พชรเปิดประตูห้องนอนเข้ามาอย่างเงียบกริบ เขารีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินไปปิดผ้าม่านผืนหนาสีเข้มที่ระเบียง ก่อนจะสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนหนา นอนซ้อนตัวอยู่ด้านหลังของเมียรัก แล้วสอดแขนเอื้อมไปกอดทั้งเมียและลูกสาวในคราวเดียวกัน
“มาแล้วหรอคะ”
“จ้ะ ที่รัก”
“ทำไมไม่ไปนอนที่ตัวเองคะ เพิร์ลเว้นที่ไว้ให้แล้วนะ มานอนเบียดเพิร์ลทำไมคะ”
เขาขยับตัวลุกขึ้น ดึงหมอนของตัวเองที่อยู่ฝั่งโน้น มาวางกั้นที่นอนว่างเปล่าในฝั่งที่เป็นของเขา ป้องกันลูกสาวตัวน้อยที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปทางนั้นดิ้นตกเตียง ก่อนจะปิดโคมไฟหัวเตียง จนตอนนี้ในห้องมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรเลย แล้วขยับตัวลงนอนกอดเมียรักจากทางด้านหลังให้แน่นๆ อีกครั้ง
“ผมอยากนอนกอดเมียนี่นา ผมคิดถึง”
ประโยคสุดท้ายเขากระซิบเสียงแหบพร่าที่ใบหูของเธอ แล้วพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่รูหูขอเธออีกต่างห่าง
“อืออ อย่าค่ะ”
เขาขยับกระชับอ้อมกอดอีกนิด ให้ลำตัวตั้งแต่หัวจ
