พะยอมไม่ได้คิดอะไร เธอสงสารป้อม จึงเปิดทางให้เด็กหนุ่มเข้ามาหลบเป็นประจำ
“ครับ” ป้อมตอบก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย
“คราวนี้เรื่องอะไรอีกล่ะ?”
พะยอมเอ่ยถาม เธอส่งกระป๋องเบียร์ให้เด็กหนุ่ม พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
ป้อมก้มหน้าลง พะยอมเห็นใบหูของเด็กชายแดงก่ำ
“อย่าบอกนะว่าอีนั่นมันจะปล้ำเรา!!” พะยอมถามเสียงตระหนก ป้อมเป็นหนุ่มก็จริง แต่ป้อมคือลูกเลี้ยงไม่ใช่คนอื่น หากเรื่องนี้รู้ถึงหูทัพ คนที่จะลำบากคือป้อมนั่นเอง ทัพหลงเมียจนลืมลูก สุดใจบอกอะไรทัพเชื่อหมด
“คือ...” ป้อมกระอึกกระอัก เขาเงยหน้าขึ้นยิ้มแหยๆ ให้พะยอม “พี่ผมจะทำไงดี” ป้อมถามเสียงอ่อยๆ
“เสร็จมันแล้วหรือไง?” พะยอมถามต่อ
ป้อมผงะ!! กระพริบเปลือกตาปริบๆ มองเพื่อนแม่แบบขอความเห็นใจ
พะยอมโบกมือ “ถึงขั้นไหนแล้ว เสร็จมันแล้วหรือว่าแค่ภายนอก” หม้ายสาวถามต่อ เธอกำลังหาทางช่วย หากไม่เกินเลยไปไกลนัก ก็ยังมีทางแก้
ป้อมหน้าแ
