ผมกลับถึงบ้านหลังจากใช้เวลาทั้งวันช่วยสตาร์เก็บลำไย ในหัวของผมยังคงนึกถึงช่วงเวลาที่แสนมีความสุข และการทำงานร่วมกันกับสตาร์ ผมรู้สึกว่ายายของสตาร์และครอบครัวของเธอเริ่มเปิดใจให้กับผมบ้างแล้ว ผมคิดว่าจะเป็นอีกหนึ่งวันที่ดี
“ไปไหนมาล่ะเฟิร์ส ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียว” ยายโต๊ะเอ่ยถาม ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ผมไม่ค่อยได้ยิ้ม หัวเราะสักเท่าไหร่ คงจะแปลกตาที่ได้เห็นผมดูมีความสุขแบบนี้
“ไปช่วยเพื่อนเก็บลำไยมาครับ” ผมขานตอบ
“เพื่อน? มีเพื่อนอยู่แถวนี้ด้วยเหรอ?”
“หลานสาวร้านขายปุ๋ยที่ผมเคยเล่าให้ฟังไงยาย” เสียงพี่ป๋อแทรกขึ้น ผมรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูกแฮะ สถานะของผมกับสตาร์ก็เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ
ผมยืนคุยกับพี่ป๋อและยายโต๊ะอยู่สักครู่ ก็รีบเข้ามาที่ห้องพักตัวเอง ตั้งใจจะอาบน้ำ แล้วออกไปช่วยงานคนอื่นๆ แต่เมื่อผมเปิดประตูบ้านเข้ามา ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปในพริบตา
ผมเห็นยายนอนนิ่งอยู่บนเตียง นิ่งจนผมรู้สึ
