เด็กหน้าเหมือน…10/1
1000 Words
เวลาผ่านไปจนถึงวันที่ลูกชายของมนต์มีนาอายุได้หนึ่งขวบเต็ม หญิงสาวจัดงานฉลองวันเกิดเล็ก ๆ ให้ลูกชาย ภายในงานมีกันแค่สามคนซึ่งก็คือเธอกับลูก และกันยา เด็กชายเติบโตขึ้น สมบูรณ์แข็งแรงและเป็นเด็กอารมณ์ดี เท่านี้คนเป็นแม่ก็สุขใจอย่างที่สุดแล้ว ตลอดหนึ่งปีเธอใช้เวลาอยู่กับลูกในทุกวัน ตัวแทบจะติดกันตลอดเวลา ถึงตอนนี้มนต์มีนาพร้อมที่จะออกไปทำงานนอกบ้าน จึงต้องหาพี่เลี้ยงที่ไว้ใจได้มาช่วยดูแลลูกช่วงเวลาที่เธอไปทำงานก่อนที่มันเดย์จะถึงเกณฑ์เข้าเตรียมอนุบาล
หญิงสาวกับกันยาช่วยกันหาพี่เลี้ยงที่จะมาช่วยดูแลมันเดย์ โดยหาข้อมูลจากช่องทางต่าง ๆ รวมถึงสอบถามจากปลายเพื่อนอีกคนที่ตอนนี้มีลูกสองคนแล้ว จนได้ข้อสรุปที่ศูนย์พี่เลี้ยงเด็กที่ได้รับคำแนะนำจากปลาย ระหว่างนั้นมนต์มีนาก็มองหางานทำ เธอไม่ได้คิดจะกลับไปทำงานในสายพริตตีซึ่งเพื่อนหลายคนก็ยังทำอยู่แม้บางคนจะมีลูกแล้วก็ตาม และดูเหมือนโชคชะตาก็ไม่ได้โหดร้ายกับหญิงสาวจนเกินไปนักเมื่อในที่สุดเธอก็ได้งานเป็นเซลส์ที่โชว์รูมรถยนต์หรูยี่ห้อหนึ่งซึ่งเป็นงานตรงตามความถนัด จากประสบการณ์ที่หญิงสาวทำงานด้านนี้มาตั้งแต่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยประกอบกับเรียนจบด้านการตลาดมาโดยตรงทำให้เธอสามารถทำงานด้านนี้ได้อย่างราบรื่น ด้วยหน้าตา ความรู้ความสามารถที่มีส่งผลให้เธอเป็นพนักงานขายที่มียอดขายสูงสุดประจำโชว์รูม
2 ปีผ่านไป
วันนี้เด็กชายมันเดย์ หรือ มนตรธร จีนะสกุล อายุครบสามขวบ ซึ่งตรงกับวันหยุดงานของผู้เป็นแม่และคุณป้ากันยา พริตตียังสาวที่มันเดย์เรียกเธอว่า ‘แม่กลอย’ ด้วยอีกคน กันยาชวนมนต์มีนาให้พาลูกชายมาฉลองวันเกิดที่ห้างสรรพสินค้ากลางเมือง จะได้พาเด็กน้อยไปดูสัตว์ในโลกใต้ทะเลที่ชั้นใต้ดินของห้างด้วย มันเดย์ได้เห็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจในวัยของเขา จากนั้นค่อยพากันกลับขึ้นมาหาของกินอร่อย ๆ ซึ่งมนต์มีนาก็ไม่มีปัญหาอะไร
กันยาเลี้ยงดูมันเดย์ราวกับเป็นลูกชายของเธอเอง นอกจากมาหาทุกครั้งที่มีเวลาว่างแล้วยังซื้อของเล่นของกินมาฝากทุกครั้งจนมนต์มีนาที่เป็นแม่แท้ ๆ แทบไม่ต้องซื้อของเล่นใหม่ ๆ ให้ลูกชายเลย หญิงสาวก็บอกกับเพื่อนรักด้วยความเกรงใจเสมอว่าไม่ต้องซื้อของเล่นอะไรมาเพิ่มแล้ว เพราะมันเดย์ยังเล่นไม่เบื่อสักชิ้น
ก่อนจะเดินลงไป Underwater World มนต์มีนาอยากแวะเข้าห้องน้ำก่อนจึงเอ่ยกับกันยาที่เดินอุ้มมันเดย์ไม่ยอมวางว่า
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า”
“อื้อ เดี๋ยวฉันกับมันเดย์รออยู่แถวนี้ ๆ นะ”
มนต์มีนาเลิกคิ้ว เพราะคิดว่ากันยาจะถามเด็กชายว่าอยากจะเข้าห้องน้ำด้วยหรือไม่ แต่ ‘แม่กลอย’ กลับตอบแทนลูกชายเธอเสียนี่ จึงเอ่ยถามลูกชายเผื่อหนุ่มน้อยจะอยากเข้าห้องน้ำด้วย
“มันเดย์อยากไปห้องน้ำกับแม่ก่อนลงไปดูปลามั้ยครับ
“ไม่เข้าคับ” เด็กชายตัวนุ่มยิ้มตอบ เสียงแกติดแหบเล็กน้อย เป็นเด็กอารมณ์ดีพูดเก่งและช่างซักช่างถาม
“โอเค งั้นอยู่กับแม่กลอยก่อนนะครับ”
“คับ”
“ไปเถอะ ฉันดูลูกเอง”
กันยาหันมาพูด คนเป็นแม่จริง ๆ เห็นเพื่อนสนิทเอ็นดูลูกของเธอเหมือนเป็นลูกแท้ ๆ ก็อดตื้นตันไม่ได้ กันยาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอจริง ๆ คล้อยหลังมนต์มีนาที่เดินแยกไปห้องน้ำ กันยาก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มหลานชายด้วยความมันเขี้ยว มองหน้าหนุ่มน้อยหน้าตาน่าเอ็นดูในอ้อมแขนพลางให้นึกถึง
ลูกในท้องที่แท้งไป
ถ้าลูกเธอมีโอกาสได้เกิดมา คงจะได้มาเป็นเพื่อนเล่นกับมันเดย์ พริตตีสาวที่มีอดีตอันขมขื่นไม่แพ้มนต์มีนารีบขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านที่มักจะวนเวียนเข้ามาในสมองเวลาที่เธอได้ใกล้ชิดกับเด็กออกไป ดึงสติมาอยู่กับปัจจุบัน
ในตอนนั้นมันเดย์ก็หันไปเห็นหุ่นยนต์ตัวใหญ่ที่ตั้งโชว์อยู่ เป็นหุ่นยนต์ตัวโปรดในหนังที่เด็กชายชอบดูจึงชี้ชวนให้ผู้เป็นป้าได้ดูด้วย
“แม่กลอย บัมเบิลบี อยู่นั่นคับ...บี...บี...เดย์ไปหาบี”
ร่างเล็กขยับตัวยุกยิกเพื่อลงจากอ้อมกอดของกันยา และเมื่อเท้าแตะพื้นก็รีบวิ่งเข้าไปหาหุ่นยนต์สีเหลืองตัวใหญ่สีหน้าตื่นเต้นดีใจ
“แม่กลอยถ่ายรูปให้มันเดย์กับบีนะครับ...โพสต์ท่าหล่อ ๆ เลยครับ หนึ่ง สอง สาม”
เสียงกดถ่ายภาพจากโทรศัพท์มือถือของกันยาดังรัว ๆ ระหว่างที่สองป้าหลานรอมนต์มีนาเข้าห้องน้ำ ทั้งคู่ถ่ายรูปกับหุ่นยนต์กันอย่างสนุกสนาน ในโทรศัพท์ของกันยามีแต่รูปหลานตั้งแต่เล็กจนถึงปัจจุบันทุกช่วงอายุเลยก็ว่าได้ ในจังหวะนั้น หญิงวัยกลางคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนี้ยบหรู ในมือมีกระเป๋าแบรนด์เนมราคาไม่ต่ำกว่าเจ็ดหลัก เดินมาในทิศทางที่กันยาและเด็กชายมนตรธรถ่ายรูปและเล่นกันอยู่รอบหุ่นยนต์ ด้วยความที่เป็นเด็กทำให้มันเดย์ไม่ทันระวังวิ่งตัดหน้าหญิงสูงวัยคนนั้นจนเกือบจะชนกัน
“อุ๊ย! ลูกใครเนี่ย ทำไมปล่อยให้มาวิ่งเล่นไม่ระวังแบบนี้”
^
^
^
***เดย์เจอใครหนอ เอ็นดูมันเดย์ด้วยนะค้าบบบ
กดติดตาม และเป็นกำลังใจให้มันเดย์ด้วยนะค้าบ
- Writer
