ตอนเย็น
“ได้เวลากลับบ้านแล้ว ดีใจจัง จะได้กลับบ้านนอนแล้ว เหนื่อยชะมัดเลย" ไอด้าพูดอย่างเหน็ดเหนื่อย
“เออ เบ๊บบี้วันนี้ให้นิตาไปส่งก็ล่ะกันนะ" ไอด้าบอกฉัน เพราะปกติไอด้าจะไปส่งฉันที่อพาร์ทเม้นท์ แต่ถ้าไอด้มาติดธุระก็จะให้นิตาไปส่งแทน
“อือ" ฉันตอบไอด้า
“ฉันไปก่อนนะ บาย" ไอด้าบอกฉันกับนิตา
“บาย/บาย"
“ไปกันเถอะเบ๊บบี้" นิตาบอกฉัน
“อือ"
พูดจบฉันกับนิตาก็เดินมาลานจอดรถ
“เบ๊บบี้" จู่ๆก็มีเสียงเรียกฉัน ฉันกับนิตาจึงหันไปมอง
“พี่ไบร์ท" ฉันวิ่งไปกอดพี่ไบร์ท พี่ไบร์ทคือพี่ชายฉันเองห่างกับฉัน 6ปี ฉันไม่ได้เจอพี่ไบร์ทนานเลยเมื่อจากพี่ไบร์ทไปเรียนต่อต่างประเทศทำให้ฉันกับพี่ไบร์ทไม่ได้เจอกันมา 8ปี
“เบ๊บบี้คิดถึงพี่ไบร์ทมากๆเลย"
“พี่ก็คิดถึงเบ๊บบี้เหมือนกัน"
กอดได้สักพักฉันก็เงยขึ้นหน้าถามพี่ไบร์ท
“พี่ไบร์ทไปมาพ่อกับแม่มาแล้วหรอคะ"
“ยัง พี่มาหาเบ๊บบี้ก่อนน่ะ แล้วเราค่อยไปหาพ่อกับแม่พร้อม
