เขาใช้เวลาบนท้องถนนที่การจราจรติดขัดนี้อีกเป็นสิบนาที ก่อนที่จะถึงหน้าโรงเรียนสอนดนตรีชื่อดังของหลานชาย จึงพากันเดินเข้าไปด้านในที่มีทั้งเด็กและผู้ปกครองนั่งกันเต็มไปหมด
“อาแพทครับ นั่นไงห้องเรียนของพอร์ช ยัยจิ๋วน่าจะมาแล้วนะครับ”
เด็กชายพอร์ชจูงมือคุณอาสุดหล่อเดินเข้าห้องเรียนของเขาไป ก็ได้พบเด็กหญิงตัวเล็กในชุดนักเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังแต่เป็นคนละโรงเรียนกับเด็กชายพอร์ช เธอมีผมหน้าม้า มัดผมแกละสองข้างแถมติดโบสีชมพูอันใหญ่น่ารัก กำลังนั่งเล่นกับเพื่อนผู้หญิงตัวเล็กพอๆกันอีกคนระหว่างรอเวลาเริ่มเรียน
“เพชรใส นี่คุณอาของพี่พอร์ชเอง ชื่ออาแพท”
สาวน้อยเพชรใสหันมาตามเสียงเรียกที่คุ้นเคยของเด็กชายที่เคยช่วยเหลือเธอเอาไว้ และวันนี้แม่ของเธอก็อบขนมคุกกี้ใส่โหลให้เธอเอามาขอบคุณเขาด้วย
พชรเบิกตากว้างขึ้น หัวใจแกร่งกระตุกวูบ มันเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอกอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อสาวน้อยนามว่า
