บทที่ 11 ความจริงที่ลืมเลือนและไม่เคยรู้

998 Words

มู่หรงเสี่ยวหมิงพาฉินมู่หลานและเสี่ยวเยี่ยนจื่อมาถวายพระพรฮ่องเต้มู่หลงเสี่ยวเฉินและฮองเฮา ฉินมู่ผลานแอบชำเลืองมองฮ่องเต้มู่หรงเสี่ยวเฉิน ที่มีใบหน้าคล้ายสามีของนางราวเจ็ดแปดส่วนด้วยสายตาพิจารณา หล่อน้อยกว่าท่านพี่อ๋องของข้า "มู่หลานเจ้าหายดีแล้วหรือ อาเป็นห่วงเจ้าแทบแย่" ฉินมู่หลานเงยหน้าไปมองสตรีสวมใส่อาภรณ์ชุดสีแดงที่นั่งเคียงข้างฮ่องเต้ด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้ แต่อล้วความทรงจำภายในหัวของร่างเดิมก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง่ 'ฮองเฮา ฉินเหยาเซียว เป็นน้องสาวแท้ๆของท่านพ่อ รักนางมาก คอยตักเตือนนาง....' "มู่หลาน ฮองเฮาทรงตรัสถามเจ้าไม่ได้ยินหรือ?" มู่หรงเสี่ยวหมิงกระซิบที่ข้างหูของฉินมู่หลานทำให้สติของนางกลับคืนมา นางย่อกายลงเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้ฮองเฮาฉินเหยาเซียวที่มองนางด้วยสายตาห่วงใย "หม่อมฉันหายดีแล้วเพคะ คงเพราะเดินทางมาไกลจึงรู้สึกว่าร่างกายเชื่องช้าไป ขออภัยฮ่องเต้และฮองเฮาด้วยเพค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD