8 ตัวเลือก

1676 Words
เฌอปรางค์รู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากนอนหลับไปหลายชั่วโมง ความเจ็บปวดพุ่งเข้ามาเล่นงานทันทีที่ตื่นจากห้วงนิทรา ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบห้องนอนสี่เหลี่ยม หากแต่มันกลับไม่ใช่ห้องที่ลีคัสใช้ทำเรื่องป่าเถื่อนด้วย หญิงสาวค่อยๆ ประคองร่างอันบอบช้ำขึ้นมาแล้วนั่งพิงหัวเตียง ร่างกายที่ปวดร้าวทำให้เธอขยับตัวได้ไม่ถนัดเท่าไร จุดที่เจ็บที่สุดคงเป็นกลางกาย ภาพลีคัสทำเรื่องป่าเถื่อนด้วยเมื่อคืนฉายอยู่ในหัวจนรู้สึกสมเพชตัวเอง เธอมองแขนที่มีรอยช้ำจากการกระทำของลีคัสผ่านม่านน้ำตา “ฮึก…” รอบข้อมือยังมีรอยแดงเถือกจากกุญแจมือที่เขาใช้พันธนาการเธอไว้เมื่อคืน ทุกสัมผัสแสนป่าเถื่อนของลีคัสยังคงติดอยู่บนร่างกายจนรู้สึกขยะแขยง แม้เมื่อคืนเธอจะดูเหมือนจำยอมเขา แต่นั่นเป็นเพราะยานรกที่ลีคัสฉีดเข้าร่างกายเธอ เธอเกลียดเขา… แกร๊ก เฌอปรางค์หันไปมองประตูที่ถูกเปิดเข้ามาโดยลีคัส วินาทีที่เห็นเขาปรากฏตัวหัวใจดวงน้อยพลันกระตุกวูบ และเกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาอัตโนมัติ เธอกลัวว่าลีคัสจะทำเรื่องป่าเถื่อนกับเธอแบบเมื่อคืน “ยะ…อย่าเข้ามา” เธอบอกเขาที่เคลื่อนไหวร่างกายเข้ามาหา ลีคัสเดินมาหาเธอด้วยใบหน้านิ่งขรึม แววตาเย็นชาคาดเดาอะไรด้วยไม่ได้ ลีคัสหย่อนตัวนั่งลงข้างเตียงนอนฝั่งเฌอปรางค์ สายตาคมเข้มไล่มองรอยช้ำบนร่างกายหญิงสาวพลางกระตุกยิ้มสะใจ เฌอปรางค์คงกลัวเขามาก เพราะแววตาเธอมันบอกเขาแบบนั้น “เธอว่าฌอนมันจะชอบคลิปเมื่อคืนของเราไหม?” เขาถามเฌอปรางค์ ไม่อยากจินตนาการตอนฌอนเห็นคลิปวิดีโอเมื่อคืนของเขาและเฌอปรางค์เลย มันคงอกแตกตายลงตรงนั้น แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดจากมัน ฌอนเป็นคนทำลายเขาก่อน และการที่เขาเอาคืนมันก็ไม่ใช่เรื่องผิด น่าเสียดายที่เฌอปรางค์ต้องมารับผลกรรมแทนพี่ชายเลวๆ อย่างฌอน การแก้แค้นที่สะใจที่สุดไม่ใช่ทำให้มันตายไปจากโลกนี้ แต่มันคือการ…ทำให้มันตายทั้งเป็น! ฌอนมันต้องเจ็บมากกว่าเขาร้อยเท่า พันเท่า รอคอยเวลาแก้แค้นมันนานแล้ว นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่เฌอปรางค์ต้องเจอ เพราะข้างหน้ามีอะไรสนุกๆ ให้เธอต้องชดใช้แทนพี่ชายสุดที่รักอีกเยอะ “ฉันผิดอะไร ทำไมคุณถึงต้องดึงฉันเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย” “แค่เธอเป็นน้องสาวไอ้ฌอน เธอก็ผิดแล้ว” “พี่ชายฉันไปทำอะไรให้คุณ ทำไมคุณถึงเกลียดเขามากขนาดนี้” เธอถามลีคัสอย่างไม่เข้าใจ พี่ชายเธอดูไม่มีศัตรูที่ไหน มิหนำซ้ำยังเป็นมิตรกับคนอื่นอีกด้วย แต่ไม่เข้าใจตรงที่ทำไมถึงมีเรื่องบาดหมางกับลีคัส พี่ชายเธอทำอะไรทำไมลีคัสถึงโกรธแค้นมากขนาดนี้ ทุกครั้งที่เขาพูดถึงพี่ฌอน แววตาเขาแสดงออกชัดเจนว่าเคียดแค้นพี่ชายเธอมากแค่ไหน “หึ อยากรู้เหรอ?” เขาไม่ถามเฌอปรางค์เปล่า แต่เลื่อนมือขึ้นไปบีบคางเธอแน่นจนเธอแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา “ฉันเจ็บ!” เธอพยายามแกะมือลีคัสที่บีบคางตัวเองแน่นออก แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล ยิ่งต่อต้านเขายิ่งกดแรงให้มากขึ้นจนรู้สึกเจ็บปวด เขามันปีศาจดีๆ นี่เอง! “ถ้าเธออยากรู้ว่าพี่ชายที่แสนของเธอทำชั่วอะไรไว้บ้าง ได้! ฉันจะบอกให้ก็ได้” เขาสะบัดมือออกจากคางเฌอปรางค์แล้วลุกขึ้น สายตามองออกไปนอกกระจกใสที่สามารถมองเห็นวิวในตัวเมืองตอนกลางวัน วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับฝนกำลังจะตก มันช่างเข้ากับชีวิตที่เต็มไปด้วยความมืดมนของลีคัสในตอนนี้ไม่น้อย “ครั้งนึงฉันกับพี่ชายเธอเคยทำธุรกิจด้วยกันมาก่อน ตอนนั้นฉันกับมันค่อนข้างสนิทกันในระดับนึง แต่มันกลับหักหลังฉันโดยการย่ำยีคนที่ฉันรัก” “….” “มันอาศัยจังหวะที่ฉันบินไปดูงานที่ฮ่องกงทำเรื่องชั่วๆ กับคนที่ฉันรัก กักขังหน่วงเหนี่ยว ทำร้ายจิตใจจนทำให้เธอกลายเป็นโรคซึมเศร้า หวาดกลัวโลกภายนอก และสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลง” ขณะที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฌอปรางค์ฟัง หัวใจแกร่งก็พลอยเจ็บแปลบตามไปด้วย เขาไปดูงานที่ฮ่องกงได้สามวันก็ได้รับแจ้งจากพายุว่าสัญญาณจีพีเอสที่เขาติดไว้ในสร้อยของเธอหายไป เขาตัดสินใจบินกลับมาที่ไทยในวันนั้น และสั่งให้คนออกตามหาญาดา ผ่านไปสองวัน พายุบอกว่าสัญญาณจีพีเอสของญาดาทำงาน และพิกัดก็อยู่ที่…บ้านฌอน เขาบุกไปบ้านฌอนทันทีที่รู้ว่าญาดาถูกมันลักพาตัวไป และวันนั้นฌอนติดงานด่วนที่สิงคโปร์พอดี ทำให้เขาทำอะไรได้สะดวก แม้ลูกน้องมันจะเก่งกาจแค่ไหน แต่อย่าให้เขาได้โมโห เพราะเมื่อไหร่ที่เขาโมโหแล้วก็…เขาถล่มเละ วันนั้นตั้งใจจะระเบิดบ้านฌอนทิ้ง แต่กลับต้องหยุดความคิดลงเพราะญาดาค่อนข้างแย่มาก เขาพาเธอกลับและให้หมอมารักษาสภาพจิตใจที่บอบช้ำ แต่สุดท้ายญาดากลับเลือกจบชีวิตตัวเองลง ภาพสุดท้ายของญาดา เขายังจำได้ดีไม่เคยลืม เธอยิ้มและบอกกับเขาท่ามกลางกองเลือดมากมายว่า.. ‘ขอโทษนะ ชีวิตของนายที่ไม่มีฉัน…นายต้องอยู่คนเดียวให้ได้นะ ลีคัส…’ และญาดาก็หมดลมหายใจในอ้อมกอดของเขา “นี่น่ะเหรอ…พี่ชายที่แสนดีของเธอ หึ มันก็ไม่ต่างอะไรจากปีศาจร้ายในร่างของคนหรอก” “และตอนนี้คุณเองก็กำลังกลายเป็นปีศาจในร่างของคน” “ฉันอาจจะเป็นปีศาจร้ายในร่างของคน แต่นั่นก็ไม่ใช่เพราะสิ่งที่ไอ้ฌอนมันทำกับฉันไม่ใช่เหรอ? เพราะมันฉันถึงเป็นแบบนี้” เขาหันไปมองเฌอปรางค์ “ความจริงชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต แต่สำหรับไอ้ฌอน มันเหมาะกับการตายทั้งเป็นมากกว่า” “….” “เธอยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะว่าหลังจากที่มันเห็นคลิปของเราสองคน มันจะชอบรึเปล่า” “ยะ…อย่าส่งให้เขานะ” “ทำไม? สนุกดีออก” “ฉันขอร้อง…” เธอพูดเสียงแผ่ว ต่อให้พี่ชายเธอจะเคยทำร้ายลีคัสจนมีอดีตแสนเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่อยากให้พี่ชายเห็นคลิปเมื่อคืน ไม่ใช่แค่กลัวพี่ชายรับไม่ได้ เธอกลัวว่าตัวเองจะอายจนไม่กล้าสู้หน้าเขาด้วย สิ่งที่ลีคัสทำเมื่อคืนมันช่างน่าสมเพชสำหรับเธอ เสียงครางร้องที่ฟังดูเหมือนชอบ แต่จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ชอบ เพราะฤทธิ์ยาของลีคัสทำให้เธอตกเป็นเชลยเซ็กซ์ของเขา “ฉันว่ามันน่าดีใจนะที่มีน้องสาวเป็นนางเอกหนังโป๊” “สารเลว!” ปึก! เธอทนไม่ไหว ปาหมอนใบใหญ่ใส่ลีคัสเพื่อระบายความโกรธ ชายหนุ่มที่ใครๆ ต่างตกหลุมรัก แท้จริงแล้วคือปีศาจในร่างเทพบุตรดีๆ นี่เอง! “หึ ด่าผัวตัวเองแบบนี้ มันไม่น่ารักเลยนะ” เขายกมือขึ้นไปบีบคางเฌอปรางค์แรงๆ จนเธอแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา “ฉันเจ็บนะ!” “นี่แหละคือสิ่งที่ฉันชอบ ยิ่งเห็นเธอเจ็บปวดเท่าไร มันก็เหมือนเห็นไอ้ฌอนเจ็บปวดไปด้วย” “….” “ไม่อยากให้ฉันส่งคลิปให้มันใช่ไหม?” เธอส่ายหน้าแทนการตอบออกเสียง “ฉันจะใจดีกับเธอเรื่องนี้ก็ได้ แต่…” ทุกอย่างย่อมมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ คิดว่าเขาจะใจดีกับเฌอปรางค์โดยการไม่ส่งคลิปวิดีโอให้ฌอนฟรีๆ อย่างนั้นเหรอ? หึ…การทำอะไรแล้วไม่มีสิ่งตอบแทน นั่นไม่ใช่เขาแน่นอน “แลกกับการที่เธอต้องมาเป็นนางบำเรอบนเตียงของฉัน” “ไม่มีวัน!” “เลือกเอาก็แล้วกัน ระหว่างฉันส่งคลิปนางเอกหนังโป๊หน้าใหม่ให้ไอ้ฌอน กับเธอมาเป็นนางบำเรอของฉัน เธอจะเลือกอันไหน” “คุณมันเลว!” เขาไม่ตอบ ยิ้มและไหวไหล่ให้เฌอปรางค์เท่านั้น เขาคลายมือออกจากคางเล็กแล้วหยิบบุหรี่ออกมาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีเทาคลุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ “ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจไม่นาน ฉันสูบบุหรี่เสร็จเมื่อไหร่และเธอยังไม่ให้คำตอบกับฉัน ฉันจะเลือกคำตอบให้เธอเอง” เธอกำมือเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธแค้น ลีคัสกำลังบีบบังคับให้เธอเลือก ซึ่งสิ่งที่เขาให้เลือก เขาก็รู้ว่าเธอไม่สามารถเลือกอันไหนได้ เธอไม่อยากให้พี่ชายเห็นคลิปนั้น และก็ไม่อยากตกเป็นนางบำเรอของลีคัส ทำไมชีวิตเธอมันบัดซบและเฮงซวยขนาดนี้ โลกสร้างเธอให้เกิดมาในครอบครัวที่ดี แต่ในขณะเดียวกัน โลกก็เหวี่ยงเธอให้มาเจอคนเลวๆ อย่างลีคัส เธอเลือกอะไรได้ไหม? คำตอบคือไม่ ลีคัสไม่ได้ให้เธอเลือก แต่เขากำลังบีบบังคับเธออยู่ “ก็ได้ ฉันยอมเป็นนางบำเรอของคุณก็ได้ แต่ต้องแลกกับการที่คุณไม่ส่งคลิปนั่นให้พี่ชายฉัน และให้อิสระฉันได้ใช้ชีวิตตามปกติ ไม่กักขังฉัน” “ก็ได้ ฉันจะให้ในสิ่งที่เธอต้องการ” “และข้อสุดท้าย…คุณห้ามทำอะไรพี่ชายฉันเด็ดขาด!” “ข้อนี้ฉันคงให้เธอไม่ได้ เสียใจด้วยนะ” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทิ้งเฌอปรางค์นั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว รู้สึกสะใจไม่น้อยที่เหยื่อติดเบ็ดแล้ว
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD