เสียท่าเมียเด็ก

ตบหน้า

เสือถอนหายใจเสียงดังก่อนที่เขาจะถ่ายรูปส่งไปให้มุขดู

"เสือจะนอกใจมุขได้ไงเรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว" เสือพูดเสียงหวาน ปูนารีบเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมาเสียงดังทำให้สาวๆที่เข้ามาต่างก็มองไปที่เธอภาพในอดีตลอยเข้ามาในหัว

"แม่ของแกมันเป็นมีชู้ มันทิ้งแกไปเป็นเมียเสี่ยเป็นเมียน้อยเขาได้ยินมั้ย" คำพูดของตาแก้วคนเป็นพ่อตวาดใส่หน้าเธอเสียงดังพร้อมทั้งยังแย่งรูปถ่ายของแม่เธอไปเผาทิ้ง ใหนจะคนในหมู่บ้านที่ต่างก็พูดว่าเธอแม่ของเธอเป็นเมียน้อยเขา แย่งสามีคนอื่น ปูนาสะอื้นเธอไม่อยากเป็นเมียน้อยใครและไม่อยากจะแย่งสามีใคร

"เลิกร้องไห้ แล้วเดินหนีออกมาจากพี่เสือซะแกไม่รักเขาบอกตัวเองว่าไม่ได้รักเขา ต้องห้ามใจไม่ให้รักเขา" ปูนารีบเช็ดน้ำตาบนแก้มออกก่อนที่เธอจะเดินออกกลับออกไปหาเขาแต่ทว่าร่างกายของเธอตอนนี้มันไม่มีแรงก้าวไปข้างหน้าน้ำตาก็ยังไม่หยุดไหลแม้จะพยายามกลั้นเอาไว้ กึก ร่างบางชะงักเมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้

"รับไปสิ" ผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่เสือและเธอก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำเขามีใบหน้าที่อ่อนโยนคิ้วหนาผมสั่นปะบาเจาะหูแถมยังหล่อ

"ไม่เป็นไร หนูไม่ได้เป็นอะไร" ปูนาบอกเสียงสั่นเธอรีบเช็ดน้ำตาบนแก้มแต่ก็ช้ากว่าโก้ที่ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาบนแก้มออกให้เธอ

"ร้องไห้ขี้มูกโป่งขนาดนี้ยังโกหกอีก พี่ชื่อโก้นะ รับมันไปสิเดียวไม่สวยนะ" ปูนายื่นมือออกไปรับผ้าเช็ดหน้าของเขาโก้ยิ้มหวานจนเห็นลักยิ้มที่แก้มข้างซ้าย

"ขอบคุณนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่น้องทำไมถึงร้องไห้ใครทำอะไรเราเหรอ" โก้ยื่นมือออกไปลูบศีรษะของเธอปูนาเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาแต่ทว่าทั้งคู่ก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆมือของโก้ก็ถูกใครบางคนปัดมันออกอย่างรวดเร็ว

"ทำอะไรกัน แล้วมึงเป็นใคร" เสือคว้าข้อมือปูนาแน่นเขามองไปที่โก้ด้วยสายตาไม่พอใจ ปูนารีบซ่อนผ้าเช็ดหน้าโก้เอาไว้

"พี่เป็นญาติผมเหรอครับ" หมับ เสือคว้าคอเสื้อโก้แน่น ปูนาหันไปมองโก้ที่ยังคงเหยียดยิ้มมือทั้งสองล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

"ผู้หญิงที่แก่ยุ่งด้วยเป็นแฟนฉัน จะยุ่งกับผู้หญิงของใครช่วยแหกตาดูด้วยว่าผัวเขามองอยู่รึเปล่า" มันเป็นใครว่ะ ไอ้หน้าจืดนี่มันเป็นใคร ปล่อยให้มาเข้าห้องน้ำแค่แป๊บเดียวก็มีผู้ชายมาหาจีบแล้ว

"ทำไมผมถึงได้รู้สึกคุ้นๆหน้าพี่จังเลย เหมือนเคยเจอที่ไหนแต่ก็ยังจำไม่ได้ ใช่มั้ยนะใช่แฟนนางแบบคนนั้นรึเปล่า" โก้พูดเยาะเย้ย เขายกมือขึ้นแกะมือของเสือออกจากคอเสื้อของเขา เสือหันไปมองปูนาเธอยังคงเงียบแต่ทว่ามือของเขาที่กำลังกุมมือเธอก็ต้องปล่อยเมื่อเธอไม่ยอมให้กุม โก้ใช้มือปัดไปตามเสื้อผ้าเหมือนกับว่าเขารังเกียจ

เสือกำหมัดแน่นโก้แสยะยิ้มเขาโน้มหน้าเข้าไปหาปูนา

"หวังว่าโลกนี้จะกลมแล้วเราจะได้สองกันอีกครั้งนะครับ"

"กลมกับเหี้ยมึงนะสิ" เสือตวาดโก้ยิ้มให้เสือแล้วเดินชนไหล่เสือออกไปนอกร้าน

"แค่ไม่กี่นาที แค่มากี่นาทีก็มีคนมาจีบเธอแล้ว" ผมหันไปพูดกับปูนา

"พี่โก้ไม่ได้มาจีบ"

"พี่โก้ รู้ชื่อกันแล้วไม่สิต้องรู้เบอร์ด้วยแน่ๆให้มันไปแล้วใช่ ฉันถามว่าให้มันไปแล้วใช่มั้ย" เขาตะคอกใส่หน้าเธอเสียงดังจนปูนาสะดุ้ง

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่"

"ทำไมจะไม่เกี่ยวในเมื่อฉันเป็นผัวเธอ"

"แต่ก็ไม่ใช่ผัวหนูคนเดียว!" ผมชะงักเมื่อได้ยินที่ปูนาพูดแม้น้ำเสียงของเธอจะสั่นเล็กน้อยผมก็พอจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไรเธอรู้เหรอ เธอได้ยินเหรอได้ยินที่ผมพูดกับมุขดา

"ปูนา ฟังพี่ก่อนนะ"

"คนที่ผิดเป็นพี่และเป็นหนู ที่โง่ยอมง่ายให้พี่เองถ้าเป็นไปได้ในเมื่อเราสองคนไม่ได้รักกันควรแยกทางตอนนี้" พูดออกไปแล้วฉัันพูดออกไปแล้ว

"แต่ฉันรับปากพ่อเธอแล้วว่าจะดูแลเธอ"

"แต่ก็ไม่ได้รัก หนูไม่อยากแย่งผัวของใคร พี่เสือช่วยเข้าใจด้วยว่าหนูไม่อยากเป็นเมียน้อยและไม่อยากยุ่งกับผัวคนอื่น"

"....."

"ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ปูนาเกลียดคำว่าเมียน้อยได้ยินมั้ยว่า ปูนาเกลียด เกลียดพี่เสือด้วยอุ๊บ" ปูนาดวงตาเบิกกว้างเมื่อเสือใช้มือปิดปากเธอแววตาของมันเปลี่ยนไปเสือกัดฟันกรอด

"อย่ามาพูดว่าเกลียดพี่ เกลียดผัวตัวเองถึงยังไงปูนาก็ต้องอยู่กับพี่ ถึงวันนั้นพี่จะปล่อยปูนาไปเองแล้วช่วยทำตัวให้น่ารักเหมือนเดิมเพราะถ้ายัง"

"....."

"ปูนาจะได้เห็นและรู้ว่าพี่ไม่ได้ใจดีเหมือนที่หนูเห็นเข้าใจมั้ย พี่ถามว่าเข้าใจมั้ย" ปูนากัดฟันกรอดก่อนที่เธอจะกัดมือเขา

"ปูนา!" เสือตวาดเสียงดังมือหนากระชากแขนเล็กก่อนจะบดจูบมันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยนแต่เป็นจูบสั่งสอนคนอวดดีเสือได้กลิ่นคาวเลือดเขาจ้องไปที่ดวงตาอันแข็งกร้าวของปูนา

"นี่กล้ากัดพี่เลยเหรอ" ผมเลียริมฝีปากตัวเองที่มีเลืือดซึมออกมาปูนาแสยะยิ้มเธอรีบเช็ดปากตัวเองและพยายามถอยออกห่างจากเขา

"อย่ามาทำท่าที่รังเกียจพี่"

"แล้วยังไงในเมื่อหนูไม่ได้รักพี่"

"ไม่ได้รักแต่ก็ได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้ว ใช่พี่ไม่ได้มีแค่หนูคนเดียวมุขดาเป็นเมียพี่ เราสองคนจะแต่งงานกันเดือนนี้" แค่เพียงได้ยินปูนาก็แทบยืนไม่อยู่ขาทั้งสองข้างสั่นไหวหมดแรงเสือบีบคางเธอแน่น

"ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้หนูไม่ท้องเราสองคนก็ไม่ใช่ผัวเมียกัน แต่ตอนนี้ช่วยทนๆมองหน้าพี่ไปก่อนแล้วกัน"

"ที่พูดเข้าใจมั้ยปูนา" ผมกระซิบถามปูนาเธอเอาแต่เงียบและไม่ยอมพูดกับผมสักคำ ผมรู้ว่าสิ่งผมออกไปมันแรงเกินไปแต่มันก็ยังดีกว่าโกหกเธอไม่ใช่ มันยังดีกว่าเธอมารู้ทีหลัง บอกให้เธอรู้ตอนนี้น่าจะดีสุดเพราะยัยไงเราสองคนก็ไม่ได้รักกัน ผมแค่รอดูให้แน่ใจว่าเธอจะท้องรึเปล่าหลังจากนี้ก็ขึ้นอยู่ที่ผมที่จะต้องไม่มีอะไรกับเธอ

มือเล็กแกะมือหนาออกจากปากแววตาก้าวร้าวมองที่ผู้ชายตรงหน้าปูนากัดริมฝีปากแน่นเธอก้าวเข้ามาหาเขามือเล็กยกขึ้นลูบแก้มเขาเสือขมวดคิ้วงง

เพี๊ยะ เสียงฝ่ามือเล็กฟาดไปที่ใบหน้าคมเสือหันไปตามแรงตบเขารู้สึกชาเล็กน้อย เสือกัดริมฝีปากแน่นเขาหันมายิ้มให้ปูนา

"น่าสงสารเมียพี่นะคะ ที่ไม่รู้ว่าผัวตัวเองเลวแค่ไหน ได้ค่ะภายในหนึ่งเดือนนี้ถ้าหนูไม่ท้องเราสองคนจะต้องไม่รู้จักแม้แต่เจอหน้าก็อย่าทักเพราะหนูเกลียดคนนิสัยแบบพี่" ปูนาพูดจบก็เดินหนีจากเขาแต่ทว่าเธอก็ต้องชะงักเมื่อเสือคว้าข้อมือแน่นก่อนที่เขาจะกดท้ายทอยเธอไว้แน่นเพียงแค่ริมฝีปากของเขาแตะลงที่ริมฝีปากของเธอ เพียงแค่เท่านั้นเธอก็พยายามดิ้นรน

"ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโง่มาเอาหนูอีกแล้วกัน"

"เธอก็อย่าง่ายสิ ดิ้นรนต่อสู้เหมือนในละครไงทำไม่เป็นเหรอห่ะ" เสือตวาด ปูนาพยายามปรับน้ำเสียงที่สั่นที่นิ่ง

"พี่ก็อย่าง่ายเอากับคนอื่นไปทั่วสิ ถ้ารู้ว่าชอบเอาไม่เลือกช่วยรู้จักป้องกันด้วย"

"ปากดี ปากดีจริงๆเมื่อหวานยังน่ารักอยู่เลยหรือว่านี้เป็นธาตุแท้ แสร้งทำเป็นให้ดูไร้เดียงสาแต่ที่แท้ก็ เธอมันก็ร้ายเสียดายที่ฉันเป็นห่วงคอยเอาใจเธอ!"

"หนูก็ไม่อยากให้พี่มาเอาใจสักหน่อยถ้าเป็นได้ แม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะมอง" เสือกัดฟันกรอดเขาเพิ่มแรงบีบที่คางมนแน่นแล้วโน้มหน้าเข้าไปหาเธอ

"ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวต่อให้ไม่อยากมอง ก็ต้องมองก็ต้องรักเข้าใจมั้ย"