ภายในห้องนอน
ร่างโฉมสะคราญนั่งอยู่บนตั่งพร้อมถือถ้วยเหล้ายกขึ้นจิบอย่างช้าๆ พลางใช้ความคิดไปพร้อมกัน โดยมีแม่นมซุนกำลังนั่งใช้ผ้าซับเส้นผมสีดำเป็นนิลพยายามทำให้แห้งโดยเร็วเพื่อไม่ให้คุณหนูของนางเป็นหวัดเอาได้
“คุณหนูกระโดดลงไปแช่ตัวอยู่ในสระเพื่อหลบซ่อนตัวเองแบบนั้น ไม่รู้ว่าแช่น้ำนานแค่ไหนก็ไม่รู้เกิดเป็นไข้ลมหนาวขึ้นมาจะทำอย่างไง อากาศกำลังเริ่มเย็นลงแล้วด้วยนะเจ้าคะ อีกอย่างคุณหนูว่ายน้ำก็ไม่แข็ง ดำน้ำก็ไม่อึดเพียงแค่ชั่วอึดใจก็ต้องขึ้นมาอยู่เหนือน้ำแล้ว แต่นี่อะไรอยู่ใต้น้ำนานถึงหนึ่งจิบชาเกิดเป็นอะไรไปนมต้องขาดใจตามแน่ๆ เลย”แม่นมซุนตัดพ้อต่อว่าเป็นคุณหนูของนางการใหญ่
ตึก! มือที่กำลังจะยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มหยุดชะงักทันใดครั้นได้ยินแม่นมซุนกล่าวเช่นนั้น
“จริงสิ! ข้าก็ดันหลงลืมไปเสียสนิทว่า ตามปกติสตรีทั่วไปเสียส่วนใหญ่จะว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งและดำน้ำไม่อึดยิ่งมาจากชนชั้นสูงด้วยแล้วโอกา
