คนแปลกหน้าที่รู้จัก...11/2
928 Words
สามเดือนต่อมา โชว์รูมรถหรูที่ทำงานของมนต์มีนา...หญิงสาวกำลังพาลูกค้าวีไอพีชมรถสปอร์ตลิมิติดอิดิชันรุ่นใหม่ล่าสุดที่ผลิตจำหน่ายเพียงห้าร้อยคันทั่วโลกและเพิ่งเปิดตัวในต่างประเทศได้ไม่นาน บริษัทที่เธอทำงานอยู่เป็นผู้นำเข้ามาในประเทศไทย ราคาขายในประเทศไทยเป็นตัวเลขกลม ๆ ที่แปดสิบล้านบาท ท็อปเซลส์คนเก่งให้รายละเอียดของรถแก่ลูกค้าด้วยท่าทางคล่องแคล่วอธิบายทุกองค์ประกอบของรถได้อย่างลื่นไหลน่าฟัง ข้อมูลของเธอละเอียดชัดเจนราวกับเป็นหนึ่งในทีมออกแบบยนตรกรรมสุดหรูคันนี้
ลูกค้าคู่รักที่มนต์มีนากำลังดูแลอยู่เป็นเศรษฐีใหม่อายุยังน้อย แม้จะเป็นไปได้มากว่าลูกค้าคู่นี้เข้ามาชมรถหรูเพื่อสร้างคอนเทนต์ให้ตัวเองในโลกโซเชียล เพราะเพียงแค่ได้เข้ามาถ่ายภาพกับรถราคาแพงระยับไปลงสื่อโซเชียลของตนเท่านี้ก็สามารถทำให้คนส่วนหนึ่งเชื่อได้แล้วว่าทั้งคู่เป็นเจ้าของรถยนต์ที่กำลังเป็นที่จับจ้องของมหาเศรษฐีทั่วโลก กระนั้นหญิงสาวก็ทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มที่ กระทั่งลูกค้าคู่นี้กลับออกไป เจ้าของโชว์รูมที่เข้ามาดูงานวันนี้จึงเข้ามาพูดคุยกับเธอ
โชแปง หรือ ชวัลดนย์ วัฒนาวรดล วัย 35 ปีไฮโซหนุ่มทายาทนักธุรกิจนำเข้ายานยนต์หรูอันดับหนึ่งของประเทศ พ่วงตำแหน่งหนุ่มโสดในฝันประจำปีนี้ที่เปิดให้คนร่วมโหวตผ่านช่องทางโซเชียลของนิตยสารออนไลน์ชื่อดังฉบับหนึ่ง
“เป็นยังไงบ้างครับคุณมี่”
เสียงนุ่มเอ่ยถามมาพร้อมกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่ทำเอาหัวใจสาว ๆ หลายคนละลาย แม้แต่มนต์มีนายังรู้สึกแอบเขินเขาบ้างเมื่อยืนคุยกันต่อหน้า
“ก็ เดี๋ยวลูกค้าติดต่อเข้ามาค่ะ”
ชวัลดนย์ยิ้มกว้าง ดวงตาดำเป็นประกายสะท้อนเงาคนตรงหน้า
“ผมหมายถึงคุณมี่ครับ สบายดีมั้ย ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์”
ชายหนุ่มเพิ่งเดินทางกลับมาจากการไปร่วมงานเปิดตัวรถนำเข้ารุ่นใหม่ในต่างประเทศ
“อ้อ สบายดีค่ะ แล้วคุณโชแปงล่ะคะ งานที่นู่นราบรื่นดีไหม”
มนต์มีนาถามด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับการเปิดตัวรถที่ชายหนุ่มไปดูมา
“ดีครับ เป็นรุ่นที่น่าตื่นเต้นมากคงจะถูกใจคนสายสปอร์ตและสายซิ่งทั้งหลาย เชิญคุณมี่ทางนี้ดีกว่า ผมมีของฝากมาให้มันเดย์ด้วย”
มนต์มีมาจ้องมองใบหน้าที่ขยันส่งยิ้มให้เธอนั้นด้วยแววตาเกรงใจ พลางเหลือบมองคนอื่นที่ยืนอยู่รอบด้านและเริ่มจะทำตัวไม่ถูก เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งเคยเข้ามาคุยกับเธอเหมือนกันเรื่องผู้บริหารหนุ่มในทำนองว่า
“ฉันว่าคุณโชแปงต้องชอบมี่แน่ ๆ เลย ดูสิไม่เคยเห็นคุยกับเซลส์คนไหนมากเท่ามี่เลยนะ”
“อย่าคิดไปไกลขนาดนั้นเลย ฉันมีลูกแล้วนะใคร ๆ ก็รู้ แล้วคุณโชแปงจะมาสนใจอะไรกับแม่ลูกติดอย่างฉัน อีกอย่าง...”
หญิงสาวถอนหายใจเมื่อคิดถึงความเหมาะสมระหว่างเธอกับชายหนุ่มที่สมบูรณ์พร้อมทั้งหน้าตา ฐานะและชาติตระกูลอย่างชวัลดนย์
เพื่อนร่วมงานยังอยากรู้ต่อ จึงถาม
“แล้วถ้าคุณโชแปงชอบเธอขึ้นมาจริง ๆ ล่ะมี่ เธอจะว่าไง”
มนต์มีนายิ้มอ่อน “ตอนนี้ฉันมีผู้ชายที่ฉันรักที่สุดอยู่แล้วนะ คนอื่นฉันยังไม่อยากคิดหรอก”
เธอทำงานที่นี่มาเป็นปีที่สามแล้ว ไม่แปลกที่เพื่อนร่วมงานจะรู้ว่าผู้ชายที่มนต์มีนาพูดถึงคือลูกชายหน้าตาน่าเอ็นดูของเธอที่เคยพามาทำงานด้วยเป็นบางครั้งเพราะพี่เลี้ยงของมันเดย์ลาหรือโรงเรียนของลูกหยุดเนื่องในโอกาสต่าง ๆ และแม่กลอยของลูกไม่ว่าง โชคดีที่ที่ทำงานแห่งนี้มีห้องสำหรับเด็กไว้บริการลูกค้าที่มีเด็กมาด้วยและเธอก็ขออนุญาตก่อนทุกครั้งหากจำเป็นต้องพาลูกมาที่ทำงานด้วย
“ถามจริง ๆ นะมี่ เธอไม่สนใจคุณโชแปงแน่นะ แบบว่า เอ่อ แค่ไม่นานก็ได้”
มนต์มีนาเข้าใจความหมายที่เพื่อนร่วมงานที่เป็นหน้าตาของโชว์รูมอีกคนหนึ่งต้องการจะสื่อ การเป็น ‘ชั่วคราวหรือนางบำเรอ’ อาจจะเป็นงาน ‘ไซด์ไลน์’ รายได้งามของใครหลายคน แต่นั่นไม่ได้อยู่ในความคิดของมนต์มีนา
“ไม่หรอก จะชั่วคราวหรือถาวรฉันก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย”
มนต์มีนามีสีหน้าอึดอัดใจก่อนจะระบายลมหายใจออกมา...ครั้งหนึ่งเธอเคยลุ่มหลงความสมบูรณ์แบบของผู้ชายคนหนึ่งจนหมดหัวใจ สุดท้ายพอเขาเบื่อเขาก็สลัดเธอทิ้งอย่างไร้เยื่อใย ทิ้งสิ่งที่พิเศษสุดไว้ให้เธอโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจและไม่เคยรู้ว่ามี สิ่งเดียวที่ช่วยเยียวยาจิตใจที่แหลกสลายของเธอและเป็นสิ่งที่คอยย้ำเตือนเธอเสมอว่าอย่าไปทุ่มทั้งหัวใจกับใครอีก
เธอไม่คิดหลงตัวเองขนาดที่ว่าจะมีไฮโซหนุ่มมาหลงรักอย่างจริงใจ เรื่องแบบนั้นคงมีแต่ในนิยายเท่านั้น
^
^
^
***เปิดตัวคนที่นักอ่านอยากให้เปิดแล้วนะ ว่าแต่ เอ๊ะ เขาเป็นใครคุณโชแปง
- Writer
