เสือกระซิบเสียงแหบพร่า มุขดาเหยียดยิ้มนิ้วเรียวของเธอลากไปตามใบหน้าของเขาก่อนจะแตะลงที่ริมฝีปากอุ่น
"ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันเสือปากขึ้นนะรู้มั้ย ชักอยากจะลองชิมดูซะแล้วสิ" เสือแสยะยิ้มเขาโน้มหน้าเข้าไปจะจูบกับเธอแต่มุขดากับเล่นตัวเธอแกล้งหันหันหลังเดินหนีไปจากเขาก่อนจะรินไวน์ใส่แก้วแล้วยกขึ้นจิบเบาๆ เสือเหยียดยิ้มมุมปากเขาเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะแย่งแก้วไวน์ในมือขึ้นดื่มคราวเดียวหมด ตอนนี้เขาไม่สามารถลบคำพูดของปูนาออกไปจากหัวเขาได้ มุขดาขมวดคิ้วงงที่จู่ๆเสือก็หันไปคว้าขวดไวน์ขึ้นมาดื่มหลายขวด
"มีเรื่องไม่สบายใจอะไรเหรอเสือ" มุขดากระซิบถาม เสือเงียบเขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะดื่มมือก็กำหมัดแน่น
"ไม่ยอม ไม่ยอมปล่อยเธอไปหรอก" เสือหันไปมองมุขดา มุขดายิ้มเยาะเพราะเธอกำลังคิดว่าเขาหมายถึงเธอ แขนเล็กยกขึ้นโอบลำคอเขาไว้แน่น
"ใครกันที่จะโง่หนีไปจากเสือ มุขก็จะไม่มีวันปล่อยเสือไปไหนเหมือนกัน" ตกดึก มุขดาจ
