“อาแพทมาแล้ว สวัสดีครับ”
หลานชายวัยสี่ขวบวิ่งมาต้อนรับเขาเป็นคนแรก เมื่อพชรเหยียบย่างกลับเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลคลาร์ก
“สวัสดีครับ เจ้าพอร์ช ไม่ได้เจอกันแค่ปีเดียว โตเป็นหนุ่มขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”
พชรนั่งลงแล้วสวมกอดกับหลานชายวัยสี่ขวบที่ใบหน้าละม้ายคล้ายเขาไม่มีผิด อันที่จริงต้องบอกว่า ทั้งพ่อของเจ้าพอร์ช เขา และน้องสาว หน้าตาคล้ายกันมากเหมือนอย่างกับฝาแฝดจะถูกมากกว่า
“พอร์ชเป็นพี่อนุบาลสองแล้วนะครับ”
“โอ้โห โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเรา”
“เข้าบ้านกันก่อนเถอะ อาหลาน แม่รออยู่เจ้าแพท”
พิรัชย์ต้องเดินออกมาตามเมื่อลูกชายตัวแสบอาสาวิ่งออกมาต้อนรับคุณอารูปหล่อ แต่ก็หายกันมานานสองนาน
เมื่อพชรทักทายทุกคนในครอบครัวเรียบร้อยแล้วก็ตรงดิ่งไปนั่งข้างหลานชายสุดที่รัก แล้วหยอกล้อเล่นกันตามประสาวัยรุ่น
“ไง ได้ข่าวว่าไปต่อยกับเพื่อนมาหรอเรา”
เขาเอ่ยถามถึงวีรกรรมสุดแสบของหลานชายคนเดียวของบ้าน เมื่อ
