ดวงตาคมจับจ้องหญิงสาว มนต์มีนาเบือนหน้าออก ในคำพูดนั้นเธอเข้าใจว่าจวินกำลังบอกอะไร เขากำลังจะตอกย้ำว่าที่เลิกกับเธอในวันนั้นก็เพราะเขาต้องเลือกคนที่เหมาะสมกับเขาที่สุดและคนคนนั้นไม่ใช่เธอ
“ค่ะ” มนต์มีนาตอบกลับสั้น ๆ ไม่ได้หันไปสบตาเขาอีก
การคุยกันของทั้งสองคนไม่ได้เป็นที่ผิดปกติจนคนอื่นในโชว์รูมต้องจับจ้องมอง จู่ ๆ จวินพูดขึ้นอีกว่า
“ยังไงก็แล้วแต่ของจะดีหรือไม่ดีก็ต้องลองก่อน ถ้าลองแล้วดีก็เอา แต่ถ้าไม่ดีก็ไม่เอา หรือคุณว่าไง”
ขณะที่พูดแววตาของจวินก็ทอประกายเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอย่างชวนควักลูกตาคู่นั้นออกมา เธอได้ข่าวแว่ว ๆ มาว่าจวินกำลังคบหากับไฮโซสาวคนหนึ่งอยู่ แต่ก็ไม่อยากสนใจถึงขั้นสละเวลาทำมาหากินเข้าไปอ่านรายละเอียด แล้วนี่เขายังกล้ามาพูดจาแบบนี้ใส่เธออีกหรือ
มนต์มีนาก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวมายืนนิ่ง เบือนหน้าไปทางอื่นทำให้จวินลดแววตาเช่นนั้นลง ที่เขาทำเช่นนั้นก็เพื่ออยากรู้ว่ามนต์มีนาจะมีท่าทีต่อเขาเช่นไร แต่สิ่งที่ได้กลับมา...คือเธอเมินเฉยไม่ได้สนใจเขา แววตาที่เธอมองเขาต่างไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง ทำให้ข้อสันนิษฐานของเขาน่าจะเป็นจริง
‘คงจะมีผัวใหม่ไปแล้วแน่ ๆ กลิ่นน้ำหอมที่ใช้ก็เปลี่ยนแล้ว’ ความหงุดหงิดที่เพิ่มขึ้นจากที่เห็นว่ามนต์มีนาไม่ได้มีปฏิกริยาอะไรกับเขามากไปกว่าลูกค้ากับคนขายสินค้าทำให้จวินสาดถ้อยคำเหยียดหญิงสาวให้รู้สึกว่าต้อยต่ำในสายตาของเขาออกไปอีกครั้ง
“แต่นะ...ถึงจะลองแล้วดีก็จริง แต่ว่าไม่เหมาะสมก็ไม่เอา คุณคงไม่ว่าอะไร”
ประโยคต่อมาทำให้มนต์มีนาเกือบจะหมดความอดทนตวัดฝ่ามือใส่หน้าผู้ชายตรงหน้า
จังหวะนั้นเจ้าของโชว์รูมสุดหล่อก็ขับรถกลับเข้ามาที่โชว์รูม เมื่อเห็นว่าท็อปเซลส์คนสวยกำลังยืนคุยกับว่าที่น้องเขยตัวเองอยู่ก็เดินเข้ามาสมทบด้วยเพราะเห็นว่าเป็นคนกันเอง
“คุณจิน เป็นไงบ้างครับ ถูกใจมั้ยครับ รุ่นนี้ทำขึ้นมาเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะ”
จวินเผยยิ้มท่าทางสบาย ๆ เป็นกันเองกับชวัลดนย์
“ก็ชอบนะครับ แต่คงต้องขอลองรถก่อน ว่ามันจะเหมาะกับผมจริง ๆ รึเปล่า ดูแต่ภายนอกคงตัดสินไม่ได้”
ขณะพูดสายตาคมก็ตวัดไปมองด้านหญิงสาวที่ยืนอยู่โดยที่ชวัลดนย์ไม่ได้สังเกต
“ได้อยู่แล้วครับ คุณจินสะดวกวันไหนเข้ามาเทสต์ได้เลย ทางเรามีสนามเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว”
“ครับ ผมจะติดต่อเข้ามาทันทีที่ว่าง”
หางเสียงชายหนุ่มลากยาว ชวัลดนย์ค้อมศีรษะรับอย่างสุภาพ
“ยินดีต้อนรับคุณจินทุกเมื่อครับ พร้อมกับส่วนลดพิเศษให้ว่าที่น้องเขยแบบจัดเต็มเลย”
คำว่า ‘น้องเขย’ ทำให้มนต์มีนาลมหายใจสะดุดจนต้องตวัดสายตามองชายหนุ่มอัตโนมัติก่อนจะหลุบตาลงเมื่อจวินก็กำลังจะหันมามองเธอ
“ผมว่าเราเข้าไปคุยในห้องทำงานผมดีกว่าครับ มีรถหลายรุ่นที่อยากให้คุณจินได้ดูเหมือนกัน”
“ครับ”
^
^
^
***โปรดติดตามตอนตาอไปนะคะ
เรื่องนี้มีรูปเล่มเหลืออยู่ 1 เล่ม สนใจเก็บไว้ เข้าไปทีกที่เฟสบุ๊ค มตนิกานต์ นักเขียน เลยค่า