ปานตาตอบเสียงเคร่งไม่แพ้กัน
“ขึ้นไปดูกันเถอะ...อีนั่นเป็นใคร แบบนี้ต้องยำให้เข็ด ที่มันอ่อยน่ะผัวฉัน!!” ชบาคำรามฮึมฮำ
“พี่พุทธไม่ใช่แค่ผัวแกนะนังชบา ผัวฉันด้วย!!” ปานตารั้งไว้ เธอตะคอกใส่เพื่อน เรื่องนี้ยอมไม่ได้หากมีใครบางคนแอบอ้าง
“เออน่า รู้แล้ว เราไม่ควรมากัดกันว่าปะ ที่ต้องรีบทำคือไปจัดการอีนั่น”
ชบาจิปาก สะบัดมือปานตาแรงๆ หล่อนเดินฉับๆ ขึ้นไปชั้นบน เพื่อตามหาคนที่คิดจะมาแย่งของรักของตนเอง มีปานตาเดินตามไปติดๆ อาการคล้ายๆ กัน ตาขวาง และพร้อมจะปะทะ หากประจันหน้ากันตรงๆ
แต่...ทั้งสองสาวขึ้นมาไม่ทัน มะไฟเดินเข้าไปนั่งต่อหน้ารองปลัด อบต. เธออยู่ในสภาพสำรวม มีรอยยิ้มน้อย ไม่หวั่นไหว สายตาคมดุที่ทอดมอง
ไม่มีใครรู้ว่ามะไฟตอบโต้คำถามรองปลัด อบต. ไปว่าอย่างไร รู้แค่เพียงท่านพอใจ... ยิ่งเมื่อเห็นเกรทเฉลี่ยของมะไฟ บนใบประกาศ คุณสมบัติพร้อมแบบนี้ แทบจะหาไม่ได้ เมื่อเด็กฝากแต่ละคนที่ผู้หลัก
