโพกอย่างเนิบนาบ การเสียดสีทิ่มแทงโดยที่อารมณ์ทางเพศยังไม่พุ่งพล่านทำให้ฉันเจ็บปวดที่ส่วนนั้นเป็นอย่างมาก
เขาขบกัดที่หัวนมของฉันอย่างทารุณเมื่อเขาเริ่มจับจังหวะขยับกายได้
“บะ...เบา ๆ หนูจุก” ฉันร้องบอกเมื่อแรงที่เขาเริ่มใส่มามันรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาย่ำยีในขณะที่แขนทั้งสองข้างของฉันโดนมัดรวมกัน
“ซี้ด...เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่ง จำไว้ว่าเธอเป็นของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ย่อมได้” เขาแสยะยิ้มพร้อมกับใช้ทั้งมือกอบกำขยำที่หน้าอกฉันด้วยความแรงและป่าเถื่อน
หมดแล้วสิ่งที่ฉันหวงแหนไม่อยากให้ใครมาเชยชม เขาคนนี้ปล้นมันไปจนหมดสิ้น
ทุกจังหวะที่เขาขยับโยกมันโหดร้ายทารุณสำหรับฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว
อยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอด
ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย!
“อื้ม...รู้ไหมว่ามันน่าเสียดายของขนาดไหน จากนี้หนูจะเป็นของเฮียคนเดียว ห้ามไปวุ่นวายกับใครหน้าไหนไม่ว่าจะผู้หญิงผู้ชาย” เขาถอดถอนจูบออกแล้วพูดบอก หลังจากที่เขาย่ำยีฉันจนเสร็จสมซึ่งก็ผ่านมาร่วมชั่วโมงที่ฉันนอนนิ่งๆให้เขากระทำ
“อันนี้แค่ครั้งแรก เฮียหยวนให้ แต่ถ้าครั้งหน้าหนูพีชของเฮียยังนอนนิ่งเป็นท่อนไม้ เฮียจะไปลองเพื่อนรักของหนูพีชแทนนะครับ” เขากดจูบกลางหน้าผากของฉันแล้วแกะเศษเสื้อที่มัดข้อมือออกให้ฉัน
“คุณมันบ้า บ้าที่สุด พีชเกลียดคุณ” ฉันตะโกนใส่หน้าเขา
“รู้ไหมว่าตอนแรกเฮียก็ไม่อยากให้พีชรักหรอกนะ แต่ตอนนี้พีชต้องรักเฮียแล้วล่ะ เพราะถ้าพีชรักคนอื่น แล้วบังเอิญเข้าหูเฮีย...คน ๆ นั้นไม่ตายดีแน่” เขากระซิบที่ข้างหูก่อนจะใช้ลิ้นลากเลียน้ำตาที่เปื้อนแก้มฉัน
“ไอ้บ้า!” แล้วฉันก็ตะโกนใส่หน้าเขาอีกรอบ เมื่อเขาเลียไปทั่วทั้งใบหน้าฉัน เขาแม่งบ้า
“มีบ้ากว่านี้อีกนะ อยากลองไหมล่ะ” เขายกยิ้มสะใจ ไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่ฉันต่อว่า
“ไม่ค่ะ พีชไม่อยากลองคุณมันคนใจร้าย ฮึก ฮือ...” แล้วความอ่อนแอก็เข้ามาแทรกแซงเมื่อหัวสมองของฉันย้อนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“ไม่ต้องบีบน้ำตา เพราะเฮียไม่สงสารพีชหรอก อย่าคิดว่าเฮียไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพีช เพราะเฮียรู้แทบจะทุกอย่างในชีวิตพีช แล้วจำเอาไว้ถ้าพีชฆ่าตัวตาย คนที่พีชเรียกว่าเพื่อนรักจะมีสภาพแบบนี้ หรืออาจจะมากกว่านี้ก็ได้ อย่าดื้อกับเฮียดีที่สุด” เขาทิ้งท้ายก่อนจะดึงส่วนนั้นออกจากตัวฉัน จากนั้นเขาก็คว้ากางเกงขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินผ่านประตูเชื่อมไปห้องเขา ไม่นานนักเขาก็เดินกลับมา
“อ่ะ อ่านแล้วกินซะ เฮียไม่อยากผูกพันผูกมัดกับใคร” กล่องขนาดเล็กถูกโยนลงเตียงข้างๆฉัน เขาโยนมันเสร็จก็เดินออกจากห้องไป
ไอ้กล่องนี่คงจะเป็นยาคุมฉุกเฉินแบบที่เพื่อนในกลุ่มของฉันเคยพูดคุยกัน
ซึ่งฉันรู้วิธีใช้มัน แต่ก็ไม่คิดว่าวันนี้จะได้ใช้มัน