อาญาซาตาน

EP 9

ฉันเพิ่มเงินเดือนให้อีกหมื่นหนึ่ง สำหรับเป็นค่าซื้อของกินตอนอยู่ที่นี่ ฝากบอกน้องกับยายเธอว่า ห้ามไปบ้านฉันหรือเธอห้ามพามาที่นี่เด็ดขาด ห้ามโทรไปกวนฉันกับทุกคนที่บ้านด้วย ยกเว้นว่าจะมีเรื่องจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น ถ้าเป็นไปได้ เธอควรต้องทำให้นายนั่นรักจนหลงกับบทบาทบนเตียงของเธอ

เพราะอาจจะทำให้เธออยู่กันมันอย่างสบายกว่านี้ เผื่อฉันกับพ่อเธอจะได้ทุกอย่างกลับมา โดยไม่ต้องเสียเงินซื้อคืนสักแดงเดียว แต่ถ้าทำไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร ขอแต่อย่าเผลอหลุด จนนายนั่นจับได้ว่าเธอไม่ใช่ยัยมิวก็แล้วกัน นี่เงินเดือนแรก เดือนต่อ ๆ ไปตาโรจน์จะเอามาให้เอง

อ้อ!!! อีกเรื่องเก็บบัตรประชาชน ของทุกอย่างที่จะทำให้นายนั่นจับได้ไว้อย่างมิดชิดนะ ห้ามเผลอวางไว้ไม่เป็นที่เด็ดขาด เพราะถ้าเธอพลาดเมื่อไหร่ เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ฉันจ่ายให้เป็นค่ารักษายายเธอ รวมทั้งเงินที่ฉันต้องลงทุนซื้อของใช้สารพัดให้มาอีก เธอจะต้องหามาคืนฉันให้ครบทุกบาททุกสตางค์ โดยไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ”

“ค่ะ”

กัณหารับสั้น ๆ กับคำสั่งหรือข้อห้ามอันยาวเหยียด จากผู้หญิงที่ตัวเองไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือย่าแท้ ๆ เพราะแววตาที่ย่ามองมาหานั้น มันช่างไร้ซึ่งความรัก ไร้ซึ่งความเอ็นดู ไร้ซึ่งความผูกพันเสียเหลือเกิน

“งั้นพวกเรากลับได้เที่ยงแล้ว เลยเวลาเดี๋ยวไอ้บ้านั่นเดินมาบอกเลิกข้อเสนอจะเสียกันเปล่า ๆ”

กัณหายกมือไหว้คนทั้งสาม แล้วหันกลับมามองบ้านที่จะต้องอยู่ถึงสองปีด้วยใบหน้าเหงาหงอย ก่อนจะนั่งลงกับชุดรับแขก คว้าไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด กดไปหายายที่ได้มือถือเครื่องเก่าของหลานสาวเอาไว้ใช้แทน สองยายหลานพูดคุยกันสักพักเท่านั้น

แล้วก็ทยอยลากกระเป๋าใบใหญ่ทั้งสามขึ้นไปชั้นบน ซึ่งทำเป็นห้องนอนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น จึงกว้างเกินความจำเป็นไปหน่อย สำหรับคนเคยอยู่ในที่คับแคบมาตั้งแต่จำความได้ ชุดอยู่กับบ้านของคุณหนูมิวในกระเป๋าใบแรก ถูกรื้อออกมาสำรวจ กระโปรงสั้น กางเกงขาสั้นกับเสื้อตัวเล็กตัวจิ๋วแทบทั้งนั้น

ใบสองดูยังไง ๆ ก็บอกกับตัวเองได้อย่างมั่นใจว่า ไม่มีทางจะซื้อหามาใส่เองแน่ พวกผ้าเจอร์ซี่ ผ้ามันผ้าซาตินทั้งบางทั้งสั้น แถมมีชุดซีทรูติดมาด้วย ส่วนชุดชั้นในก็ไม่ต้องพูดถึง นอกจากจะยีห้อดังราคาแพงแล้ว ยังเซ็กซี่จนไม่อยากหยิบมาใส่ด้วยซ้ำ

ไม่เข้าใจว่าคุณหนูมิวตัวจริงชอบใส่ได้ยังไง แถมยังมีจีสตริงปะปนมาด้วย ครั้นจะฝืนกฏแล้วไปหาซื้อมาใหม่ก็ทำไม่ได้ เพราะเสาวรสกำชับนักหนาว่าผู้ชายปากจัดคนนั้น อาจจะสงสัยได้ว่าคนที่เขาจะมานอนด้วยเป็นตัวปลอม 

กระเป๋าใบที่สาม ค่อยทำให้โล่งใจมาหน่อย เพราะเป็นเสื้อผ้าใส่ออกนอกบ้าน ซึ่งดูจะรัดกุมเรียบหรูดูดี ราคาแต่ละชุดก็ไม่เบา กัณหาจัดทุกอย่างเข้าตู้ไม้สักเนื้อดีแบบบิ้วอินไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยตามนิสัย แล้วหันไปจัดการเปิดกล่องเครื่องสำอางค์กับเครื่องประทินผิวราคาแพงลิบลิ่วไว้บนตู้เครื่องแป้ง

เสร็จก็เดินลงไปชั้นล่าง เห็นเจียงกับเด็กสาวอีกคน กำลังถือพัดลมเดินตรงมาหา เจียงยิ้มน้อย ๆ ให้ ผิดกับเด็กอีกคน ที่จ้องมองมาหาด้วยสายตาไม่ใคร่จะเป็นมิตรนัก แต่กัณหาไม่คิดจะสนใจ

“คุณเสือให้เอามาค่ะ แล้วเจียงจะเอารีโมทแอร์กลับไปด้วย”

กัณหาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้ม แล้วยืนมองสองสาวจากไป สลับกับมองยังพัดลม ถ้าเป็นคุณหนูมิวตัวจริง คงทนไม่ได้หากขาดแอร์ แต่สำหรับตัวปลอม บ้านสะอาด สวนสวย แถมลมโกรกผ่านตลอดขนาดนี้ ก็อยู่ได้โดยไม่แคร์กับอากาศร้อนเลย เพราะบ้านเก่าร้อนกว่านี้หลายเท่านัก

พัดลมทิ้งไว้ชั้นล่างหนึ่ง ถูกยกขึ้นชั้นบนอีกหนึ่ง แล้วก็ตรงเข้าไปอาบน้ำ เสร็จแล้วจะได้ใช้แท็ปเลสใหม่ของคุณหนูมิวทำงานด่วนส่งให้ บ.ก. สักที หลังจากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นมาหลายวันแล้ว อาหารเที่ยงกับเย็นเป็นเพียงมาม่าคับเท่านั้นแล้วก็นั่งทำงานต่อ

จนสองทุ่ม ถึงได้พาหุ่นร้อยเจ็ดสิบในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อกล้ามลุกเดินขึ้นไปชั้นบน เพื่ออาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน เพราะเหนื่อยและง่วงเต็มทีแต่พอจับชุดนอนกับชั้นในขึ้นมาใส่ ก็หนังตาแข็งขึ้นมาทันที กับความวาบหวิว จนต้องรีบคว้าเสื้อคลุมแบบเข้าชุดกันขึ้นสวมทับไว้ ถึงได้เบาใจว่าไม่โป๊ะจนเกินไป

“อุ๊ย!!!”

แต่ร่างที่ยืนอยู่หน้ากระจกถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ ๆ ประตูห้องที่ลืมกดล็อคก็เปิดผางออก พร้อมกับเจ้าของบ้านร่างสูงใหญ่ในสูทผ้าวูลสีเทา ตัวเสื้อถูกพาดไว้กับแขนที่มีเสื้อเชิ้ตสีขาวราคาแพงหุ้มเอาไว้ ฃ

เหมือนคนกำลังจะเดินทางไกล มากว่าจะเพิ่งกลับจากทำงาน สายตาคู่ดุดัน จ้องมองไปยังเจ้าของหุ่นสูงแทบไม่กระพริบ ขณะเดินเข้าไปหา

จนคนถูกมองต้องถอยหลังไปอย่างหวาดระแวง แล้วก็ได้คิดว่า หน้าที่นางบำเรอ คงกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้เป็นแน่ และแม้จะเตรียมตัวเตรียมใจมาอย่างดิบดีสักแค่ไหน สุดท้ายก็ยังหวาดกลัวชายแปลกหน้า ร่างใหญ่พร้อมสายตาหาแววความเป็นมิตรไม่มีอยู่ดี

ชาครีย์เดินตามไปเรื่อย ๆ กระทั่งแผ่นหลังของคนถอยหนี ชนกับประตูตู้เสื้อผ้า สองแขนแข็งแรงที่ยังมีสูทพาดอยู่ จึงยกขึ้นค้ำประตูไว้เพื่อกันไม่ให้เจ้าหล่อนหนีไปไหนได้อีก เขาก้มหน้า เข้าไปใกล้ ๆ ส่งน้ำเสียงเบาแต่หนักไปหา ควบคู่กับสายตาดูหมิ่นอย่างไม่ปิดบัง

“ทำไม! ไอ้หน้าตื่น ๆ กับการถอยหนีของคุณนี่! กำลังจะสื่อให้ผมรู้ว่าคุณกลัวงั้นเหรอ!”

กัณหาเลือกที่จะยืนนิ่งเงียบไม่ตอบโต้อะไร สองมือหนาจึงละจากการค้ำบานประตู มาเป็นจับสองไหล่แล้วบีบแรง ๆ ใบหน้าเขาตอนนี้บูดบึ้งสายตาชิงชังผู้หญิงที่พรากชีวิตน้องสาวคนเดียวไปอย่างที่สุด โดยไม่สนใจกับเสื้อสูทที่ตกลงไปกองอยู่กับพื้นสักนิด