แต่วิธีการลงมือที่โหดเหี้ยมเกินมนุษย์มนานั่น ถ้าไม่ใช่คีธ แล้วเป็นใครล่ะ?
ฆาตกรโรคจิตเหรอ?
หรือมีสิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกันกับคีธแฝงตัวอยู่ในหมู่มนุษย์อีกกันแน่?
พรึ่บ
จมอยู่ในภวังค์ไม่นานก็กระชากตัวเองกลับสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน พบว่าคีธยังนั่งอยู่ที่เดิม และจับจ้องฉันด้วยสายตาลึกล้ำคาดเดายากเหมือนเคย ดังนั้นฉันจึงลงจากเตียง เข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน จัดการผมเผ้าแบบลวก ๆ พอไม่ให้น่าเกลียด เรียบร้อยแล้วก็ลงบันไดไปยังชั้นล่าง เข้าครัวเพื่อทำอาหารเช้า
ทุกย่างก้าว ฉันรับรู้ว่ามีเงาสูงใหญ่ของใครบางคนตามติดอยู่เสมอ จวบจนหันหน้าเข้าเคาน์เตอร์นั่นแหละ ฝีเท้านั้นถึงเงียบไป เปลี่ยนเป็นเสียงลากเก้าอี้จากด้านหลัง ทำให้พอเดาได้ว่าคีธคงนั่งลงตรงโต๊ะทานข้าวแล้ว
“ไม่คุย” เสียงแหบห้าวดังขึ้นหลังจากผ่านไปประมาณครึ่งนาที
“...” ทางฝั่งฉันเงียบเหมือนเดิม สนใจเพียงวัตถุดิบที่นำออกมาวางบนเคาน์เตอร์
จะให้ค
