Draven ไดมอนด์ EP.8 แฟนไดมอนด์
1848 Words
EP.8 แฟนไดมอนด์
หน้าคฤหาสน์ตระกูลนอร์
“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะคะ” เธอบอกไดมอนด์ที่เป็นคนขับรถมาส่ง
“...”
“เข้าใจหรือเปล่าคะเนี้ย หนูเมาเองเฮียไม่ได้ผิดอะไร”
“...” ไดมอนด์ยังคงนิ่งเงียบนั่งฟังเด็กสาวพล่ามเรื่องไร้สาระ แต่อีกใจก็อยากถามออกไปว่าเพราะอะไรทำไมใครๆถึงรู้ไม่ได้
“ตกลงกันตามนี้นะคะ” พูดจบเธอจึงเปิดประตูลงมาจากรถทันที ไดมอนด์ทำได้แค่จ้องมองเธอเดินเข้าไปในบ้านที่มีเพื่อนสนิทของเขายืนรออยู่หน้าประตู เขาจึงลงกระจกลงเพื่อทักทายฮันเตอร์
“เจอกันไอ้ได”
“อืม” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะมองไปที่เด็กสาวที่ยืนอยู่หลังพี่ชาย หลังจากนั้นจึงขับรถออกมาทันที
“ยัยเด็กบ้านี่คิดจะตอกฉันแล้วทิ้งหรือไง เหอะ!” เคล้นหัวเราะอย่างเย้ยหยันก่อนจะหันกลับมาตั้งใจขับรถ
Part ซัลลี่
“ไง เที่ยวกันจนจะไม่กลับบ้านเลยหรือไง ถ้าเฮียไม่โทรตามจะกลับไหมบ้าน”
“เฮียก็พูดเกินไปค่ะ หนูขึ้นห้องแล้ว!” ซัลลี่รีบขึ้นมาบนห้องด้วยความรวดเร็วเพื่อจะมากินยาคลุมที่เขาให้ไดมอนด์พาแวะซื้อเมื่อสักครู่นี้ ถึงเขาจะบอกว่าปล่อยนอกแต่ก็ยังคงเสี่ยงตั้งครรภ์อยู่ดี
“เขาคงจะไม่เล่าให้เฮียฟังหรอกมั้ง” ในใจก็แอบหวั่นเพราะเขายังไม่ได้ตกปากรับคำกับเธอเลยว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดเข้าไลน์ของไดมอนด์ที่เคยบล็อกเอาไว้เมื่อแปดปีก่อน
“หวังว่าจะยังคงใช้ไลน์เดิม” เมื่อกดปลดบล็อกเธอจึงส่งข้อความไปหาเขาทันที
ซัลลี่ : เมื่อกี้เฮียยังไม่ได้รับปากซัลว่าจะไม่พูดเรื่องวันนี้ ช่วยรับปากให้มั่นใจหน่อยว่าจะไม่พูด
เธอจ้องมองข้อความของตนด้วยใจที่หวาดหวั่น เพียงไม่กี่วินาทีข้อความนั้นก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว เธอจึงรีบกดออกจากแชทด้วยความรวดเร็ว
ติ๊ง!
ไดมอนด์ : ฉันไม่ใช่พวกผีเจาะปากมาพูดอยู่แล้ว
ข้อความที่ตอบกลับมาทำให้ซัลลี่ต้องรีบกดเข้าไปเพื่อตอบกลับ
ซัลลี่ : ตอบให้ตรงคำถามสิคะ ว่าจะไม่บอกเฮียหรือไม่เล่าให้ใครฟัง
ไดมอนด์ : เออ
ข้อความสุดท้ายของไดมอนด์ทำให้เธอเบาใจลงได้เยอะ เพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่เคยผิดสัญญาไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม แล้วอีกอย่างเขาก็คงไม่อยากหักกับฮันเตอร์เพราะแค่พลาดมามีอะไรกับเธอ
“เฮ้อ! ถ้ารู้ว่าเมาแล้วจะเป็นแบบนี้ไม่กินหรอก!” ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ความเจ็บที่ไดมอนด์มอบให้ยังคงทำงานอยู่ที่ใจกลางความเป็นสาวของเธอไม่หยุดหย่อน
หลานวันผ่านไป
“หมวย ไปช่วยเฮียเลือกของหน่อยดิ” ฮันเตอร์บอกน้องสาวที่กำลังนั่งกินขนมอยู่ที่สวนหลังบ้าน
“เลือกอะไรไปให้ใครคะ?”
“ว่าที่พี่สะใภ้หมวยไง”
“ห้ะ! เฮียเฮียมีแฟน!”
“ยัง เขายังไม่รับรักเฮียเลย” สีหน้าของฮันเตอร์บ่งบอกถึงความเศร้า ทำให้ซัลลี่ประหลาดใจไม่น้อย เพราะปกติพี่ชายของเธอเป็นเพล์บอยควงผู้หญิงไปวันๆ
“จะ..จริงปะเนี้ย ใครคือผู้โชคร้ายคนนั้นกันนะ” พูดพลางอมยิ้มหยอกล้อพี่ชาย
“โห่ เป็นแฟนเฮียไม่ดีตรงไหน บอกเลยใจๆทุกเรื่องครับ แล้วตกลงจะไปเลือกของให้เฮียไหม”
“ก็ต้องไปสิคะ ขอไปเจอหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยได้ไหม”
“เราเคยเจอแล้ว ที่โรงพยาบาลไง”
“…” ซัลลี่ทำหน้าครุ่นคิดเพราะวันนั้นมีผู้หญิงถึงสามคน แต่ตัดคนที่กำลังท้องโตออกไปได้เลย เท่ากับว่าจะเหลือเพียงสองคน
“คนที่ชื่อใบข้าวเหรอคะ! เฮียกินเด็ก!”
“ไม่ใช่ อีกคนดิ ชื่อวิวพี่สาวณิชา”
“โอ เอ็ม จี! พี่สาวคนนั้นสวยมาก!” วันที่เธอเห็นวิวครั้งแรกเธอยังคิดในใจอยู่เลยว่าวิวเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ
“นั่นแหละ กำลังตามจีบอยู่ ใจแข็งสุดๆ”
“งั้นเราไปเลือกของกันเลยไหมคะ”
“จัดไปน้องรัก”
ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง
“พอจะรู้ไหมเฮียว่าพี่สาวเขาชอบอะไร”
“ไม่รู้เลย ถึงได้ต้องให้เรามาด้วยไง”
“เฮ้อ เฮียเตอร์นะเฮีนเตอร์!”
ทั้งสองพากันเดินเลือกของอยู่นานจนมาหยุดอยู่ที่ร้านสร้อยเพชร ซัลลี่ทำการเลือกตามที่เธอคิดว่าพี่สาวจะชอบ เมื่อเลือกได้ ฮันเตอร์จึงจ่ายตังและเดินออกมาจากร้านทันที
“เฮียเดินไปรอร้านก่อนนะ หมวยจะไปเข้าห้องน้ำ”
“อืม โอเค รีบมานะ”
“ค่ะ”
ซัลลี่เดินแยกออกมาอีกทางเพื่อไปเข้าห้องน้ำ เมื่อทำธุระเสร็จแล้วเธอจึงเดินกลับมาที่ร้าน ทว่าระหว่างทางเธอเห็นไดมอนด์กำลังยืนกอดคออยู่กับหญิงสาวอีกคนที่ดูเด็กและน่ารัก
“เหอะ เสือผู้หญิงสินะ” บ่นพึมพำพลางมองไปที่ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไดมอนด์มองมาทางเธอพอดี ทำให้เธอต้องรีบเดินกลับมาที่ร้านอาหาร
“มาแล้วค่ะ สั่งอาหารยังคะ”
“ยังค่ะ หมวยจะกินอะไรสั่งเลย เฮียเลี้ยง”
“ถึงยังไงเฮียก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้วค่ะ”
“ครับคุณน้องสาวสุดที่รัก”
ในขณะที่สองพี่น้องกำลังสั่งอาหารอยู่นั้น บุคคลที่เธอพึ่งเจอเมื่อกี้ก็ได้เดินเข้ามาที่โต๊ะพร้อมกับผู้หญิงของเขา
“ไง” ไดมอนด์เอ่ยทักทายฮันเตอร์
“มาไงวะ แดกข้าวด้วยกันก่อนดิ”
“อืม หนูนั่งตรงนี้” ไดมอนด์หันไปบอกเด็กสาวที่มาด้วยให้นั่งลงข้างๆซัลลี่ ซึ่งซัลลี่ก็แบ่งให้นั่งพลางส่งยิ้มให้เธอ
“ใครไอ้ได?”
“เสือก นี่ฮันเตอร์เพื่อนพี่”
“สวัสดีค่ะพี่ฮันเตอร์”
“สวัสดีครับ นี่ซัลลี่น้องพี่เอง” ฮันเตอร์แนะนำน้องสาวของตนให้กับเด็กสาวที่มากับไดมอนด์
“สวัสดีค่ะเราดอลลี่”
“สวัสดีค่ะ” ซัลลี่ทักทายกลับส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ถึงแม้ในใจจะร้อนรุ่มอยู่ก็ตาม
“สรุปว่านี่เด็กใหม่มึงอ่อไอ้ได?” ฮันเตอร์เอ่ยถามอีกครั้ง ทำให้ซัลลี่ต้องมองไปที่ไดมอนด์เพื่อฟังคำตอบของเขา
“ทำไม? มึงหึงกูหรือไง?” เอ่ยถามฮันเตอร์ก่อนจะมองมาที่ซัลลี่ ทำให้เธอต้องรีบมองไปทางอื่นทันที
“หึงส้นตีนกูนี่ ถ้าเด็กกูไม่แปลกใจหรอก เพราะมึงก็เปลี่ยนไม่เคยซ้ำหน้า”
“อย่ามาใส่ร้ายกู กูแค่ให้ลองยา”
“มีอธิบาย สงสัยจะไม่ใช่แค่เด็ก น้องเป็นแฟนมันเหรอครับ” เอ่ยถามดอลลี่ในประโยคหลัง
“ไม่ตอบได้ไหมคะ”
“เออๆ ไม่รู้ก็ได้วะ จะแดกไรก็สั่งเอาแล้วกันนะ” ฮันเตอร์ล้มเลิกความอยากรู้และหันมาสนใจน้องสาวของตนที่อยู่ๆก็นั่งเงียบไป
“หมวยเป็นไร”
“เปล่า แค่หิว”
“เดี๋ยวก็มาแล้ว ใจเย็นๆคนสวย”
“กินเสร็จแล้วพาหมวยไปร้านเค้กแฟนเฮียเลยนะ หมวยอยากไปกินเค้กฝีมือว่าที่พี่สะใภ้” เธอไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่นเลยนอกจากพี่ชาย
“เอาดิ ไปช่วยเฮียจีบด้วย มึงล่ะจะพาเด็กมึงไปแดกเค้กร้านว่าที่ภรรยากูเปล่า” หันไปถามไดมอนด์
“อืม ไป”
“ไม่มีการมีงานทำหรือไง ตามอยู่ได้” ซัลลี่บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟทุกคนจึงเริ่มทานทันที
“กินกุ้งไหม เฮียจะแกะเปลือกให้” ฮันเตอร์เอ่ยถามน้องสาว
“กินค่ะ”
“กินเยอะๆ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะหาว่าพี่เลี้ยงเราไม่ดี” ไดมอนด์พูดพลางตักอาหารให้กับดอลลี่
“ขอบคุณค่ะสุดหล่อของหนู”
ประโยคพูดคุยของทั้งสองทำเอาซัลลี่รู้สึกขัดหูขัดตาไม่น้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มในใจขนาดนี้
“พอแล้วเฮีย หมวยจะอิ่มแล้ว” เมื่อรู้สึกไม่แฮปปี้กับการทานอาหารวันนี้ เธอจึงทานได้แค่นิดเดียวทั้งๆที่ร้านนี้เป็นร้านโปรดของเธอกับพี่ชายมาตลอด
“ทำไมกินน้อยจัง ปกติหนูกินเยอะกว่านี้นะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน รอไปกินเค้กร้านพี่วิวก็ได้ค่ะ”
“โอเค”
ซัลลี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพื่อรอพี่ชายทานอาหารเสร็จ ระหว่างรอเธอกดถ่ายรูปอาหารและลงในอินสตาร์แกรมพร้อมกับแคปชั่นภายในใจ
“เป็นอาหารร้านโปรดมื้อแรกที่กินแล้วรู้สึกหงุดหงิดที่สุด!”
ร้านเค้กของวิว
“สวัสดีครับคนสวย” ฮันเตอร์กล่าวทักทายวิวด้วยถ้อยคำชวนอ้วก ซัลลี่กลอกตามองบนให้กับการจีบหญิงของพี่ชายก่อนที่เธอจะเป็นคนเข้าไปทักทาย
“สวัสดีค่ะพี่วิว”
“สวัสดีจ้ะซัลลี่”
“จำชื่อหนูได้ด้วยเหรอคะ”
“จำได้สิจ๊ะ ว่าแต่วันนี้จะมาชิมเค้กร้านพี่เหรอ” วิวพูดพลางชะโงกหน้าไปมองด้านหลังที่มีไดมอนด์และดอลลี่ยืนอยู่
“ค่ะ หนูเอาอันนี้ชิ้นนึงค่ะ”
“โอเคจ้ะ เดี๋ยวพี่เอาไปให้เราไปนั่งรอก่อนนะ”
“ได้ค่ะ”
“ไม่สนใจกระผมหน่อยเหรอครับ”
“อย่ามากวนประสาท! ลูกค้าเยอะไม่เห็นเหรอคะ!”
“ใจร้าย!” ซัลลี่ยิ้มเยาะให้กับสีหน้าของพี่ชายก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งดอลลี่และไดมอนด์ก็เดินตามมานั่งด้วย เธอจึงได้แต่บ่นในใจและนั่งร่วมโต๊ะกับทั้งสอง
“ห้องน้ำอยู่ข้างนอกใช่ไหมเฮีย”
“อืม เดินออกไปเลี้ยวซ้ายนะ” ซัลลี่พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินออกมานอกร้าน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าไดมอนด์ได้เดินตามเธอออกมาด้วย หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จเธอจึงเดินออกมาและเจอกับไดมอนด์ที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ ทว่าเธอเลือกที่จะเดินสวนเขาแต่กับโดนจึงแขนเอาไว้
“โอ๊ย! อะไรของเฮียเนี้ย เดี๋ยวแฟนเฮียก็มาเห็นหรอก!” หากดอลลี่มาเห็นเธออาจจะโดนตราหน้าว่าไปยุ่งกับผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว
“ดูหงุดหงิดนะ”
“อย่ามายุ่งได้ไหม เอาเวลาไปดูแลแฟนเฮียนู้น!” เมื่อพูดจบก็สะบัดแขนออกจากมือของไดมอนด์และเดินเข้ามาในร้านทันที
_____________________________
เฮียไดมันควงผู้หญิงมาเย้ยลูกสาวเราาาาา!!!
เอาไงกับเฮียไดดี คอมเมนต์หน่อย5555555555
- Writer
