บทที่ 13 ลอบฆ่า

1276 Words

รุ่งเช้าวันต่อมา ฉินมู่หลานแต่งชุดที่ทะมัดทะแมงเหมาะแก่การล่าสัตว์ ฮองเฮาฉินเหยาเซียวให้คนนำชุดนี้มามอบให้นางพร้อมกับคันธนูตั้งแต่เมื่อเย็นวาน นางเองก็รู้สึกพอใจไม่น้อย นานมากแล้วที่นางไม่ได้ยิงธนู ในชาติปัจจุบันที่นางจากมานั้น นางชอบยิงธนูมาก ฝึกยิงจนชำนาญ แต่ทว่าหลังจากที่นางตัดสินใจทำอาชีพเต้นยั่วๆบดๆนางก็ไม่เคยได้กลับไปจับมันอีกเลย "ไปกันเถอะ" "เพคะ" มู่หรงเสี่ยวหมิงมองฉินมู่หลานด้วยสายตาที่ร้อนแรง ยิ่งนางสวมชุดล่าสัตว์เช่นนั้น มันรัดเรือนร่างของนางจนเห็นส่วนโค้งส่วนเว้า เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าเช่นนั้นหรือ? มู่หรงเสี่ยวหมิงขมวดคิ้วมุ่น เขารู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าฉินมู่หลานจะต้องเป็นที่จับจ้องในสายตาของชายอื่น "มู่หลาน" "เพคะ" "ชุดของเจ้ามันรัดเกินไปหรือไม่?" ฉินมู่หลานขมวดคิ้วแล้วจึงก้มลงมองดูร่างกายของตนเอง "ไม่เห็นจะรัดตรงไหนเลยนี่เพคะ?" "ข้าไม่ชอบ เจ้าไปเปลี่ยนชุ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD