กรี๊ดดด มุขดาขว้างมือถือใส่ผนังห้องเธอกำหมัดแน่นแววตาของเธอดูเกลียดแค้นที่ติดเสือไม่ได้หนำซ้ำเขายังปิดเครื่อง
"มากรีดที่ห้องตอนนี้มันก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก นอกจากจะจับให้ได้คาหนังคาเขา สั่งสอนนังผู้หญิงคนนั้นให้กระเจิงหาทางกลับบ้านไม่เจอ"
"แล้วจะไปตามหาที่ไหนล่ะ พี่ก็รู้ว่าเสือมีคอนโดอยู่ทั่วเขาพักที่ไหนบ้างก็ไม่รู้และที่สำคัญตามตัวยากจะตาย" มุขดากำหมัดแน่นเธอหันไปคว้าแจกันขว้างใส่ผนังแล้วกรีดร้องทำลายข้าวของไปทั่ว
"งั้นก็มีแค่ที่เดียว บ้านไง" มุขดาชะงักเธอหันกลับไปมองผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
"ไม่มีทางเสือไม่มีวันพานังนั้นไปที่บ้านแน่ๆ" มุขดากำหมัดแน่นยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
"แล้วมันยังมีที่ไหนอีกล่ะห่ะ"
"เรื่องแบบนี้มันจะต้องมีคนรู้ มุขรู้แล้วว่าควรถามกับใคร" คิดเหรอว่าจะเล่นซ่อนแอบกันได้ไปอีกนาน ฉันไม่มีวันให้ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรดีเลยอย่างพวกแก มาแย่งผู้ชายของฉันไปง่ายๆหรอก ถ้าฉันเจอแกเมื
