“แพท นี่แกหายไปไหนเนี่ย แม่กับยัยพลอยบ่นหาทุกวัน แกไปนอนที่ไหนวะ ติดสาวหรอ บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
พชรตื่นมารับสายของพี่ชายคนโตแต่เช้า เพราะพิรัชย์ทนฟังเสียงบ่นของแม่และน้องสาวไม่ไหวอีกแล้ว เพราะน้องชายของเขาเล่นหายหน้าหายตาไปเป็นสัปดาห์ ไม่กลับมานอนบ้านอีกเลย
“ครับ ติดสาว สองคน นอนกอดอยู่แขนละคน”
เขางัวเงียตอบพี่ชายไป ในขณะที่แขนทั้งสองข้าง ยังมีสาวน้อยและสาวสวยนอนหลับตาพริ้มอยู่คนละข้าง
“เห้ย เพลาๆ หน่อย กลับบ้านกลับช่องมาบ้าง แม่เป็นห่วง อย่ามัวแต่นอนกอดสาว”
“ครับๆ ก็อยากจะกลับบ้านนะครับ แต่ติดสาวสองคนนี้มากจริงๆ ถ้าไม่ได้นอนกอดคงนอนไม่หลับ”
คนทะเล้นเล่นลิ้นให้พี่ชายเข้าใจผิดเล่นๆ เพราะนึกสนุก และอยากให้แม่กับน้องบ่นตามหลังหน่อยๆ ให้พอชุ่มชื่นหัวใจ
“เยอะแล้ว ติดมากก็เอากลับมานอนบ้านด้วย แม่คงไม่ว่าหรอก ใช้ชีวิตเสรีจนชินแล้วนี่”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ว่าจะพากลับบ้านอยู่ครับ วันนี้นี่แหละ เพรา
